Συνέντευξη του βουλευτή Κυκλάδων Αντ. Συρίγου για το επιτυχές αποτέλεσμα της πανεπιστημιακής έδρας στη Σύρο

«Το Πανεπιστήμιο και η τοπική κοινωνία έχουν μία κοινή πορεία»

Το φλέγον θέμα της τελευταίας περιόδου, που απασχόλησε έντονα την τοπική κοινωνία και αφορά στην προσπάθεια για την διατήρηση της έδρας της πολυτεχνικής σχολής στη Σύρο, αναλύθηκε από τον κυβερνητικό βουλευτή Κυκλάδων, Αντώνη Συρίγο, στον οποίο πιστώνεται ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας.

Το πρώτο μέρος, ίσως και το κρισιμότερο, της προσπάθειας διατήρησης της πανεπιστημιακής έδρας στη Σύρο είχε επιτυχή έκβαση, με ανοιχτή όμως ακόμα την νέα απόφαση που καλείται να λάβει η Σύγκλητος, η οποία έχει ήδη δύο φορές αποφανθεί θετικά, ενώ στην τελική φάση βρίσκεται και το θέμα της τακτοποίησης της κτιριακής παραχώρησης από τον Δήμο Σύρου-Ερμούπολης προς το πανεπιστήμιο.

Καθ’ όλη την περίοδο διεκδίκησης του διατήρησης του κεκτημένου της Σύρου, της πανεπιστημιακής έδρας, πολλοί ήταν αυτοί που συνέβαλαν καθοριστικά, έκαστος στον τομέα του, στην επιτυχή κατάληξη, με ένα μεγάλο μέρος της να πιστώνεται, από την πλειοψηφία των εμπλεκομένων, στον Κυκλαδίτη βουλευτή.

Από αυτή την διεκδίκηση δεν έλειψαν βέβαια και οι εξαιρέσεις, όταν τοπικοί εκπρόσωποι, οι οποίοι, πέραν της φυσικής τους παρουσίας δεν είχαν καμία έμπρακτη συμμετοχή, επιχείρησαν όχι μόνο να υποβαθμίσουν την συλλογική προσπάθεια αλλά και να καπηλευθούν το θετικό αποτέλεσμα.

Επί όλων αυτών των θεμάτων παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στη «Κοινή Γνώμη», ο Αντώνης Συρίγος, ο οποίος επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην ουσία του θέματος, επισημαίνοντας ότι «Η συνολική θέαση του ζητήματος έγκειται στο ότι δεν ρυθμίστηκε νομοθετικά – και ορθώς – η έδρα του Πανεπιστημίου και θα αποφασίσει η Σύγκλητος, με δύο αποφάσεις που πλεονεκτούν και για να αποστεί από αυτές τις αποφάσεις πρέπει να μας πει και το γιατί. Αυτό είναι μία επιτυχία».

Το θέμα της διεκδίκησης της έδρας απασχόλησε ιδιαίτερα κατά προηγούμενο διάστημα. Τι ήταν όμως αυτό, που, πέραν της προσωπικής σας συστολής, σας κρατούσε πίσω στο να δώσετε οποιαδήποτε πληροφορία για την εξέλιξη της υπόθεσης;

Αντ. Σ.: «Υπήρξε συνεργασία των 3 βουλευτών των Κυκλάδων. Ένα νέο στοιχείο που παρουσιάζει αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία είναι ότι όλοι μας, χωρίς να έχουμε μεταξύ μας έριδες, και είναι πολύ σημαντικό αυτό, προσπαθούμε να δίνουμε τον δικό μας αγώνα για τα προβλήματα των Κυκλάδων. Γι’ αυτό και θα ήταν παράλειψη να μην τονίσω και την συνεισφορά των δύο συναδέλφων, επίσης και της τοπικής κοινωνίας, η οποία με τα δικά της όπλα βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση. Εγώ πάντοτε, εκ φύσεως, είμαι όσον αφορά τον λόγο, παρότι είμαι δικηγόρος, πολύ προσεκτικός, μετρημένος και θεωρώ ότι οι πράξεις είναι αυτές οι οποίες μπορούν να αποδώσουν αποτέλεσμα, το οποίο πολλές φορές η ένταση του λόγου, τα μέσα, μπορούν τις πράξεις να τις βλάψουν. Το ζήτημα το συγκεκριμένο, έτσι όπως εξελίχθηκε ήταν πάρα πολύ λεπτό, το οποίο μάλιστα λόγω της εντάσεως την οποία πήρε, άφησε έξω δύο-τρία βασικά στοιχεία, που αφορούν την εξέλιξη και την προαγωγή του Πανεπιστημίου Αιγαίου και το ότι η Σύρος κερδίζει από αυτή την αναβάθμιση, σε επίπεδο, πολυτεχνικής σχολής, το οποίο δεν σχετίζεται με την έδρα. Ο τρόπος με τον οποίο, όχι μόνο αυτό το θέμα αλλά και πολλά άλλα, θέλω να τα χειρίζομαι με έναν χαμηλότονο τρόπο είναι το γεγονός ότι με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και η υπόθεση αυτή ήταν αρκετά λεπτή και έπρεπε να προσέξουμε και τις ισορροπίες και το να μην δημιουργούμε και εμείς οι ίδιοι προβλήματα, τα οποία θα μπορούσαμε να τα βρούμε μπροστά μας κατά την εξέλιξη του ζητήματος».

