Σινεπιλογές

Απαγωγή /Secuestro (2016) της Mar Targarona

Για μια δεκαετία στην Ισπανία, από το 1967 έως το 1976 και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο, εκατοντάδες ταινίες με στοιχεία θρίλερ δημιουργήθηκαν και σχεδόν «υποσυνείδητα» αποτελούσαν μια σκιαγράφηση της ζοφερής κοινωνικοπολιτικής κατάστασης της χώρας.

Λίγες δεκαετίες αργότερα, το ισπανικό σινεμά δείχνει να ειδικεύεται σε ταινίες ψυχολογικών θρίλερ, με  μεταφυσικά στοιχεία. Το βέβαιο είναι ότι ο ισπανικός κινηματογράφος κερδίζει διεθνή αναγνώριση ενώ το ελληνικό σινεμά φυτοζωεί εδώ και χρόνια, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, εξαιτίας της αυτοαναφορικότητας των δημιουργών του και της προσκόλλησης τους στον προ πολλού ξεπερασμένο γκονταρισμό της δεκαετίας του 60.

Η «Απαγωγή» είναι ένα ακόμα ψυχολογικό θρίλερ της ισπανικής σχολής που έχει δώσει πολλές πετυχημένες εμπορικά και ενίοτε ποιοτικά ταινίες ,όπως «Το Σώμα», «Το Ορφανοτροφείο»  ,τα «Τα Μάτια της Τζούλια»  κ.α. Ο σεναριογράφος της ταινίας «Αόρατος Επισκέπτης»  Όριολ Πάουλο πλέκει εδώ ένα  θρίλερ μυστηρίου με έντονο ρυθμό και πολλές ανατροπές, ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει η  παραγωγός ισπανικών θρίλερ Μαρ Ταργκάρονα. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί η 65χρονη Mar Targarona  μετά το «Mor, vida meva» του 1996 με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Χωραφά.

Ο Πάουλο μας συστήθηκε το 2010 ως σεναριογράφος του επιτυχημένου θρίλερ «Τα μάτια της Τζούλια», δύο χρόνια αργότερα το 2012 πέρασε και στη σκηνοθεσία προκαλώντας αίσθηση με το ηχηρό ντεμπούτο του «Το Σώμα » και συνέχισε με το επίσης εντυπωσιακό «Αόρατο Επισκέπτη». Ενδιάμεσα, γύρισε και τo εν λόγω φιλμ, στο οποίο υπογράφει το σενάριο παραχωρώντας την σκηνοθεσία στην επί χρόνια παραγωγό του Mar Targarona.  Χαρακτηριστικά όλων των ταινιών του: η σφιχτοδεμένη αφήγηση, η ατμόσφαιρα μυστηρίου, το διαρκώς αυξανόμενο σασπένς και οι αναπάντεχες, διαδοχικές  ανατροπές.

 Η Πατρίτσια ντε Λούκας (Μπλάνκα Πορτίγιο )είναι μια πολύ ικανή και πολύ επιτυχημένη δικηγόρος. Ο Βίκτορ είναι ο πιτσιρικάς (και με προβλήματα ακοής) γιος της. Πατέρας δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα: η Πατρίτσια έχει αποκρύψει επιμελώς και με επιτυχία την ταυτότητά του. Μια μέρα, μετά από άλλη μια νικηφόρα παρουσία της στα δικαστήρια, την καλούν στην αστυνομία. Εκεί την ενημερώνουν πως βρήκαν τον Βίκτορ με ματωμένο το πρόσωπο, να περιφέρεται μόνος του στο παρακείμενο από το σχολείο του δάσος. Ο Βίκτορ ισχυρίζεται πως κατάφερε να δραπετεύσει από έναν άντρα, που τον είχε απαγάγει!

Η αστυνομία κινητοποιείται κι αφού δείξει φωτογραφίες υπόπτων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται μετά από δική του υπόδειξη. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος από την αστυνομία. Η Πατρίτσια, νιώθοντας φόβο για την ασφάλεια του γιου της, παρασύρεται και υποκύπτει, ως μητέρα, σε κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν: παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η κατάσταση κλιμακώνεται εκτός ελέγχου και οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες...

Το φιλμ θέλει να είναι ένα πορτρέτο της χαμένης αθωότητας και του αμοραλισμού που κυριαρχεί στις σύγχρονες κοινωνίες . Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πια, αλλά άνθρωποι με αδυναμίες, φιλοδοξία ,πάθος για πλουτισμό και έναν υπέρμετρο εγωισμό. Μπορούμε λοιπόν να επιρρίψουμε ευθύνη  σε μια λαμπρή δικηγόρο που αναλαμβάνει να υπερασπιστεί μικροεγκληματίες , βιαστές και κλέφτες, γνωρίζοντας ότι είναι ένοχοι; Ποια είναι τα ηθικά όρια του συστήματος μας; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Μπορεί η αγάπη μιας μητέρας να ξεπεράσει τους κανόνες για να προστατέψει τον γιο της;

Αυτά τα ερωτήματα τροφοδοτούν τον θεματικό πυρήνα της ταινίας. Η σκηνοθέτης προσπάθησε να οραματιστεί το φιλμ έχοντας όλα αυτά στο μυαλό της. Τεράστια κτίρια, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια, που εκπροσωπούν το σύστημα, σχηματίζουν έναν δυσοίωνο λαβύρινθο, όπου οι χαρακτήρες χάνονται, καθώς προσπαθούν να βρουν την έξοδο. Όλοι προσπαθούν για το καλύτερο, αλλά τελικά αποτυγχάνουν. Οι χαρακτήρες είναι η πιο συναρπαστική πτυχή της ταινίας, αμφιλεγόμενοι, δύσπιστοι και καιροσκόποι.

Η εκφραστική Μπλάνκα Πορτίγιο («Ραγισμένες αγκαλιές», «Γύρνα Πίσω»)  ερμηνεύει δεξιοτεχνικά μία μητέρα που θα φτάσει στα άκρα για να προστατεύσει το παιδί της, ξεπερνώντας τους ηθικούς κανόνες σε ένα ανελέητο κυνήγι γάτας-ποντικιού. Δίπλα της εμφανίζονται οι Χοσέ Κορονάδο («Το Σώμα»), Αντόνιο Ντετσέντ («Γυναίκες Μόνες») και Βισέντε Ρομέρο («Κελί 211»).

Στακάτος ρυθμός και κλιμάκωση της έντασης, συνεχείς ανατροπές, αγωνία και απρόβλεπτες εξελίξεις, αδροί χαρακτήρες και ένα πεσιμιστικό φινάλε. Να ποια είναι τα βασικά συστατικά της συνταγής αυτού του αξιοπρεπούς θρίλερ που προσφέρει μια ανώδυνη καλοκαιρινή ψυχαγωγία στα θερινά σινεμά  χωρίς να μας μένει και αξέχαστο. Άραγε δεν θα μπορούσε ένας Έλληνας σκηνοθέτης να γυρίσει μια ανάλογη ταινία;

* Η  ταινία θα προβάλλεται από τις 30/7-1/8 στον θερινό κινηματογράφο ΠΑΛΛΑΣ