Πάσχα των Χριστιανών

Το τελευταίο διάστημα τα νησιά των Κυκλάδων μας πίστευαν ότι λόγω του κορωνοϊού, που έχει βλάψει τόσους ανθρώπους... και ακόμα δεν έχει εξαφανισθεί από τη ζωή μας, θα μπορούσαν τόσοι άνθρωποι, όπως κάθε χρόνο να επισκεφθούν τα κυκλαδονήσια, να γιορτάσουν και να χαρούν το Άγιο Πάσχα;

Πέρασε ο Μάρτης, ήλθε ο Απρίλης και ίσως αρχίζουν να πηγαίνουν όλα καλύτερα. Μήπως... το τέταρτο εμβόλιο που υποδεχτήκαμε θα βοηθήσει να μην υπάρξει πια κορωνοϊός και τόσοι άνθρωποι θα θελήσουν αυτές τις Άγιες Ημέρες να επισκεφθούν τόσες άλλες πανέμορφες περιοχές της χώρας μας; Πιστεύω και τα νησιά μας.

Και ενώ η φύση, αν και είναι Άνοιξη οργιάζει και φροντίζει να επιστρέφει σε χειμωνιάτικες μέρες, εμείς οι Χριστιανοί γινόμαστε άνθρωποι που σεβόμαστε τον Σταυρικό θάνατο του Χριστού μας.

Η Χριστιανοσύνη γιορτάζει πάντα τη μεγαλύτερη γιορτή της, τη μεγάλη θυσία του Θεανθρώπου, το Πάσχα.

Το Πάσχα, (από την Εβραϊκή λέξη “peshah” σημαίνει διάβαση) είναι η μεγάλη γιορτή των Χριστιανών.

Η γιορτή του Πάσχα καθιερώθηκε από τους Αποστόλους σε ανάμνηση της Σταυρικής θυσίας του Χριστού, από την οποία προήλθε η Σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Η Α' Οικουμενική Σύνοδος αποφάσισε τον κοινό εορτασμό του Πάσχα από όλες τις εκκλησίες την Κυριακή που ακολουθεί μετά την πανσέληνο της εαρινής, της ανοιξιάτικης εαρινής ισημερίας*.

Τα Άγια Πάθη

Οι Βυζαντινές εικόνες των Παθών του Χριστού σχηματίζουν έναν ολόκληρο θεματικό κύκλο, ένα ζήτημα που αρχίζει το Σάββατο του Λαζάρου και ολοκληρώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή.

Ο κύκλος των Παθών ανοίγει με την παράσταση της “Αναστάσεως του Λαζάρου”, η οποία δείχνει να μοιάζει την Ανάσταση του Χριστού.

Αυτή η εικόνα τοποθετείται το Σάββατο του Λαζάρου στις εκκλησίες, σε θέσεις που να προσκυνούνται από τους ανθρώπους.

Παρουσιάσει τον Χριστό (όπως παρουσιάστηκε η φωτογραφία στο προηγούμενο άρθρο), με μια ιδιαίτερη κίνηση και φροντίδα ν' απευθύνεται προς τον Λάζαρο και να τον καλεί να βγει από το μνήμα.

Ο Λάζαρος βγαίνει τυλιγμένος με τα σάβανα και ένας άνθρωπος κοντά του τον φροντίζει να επανέλθει στην σωστή προηγούμενη ζωή του. Ήταν τέσσερις μέρες μέσα στον τάφο.

Είναι συγκινητική η στάση της Μάρθας και της Μαρίας των δύο αδελφών του Λαζάρου, οι οποίες πέφτουν στη γη και φιλούν τα πόδια του Χριστού.

Υπάρχει και η άλλη Εικόνα, που όλοι γνωρίζουμε, είναι η Είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, που λέγεται και Βαϊοφόρος, που τοποθετήθηκε την Κυριακή των Βαϊων στις εκκλησίες για προσκύνηση. Όσοι επισκεφθήκαμε τους ναούς την Κυριακή των Βαϊων προσκυνήσαμε την εικόνα της παρουσίασης του Χριστού κάτω από τα Βάϊα.

Μεγάλη Παρασκευή. Η Ζωή εν Τάφω

“Αι γενεαί πάσαι, ύμνω τη ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.

Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει”.

Ήταν εκείνη την εποχή (στο 33 μ.Χ.;) όταν ο άριστος φίλος των μαθητών του Χριστού, ο Ιωσήφ, ο από Αριμαθείας, ζήτησε από τον Πιλάτο την άδεια να ενταφιάσει το σώμα του Χριστού. Έτσι, επαληθεύεται, γίνεται κατανοητό, ότι ο Υιός του Ανθρώπου “δεν είχε που την κεφαλή κλίνει”, αφού σε ξένο σπήλαιο γεννήθηκε και σε ξένο τάφο κηδεύτηκε.

Η εικόνα της αποκαθήλωσης, πέρα από τον νεκρό Χριστό, δίνει ιδιαίτερη τραγικότητα στο πρόσωπο της Παναγίας. Ακόμα και οι υμνολόγοι της Εκκλησίας μας, εκείνες τις εποχές, δεν ξέχασαν την Μητέρα του Χριστού που στέναζε με πάθος όταν έφυγε ο υιός της ο αγαπητός και φώναξε: “Υιέ μου, που το κάλλος σου της μορφής Σου; Ω γλυκύ μου έαρ, πως τάφω νυν καλύπτει;”.

Οι Επιτάφιοι, όπως αναφέρει ο καθηγητής της Λαογραφίας Δ. Λουκάτος, συγκεντρώνουν όλη τη δύναμη της Μεγάλης Εβδομάδας και η περιφορά τους αποτελεί την αποκορύφωση του Θείου Δράματος, πριν την Ανάσταση. Πολλοί ζητούν την Θεία Προστασία.

Όλοι οι άνθρωποι αυτή την “ιερή εποχή” του Πάσχα πηγαίνουν στα νεκροταφεία και στολίζουν τους τάφους των πολύ αγαπητών ανθρώπων τους που έχασαν από τη ζωή.

Άλλο ένα έθιμο, σε διάφορες περιφέρειες χριστιανών είναι η φροντίδα ανθρώπων να κάψουν τον Ιούδα. Ανάβουν φωτιές ρίχνοντας μέσα μερικά ξερά ξύλα. Στόχος τους είναι να τον τιμωρήσουν για την άδικη προδοσία του, που πολλοί άνθρωποι την θεωρούν μεγάλο κακό. Ιδιαίτερα στην βόρεια Ελλάδα σε μερικές περιοχές, το Μεγάλο Σάββατο, πριν ακόμα σημάνουν οι καμπάνες της πρώτης Ανάστασης, ανάβουν τη φωτιά για να κάψουν, υποτίθεται, τον προδότη Ιούδα.

Τα πάθη του Χριστού θα τα ζήσουμε και εφέτος. Μεγάλη αγωνία υπάρχει σε όλους μας, θέλοντας οι δικοί μας άνθρωποι να έχουν υγεία και να πλησιάσουμε στο Σταυρικό Θάνατο του Χριστού μας. Κι όταν τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου σημάνουν οι καμπάνες της Ανάστασης του Κυρίου, ας ακούσουμε, όσο γίνεται, με υγεία και ευχαρίστηση το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού.

Η Ανάσταση του Χριστού σημαίνει τελικά τη νίκη από το θάνατο. Είναι το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού που είναι το αμετακίνητο θεμέλιο της Χριστιανοσύνης.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

*ισημερία: η περίοδος κατά την οποία η ημέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια σε όλη τη γη.