Το θέμα δημιουργήθηκε από πολιτική απαίτηση εκ μέρους της Σάμου ώστε να μεταφερθεί η έδρα εκεί. Όμως εδώ στη Σύρο δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος μέχρι που εμείς ως εφημερίδα αναδείξαμε το θέμα και έγινε γνωστό και στους τοπικούς φορείς, αυτοδιοίκησης κ.λ.π., που ενεπλάκησαν και άρχισαν να διεκδικούν το αυτονόητο. Πως ενώ «σηκώνεται» το θέμα από την πλευρά της Σάμου, πρέπει να είμαστε εμείς, ως θιγόμενοι, και όχι τοπικιστικά, αυτοί που πρέπει να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, σε κάτι που προκάλεσαν από την άλλη πλευρά;   

Αντ. Σ.: «Πιστεύω ότι κάποιες ενέργειες που γίνανε, αυτοί που τις έκαναν δεν αντελήφθησαν το μέγεθος του προβλήματος. Γιατί αν ήταν απλά ότι αποφασίζουμε τώρα για κάτι ίσως να μην υπήρχε και αυτή η ένταση. Όταν όμως υπάρχει κάτι καθιερωμένο, ήδη από τις αποφάσεις των Συγκλήτων, εκεί η πλευρά η δική μας, δικαίως, αισθάνθηκε ότι της αφαιρείται κάτι. Εγώ το αποδίδω σε μία αστοχία, η οποία, μη λαμβάνοντας αυτά τα πράγματα υπόψη, με ανακοινώσεις, δημιούργησε μία αίσθηση τετελεσμένων και εκεί βέβαια υπήρξε η δική μας η αντίδραση. Εγώ το εκτιμώ ότι η τοπική κοινωνία κράτησε τα όρια της, δεν βγήκε κραυγάζουσα για οτιδήποτε. Με λογικά επιχειρήματα και στην συζήτηση που είχαμε με τον υπουργό και μέσα στην Βουλή εξετέθησαν όλα αυτά και εδόθη η διάσταση ακριβώς ότι εμείς δεν κάνουμε τοπικισμό».

Μα και η επιχειρηματολογία που εκτέθηκε στον υπουργό ήταν επάνω στο αυτονόητο.

Αντ. Σ.: «Ακριβώς αυτό το αυτονόητο δεν ελήφθη υπόψη απ’ ότι φάνηκε και αυτό δημιούργησε αυτά τα ζητήματα. Υπάρχουν κάποιοι παράμετροι για αυτό το πράγμα, για το οποίο, όπως είπα και στη Βουλή, δεν ευθυνόμαστε εμείς, έκαναν να παραγνωρίσει ο κόσμος, ο οποίος έμεινε μόνο στη διαμάχη για το θέμα της έδρα, κάποια πολύ βασικά πράγματα. Το πρώτο είναι ότι ούτως ή άλλως, ιδρύεται πολυτεχνική σχολή κι έτσι εμείς θα έχουμε ένα τμήμα πολυτεχνικής σχολής, ασχέτως έδρας. Αυτή η αναβάθμιση του Πανεπιστημίου σε πολυτεχνική σχολή, είναι ένα πολύ μεγάλο γεγονός, που δεν έγινε φανερό, κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το δεύτερο είναι ότι υπήρξε και μία επιτυχία που ήρθε την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή η πρόσκτηση ενός κτιρίου, το οποίο θα βοηθήσει. Και το τρίτο, το οποίο είναι ένα κέρδος, ανεδείχθη το ζήτημα της ευθύνης των τοπικών νησιωτικών κοινωνιών απέναντι σε αυτό που λέμε Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το οποίο δεν είναι απρόσωπο. Είναι οι φοιτητές, είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι καθηγητές, είναι όλοι εκείνοι που ζουν, εργάζονται και προάγουν το έργο. Εμείς σαν τοπική κοινωνία έχουμε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στο Πανεπιστήμιο, το οποίο είναι ένας ζων οργανισμός. Ειδικά το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με την αυθεντία και το κύρος που έχει σαν πανεπιστημιακό ίδρυμα, αποτελεί την καλύτερη απάντηση και την καλύτερη προφύλαξη και τον καλύτερο έγκυρο και επιστημονικό λόγο, απέναντι σε όλους αυτούς που μπορεί να αμφισβητούν τον Αιγιακό χώρο. Αλλά η διάσταση αυτή και όλα τα πλεονεκτήματα που προφέρει το Πανεπιστήμιο, θέλουν και τη δική μας συμμετοχή, την βοήθεια, όχι σε μία σχέση συναλλαγής, αλλά σε μια σχέση ζωής. Το Πανεπιστήμιο και η τοπική κοινωνία, έχουν μία κοινή ζωή και κοινή πορεία».

