Χριστιανικό Πάσχα

Ιδιαίτερα τιμήθηκε το Χριστιανικό Πάσχα της φετινής χρονιάς στον υπέρλαμπρο Ναό του Αγίου Νικολάου! Ήταν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι, από τη Σύρο, αλλά και... τόσοι πολλοί άλλοι που έφθασαν στο νησί από άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από άλλες χώρες. Ο κάθε επισκέπτης ενθουσιάστηκε ακούγοντας τους θαυμάσιους Ιερείς που έψαλαν με ιδιαίτερη φροντίδα για τα Πάθη, τη Σταύρωση... αλλά και την Ανάσταση του Χριστού. Πολλοί ξένοι επισκέπτες, ιδιαίτερα χάρηκαν και για το κηπάριο του Ναού, το υπέροχο μνημείο των άταφων πεσόντων του 1888, αυτό που βρίσκεται προ της εισόδου του ναού. Όλοι οι άνθρωποι, μαζί, Συριανοί και ξένοι, γιορτάσαμε το Χριστιανικό Πάσχα, με υγεία, με αγάπη και σεβασμό! Η Χριστιανική λέξη Πάσχα είναι μετασχηματισμός της Αιγυπτιακής Πισάχ, αλλά τώρα με την πνευματική έννοια συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού.

Καλώς ήλθε ο ανθισμένος Μάης

Όμορφος, γελαστός, χαρούμενος έρχεται ο Μάης στην Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες, τα πανάρχαια χρόνια γιορτάζαμε στον Μάη τις χαρές των λουλουδιών, το ξαναγέννημα της φύσης, τις ομορφιές των βουνών, των λόφων, που κάθε άνοιξη ντύνονται στα πράσινα και στολίζονται από τα υπέροχα χρώματα των λουλουδιών. Την αγάπη των Ελλήνων για τα λουλούδια, την συναντάμε και... την ακούμε συχνά στα λουλουδένια ονόματα που χαρίζουν οι οικογένειες στα κορίτσια τους. Έδιναν και δίνουν συχνά ονόματα όπως: Ροδούλα, Ανθή ή Ανθούλα, Κρινιώ, Βιολέτα, Γαρυφαλλιά, Λεμονιά, Μυρσίνη και τόσα άλλα. Στις μέρες μας, η αγάπη για τα λουλούδια δεν έχει χαθεί, παρά τις δυσκολίες, τις πολύ δύσκολες στιγμές (οικονομικές, κοινωνικές κ.α.) που περνά η χώρα μας και πολλοί Έλληνες βέβαια. Η μέρα της Πρωτομαγιάς είναι μια διέξοδος από τα δύσκολα. Πολλοί θα φύγουν από τις πόλεις αναζητώντας μια ανάσα κοντά στη φύση, αυτή τη φύση που μαγεύει με τ’ αγριολούλουδα, τις κόκκινες παπαρούνες και τους τόσο πράσινους θάμνους, που φέτος άραγε είναι ωραίοι, όπως πάντα; Ήταν αρκετή η βροχή που... πάντα “τιμούσε” τον χειμώνα; Και βέβαια ένα από τα πιο όμορφα πρωτομαγιάτικα έθιμα είναι το στεφάνι του Μάη. Από τα πολύ παλιά χρόνια βλέπαμε και καμαρώναμε στις πόρτες ή στα μπαλκόνια των σπιτιών το μαγιάτικο στεφάνι. Σε μερικές περιοχές της χώρας μας έβαζαν πάνω στο στεφάνι ένα σκόρδο για τη βασκανία κι ένα στάχυ για την καλή χρονιά. Το στεφάνι (όπως γράφει ο Γ. Πολίτης) φέρνει στα σπίτια τη φύση που συμβολίζει για τους αγρότες και τους κατοίκους της υπαίθρου, την καλή σοδειά και στους κατοίκους των πόλεων την δύναμη και την ευτυχία.

Σαν ξύπνημα ομορφιάς:

“Του Μαγιού ροδοφαίνεται η μέρα,

που ωραιότερη φύση ξυπνάει”

Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια και τόσοι οι στίχοι που έχουν γραφτεί γι αυτόν τον μήνα που αγαπήθηκε από τον άνθρωπο και ιδίως από τον Έλληνα. Είναι η γιορτή της φύσης, η γιορτή της εξοχής και των λουλουδιών. Αυτό λέει και το παλιό τραγούδι:

“Ο Μάιος μας έρχεται, εμπρός βήμα ταχύ

να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή!”

“Ήταν θέλημα Θεού

η πόλη να Τουρκέψη”

Στις τελευταίες μέρες του Μάη ανήκει και μία μέρα, που στάθηκε η χειρότερη απ’ όλες για το έθνος μας. Πρόκειται για την αλησμόνητη 29η Μαΐου του 1453, την ημέρα που ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη. Και ο Δ. Σολωμός αισθανόμενος την κακιά ώρα του Μάη έγραψε για εκείνη την 29η Μαΐου.

“Νύχτα γιομάτη θάματα,

νύχτα σπαρμένη μάγια.”

Χάθηκε η Κωνσταντινούπολη, έσβησε το Βυζάντιο.