Ένας παράγοντας που συντέλεσε καθοριστικά στη διεκδίκηση της έδρας ήταν και το κτιριακό, το οποίο προέκυψε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όμως απασχόλησε τις προσπάθειες, τόσο τις δικές σας όσο και του Δήμου, εδώ και 1 χρόνο. Διάστημα που αγωνιζόσασταν διεκδικώντας τις παλιές αποθήκες του Τελωνείου από το Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας. Ποιο είναι το πραγματικό κέρδος το ότι πέρασε στην κυριότητα του Δήμου;

Αντ. Σ.: «Έπαιξε κάποιο ρόλο, δεν θα έλεγα ότι ήταν ο βαρύνων, αλλά ήρθε ως ευτυχής συγκυρία στη συγκεκριμένη στιγμή που δημιουργήθηκε το θέμα με την έδρα. Πραγματικά είχε ιστορία πίσω του. Συνέπραξαν και οι άλλοι 2 συνάδελφοι και μάλιστα είχαμε ετοιμάσει και σχετική τροπολογία, εάν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Όταν ακούνε το όνομα Σύρα επάνω, όλοι, έχουν μία περισσή ευαισθησία. Στο σημείο αυτό υπήρχαν δυσκολίες. Το υπουργείο Οικονομικών έδειξε μεγάλη ευαισθησία και οι υπηρεσίες, αλλά και συγκεκριμένοι άνθρωποι, ευτυχής συγκυρία, να είναι στο υπουργείο και να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Υπ’ αυτή την έννοια είναι ένα κέρδος. Εγώ θα το ονόμαζα επωφελή επένδυση για την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου. Εδώ έχουμε μία επωφελή επένδυση, όχι με τη έννοια την οικονομική, με την έννοια την αναπτυξιακή και την υποβοήθηση ενός ιδρύματος, το οποίο ως πανεπιστημιακό προάγει όχι μόνο την επιστήμη, αλλά και την έρευνα».

Με αυτή την απόφαση έχει δημιουργηθεί ένα προηγούμενο. Μπορούμε να διεκδικήσουμε και άλλα τέτοιου είδους κτίρια;

Αντ. Σ.: «Αυτή η απόφαση είναι ένα προηγούμενο. Μη νομίζετε ότι ήταν εύκολη. Πολλοί έσπευσαν να πουν ότι παραβιάζονται μονομερώς θέματα που σχετίζονται με το Ταμείο. Επιμένω στο ότι έχουμε επωφελή αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου και αυτό είναι πρόκριμα όχι μόνο για μας αλλά για πολλές περιοχές. Εκείνο που θεωρώ ότι είναι ένα έλλειμμα, είναι ότι πρέπει να γίνει μία συζήτηση με το Πανεπιστήμιο, διότι εκείνοι τώρα από την πλευρά τους, διότι φαντάζομαι ότι έχουν έναν σχεδιασμό, να πουν τι θα επιθυμούσαν να έχουν από αυτά τα οποία μπορούμε να διεκδικήσουμε. Τι θεωρούν ότι είναι κατάλληλο; Να μας πει το Πανεπιστήμιο, στο οποίο έτσι κι αλλιώς θα αποταθούμε, έχοντας εμπιστοσύνη στην κρίση της Συγκλήτου να διατηρήσει τις αποφάσεις της. Μπορεί να έχουν εντοπίσει κάποια κτίρια, εμείς θα έχουμε προτάσεις, όμως θα πρέπει να αφήσουμε το Πανεπιστήμιο και να ακούσουμε την άποψη του».

Είδαμε ότι λειτούργησε σαν αρένα με θηρία η διεκδίκηση της έδρας. Πολλοί προσπάθησαν καπηλευθούν αυτή την προσπάθεια. Κάποιοι βιάστηκαν να προβούν σε κατηγορητήρια εναντίον των τοπικών βουλευτών και όσων σας υποστήριζαν σε αυτή την προσπάθεια που κάνατε. Σε τοπικό επίπεδο η καπηλεία ήταν εμφανής, όταν η προσπάθεια είχε ευοδωθεί, χωρίς να έχει προηγηθεί η παραμικρή κίνηση από μέρους τους. Υπήρξαν όμως και άλλοι τοπικοί φορείς, οι οποίοι συνέβαλλαν ουσιαστικά, ο κάθε ένας στον βαθμό που του αναλογεί.

Αντ. Σ.: «Μιλώντας πολιτικά, απέναντι σε αυτό το τοπίο αυτό που λειτούργησε ήταν το άλλο τοπίο των έργων και όχι των λόγων και των εξαγγελιών ή των καταγγελιών. Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πολιτική μας ζωή είναι η υπερβολή, στην καταγγελία, στη συνηγορία, σε πολλά ζητήματα. Και βέβαια η υπερβολή έχει ένα άλλο πολύ κακό. Διχάζει. Αυτό που συνέβη δείχνει ότι εάν δεν επιχειρεί κάποιος να εκμεταλλευτεί κάτι, αλλά να το δει μέσα από τις διαστάσεις που πρέπει, έχει μεγαλύτερη επιτυχία και καλύτερο αποτέλεσμα. Το ζήτημα δεν είναι να λειτουργείς με έναν τρόπο σα να λες «εδώ είμαι». Αν είσαι όντως παρών φαίνεται αυτό και μπορείς να επιτύχεις αυτό που επιζητάς με τα έργα, τα οποία υποδηλούν την παρουσία σου. Μία «πολεμική» αίσθηση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν λάθος, διότι σε αυτή τη συζήτηση, σε αυτό τον αγώνα με την ανταλλαγή επιχειρημάτων, δεν έχουμε πόλεμο για να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι και η υπερβολή δημιούργησε αυτή την αίσθηση του πολέμου. Κάτι το οποίο πρέπει να αποφεύγεται. Ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να κινούμεθα, πρώτος εγώ αλλά και όλοι οι υπόλοιποι που ασχολούνται με τα κοινά, είναι ένας λόγος που θα είναι αποφασιστικός και σταθερός, απαλλαγμένος από την υπερβολή και κυρίως από την σαγήνη της δημοσιότητας. Δεν είναι το μικρόφωνο ή ο δημοσιογράφος που θα σε παρασύρει. Υποτίθεται ότι έχεις μία ωριμότητα. Τους δαίμονες τους καταπολεμάς. Δεν δαιμονοποιώ ούτε τα μέσα και τους δημοσιογράφους. Εσύ πρέπει να έχεις μία ωριμότητα για να αντιμετωπίσεις αυτά τα ζητήματα. Εδώ είχαμε ένα ουσιώδες θέμα το οποίο ΕΠΙΛΥΣΑΜΕ».

Κατανοώντας τον τρόπο που λειτουργείτε και τον χαρακτήρα σας, δεν μπορώ να κατανοήσω πως δεν εκδώσατε ούτε καν μία ανακοίνωση, όταν κατακλυστήκαμε, με δελτία τύπου από κάθε σχετικό ή άσχετο με αυτή την προσπάθεια και φυσικά με ευχολόγια για το τι θα έπρεπε να γίνει αλλά και έτοιμοι για το «ανάθεμα» σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά.

Αντ. Σ.: «Θα αναγνωρίσω σε αυτό που λέτε ότι ίσως έχω ένα έλλειμμα στο θέμα αυτό. Το συγκεκριμένο ζήτημα με ταλαιπώρησε αφάνταστα. Είχα τρομερή πίεση και ήθελα να έχουμε ένα τέλος τέτοιο που να μας διασφαλίζει τα διεκδίκηση που επιδιώκαμε. Αυτή η ευκαιρία που μου δίνετε είναι καλύτερη από το να έβγαζα ένα δελτίο τύπου. Υπάρχουν δύο άκρα. Το ένα άκρο είμαι εγώ, που δεν γράφω δελτία τύπου. Ας βρούμε μία μέση λύση ώστε το δελτίο τύπου να είναι πέρα από προβολή, ενημέρωση».