«Όσο κι αν “πετάω”, πάντα θα γυρνάω στη Σύρο»

Πανιά για μια μοναδική μουσική περιπλάνηση ανά την υφήλιο ανοίγει αυτή την Παρασκευή στον Πολιτιστικό Χώρο Χρούσσων, η Ελπίδα Γαδ.

Η αγαπημένη Συριανή ερμηνεύτρια και οι εξαίρετοι μουσικοί που τη συνοδεύουν θα μας ταξιδέψουν από την Ισπανία ως την Κούβα, από την Κολομβία ως το Capo Verde και από την Ιταλία και το οικείο ταπεραμέντο της πίσω στις ρίζες μας, ενώνοντας μελωδίες, πολιτισμούς και αρώματα σε μια βραδιά όπου οι γειτονιές του κόσμου γίνονται μία.

Το κοινό θα απολαύσει τραγούδια του κόσμου, όπως το ρομαντικό «Bersame Mucho», το σκερτσόζικο «Quizas Quizas Quizas» αλλά και το δημοφιλές «You Will Never Know» της Imany. Έπειτα, θα βιώσει τα τρυφερά αλλά και δυνατά συναισθήματα που δημιουργούν κομμάτια όπως «Ταμπακιέρα» και το «Συ Μου Χάραξες», ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Η Ελπίδα Γαδ, θα πάρει το ρόλο καπετάνιου με την μαγευτική της φωνή και την κιθάρα της, και συνοδεία του πληρώματος της, ξεκινούν για ένα κυνήγι συναισθημάτων. Η Λένα Χατζηγρηγορίου δημιουργεί μια αιθέρια ατμόσφαιρα παίζοντας βιολί και φλογέρες, ο Yussef Beato Vitton δίνει το ρυθμό στην παρέα με τα κρουστά, ενώ το σχήμα συμπληρώνει επί σκηνής ο Γιάννης Ανδριωμένος με το κοντραμπάσο του. Οι ψυχές τους συναντώνται και σμίγουν δημιουργώντας ηχοχρώματα που χαράζουν διαδρομές, έχοντας προορισμό κάθε μεριά της Ελλάδας αλλά και του πλανήτη.

Η συναυλία διοργανώνεται την Παρασκευή 13 Αυγούστου και ώρα 21:00, στον Πολιτιστικό Χώρο Χρούσσων από την εταιρεία παραγωγής Action Εστί.

Σε συνέντευξή της στην «Κοινή Γνώμη», η Ελπίδα Γαδ αναφέρεται σε αυτό το ξεχωριστό μουσικό ταξίδι, στο δρόμο που της άνοιξε η επιτυχημένη συμμετοχή της στο μουσικό talent show «Τhe Voice», αλλά και στις «τροκλοποδιές» της πανδημίας που δεν είναι ικανές να της στερήσουν το όνειρο.

Σε ποιες γειτονιές του κόσμου θα μας ταξιδέψετε αυτή την Παρασκευή εσύ και η μουσική σου παρέα;

«Θα κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στον κόσμο, την χρωστάμε σε όλους εμάς που μας έχουν λείψει τόσο τα ταξίδια τον τελευταίο χρόνο! Θα φύγουμε από Ισπανία, θα πάμε Κούβα, από εκεί πίσω Ιταλία, και πάλι πίσω Χιλή , Κολομβία, Πορτογαλία και Κάπο Βέρντε, πάλι πίσω Ιταλία, για να καταλήξουμε στην Κρήτη και τέλος στην πολυπόθητη Σύρο μας. Όλοι σταθμοί της προσωπικής μου πορείας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο».

Σε μια εποχή που τα ταξίδια μοιάζουν πλέον μια δύσκολη διαδικασία, είτε λόγω κόστους  είτε λόγω συνθηκών, η μουσική είναι το «αεροπλάνο» που χρειάζεται μια ταξιδιάρα ψυχή για να δραπετεύσει έστω και νοερά από την καθημερινότητα;

«Εννοείται! Αυτός ήταν ο λόγος που η παράστασή μας ονομάστηκε έτσι αρχικά. Και επειδή η τέχνη πάντα ήταν εκεί να αποφορτίζει την κατάσταση και να δίνει φτερά στα όνειρα μας, τώρα πιο πολύ από ποτέ έχουμε ανάγκη αυτό το νοητό ταξίδι. Και λέω τώρα, γιατί είχαμε την ατυχία να ζήσουμε την τραγωδία με τις φωτιές τις τελευταίες ώρες, και ως καλλιτέχνες έχουμε ηθική υποχρέωση θεωρώ να δώσουμε και να πάρουμε δύναμη από τον κόσμο μέσω αυτής της  συναυλίας, για να κρατηθούμε όλοι όρθιοι και να δραπετεύσουμε για λίγες ώρες απ’ την πραγματικότητα».

Άλλοι ταξιδιώτες δίνουν έμφαση στη γευσιγνωσία, άλλοι στα αξιοθέατα ενός τόπου κι άλλοι έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά για να συλλάβουν και τον παραμικρό ήχο. Εσύ ποια αίσθηση επιστρατεύεις περισσότερο στα ταξίδια σου;

«(γελάει) Αυτή που φαντάζεσαι! Είναι ένα μικρόβιο θα έλεγα, που από την μια δεν σε αφήνει να ‘ευχαριστηθείς΄ τις ομορφιές ενός τόπου, και από την άλλη σε κρατάει τόσο σε εγρήγορση, ώστε καταλήγεις να έχεις ένα πρόγραμμα όπως το δικό μας που θα παρακολουθήσετε μεθαύριο. Μπερδεμένο δηλαδή! Είναι αλήθεια , ότι έχω να πάω για καφέ/ φαγητό/ ποτό ή να παρακολουθήσω live ξέγνοιαστη πάρα πολλά χρόνια. Διότι οι κεραίες μου είναι ανοιχτές να ψαρέψουν οτιδήποτε ενδιαφέρον αμέσως, με αποτέλεσμα να αποσυντονίζομαι από αυτό που ήρθα να κάνω αρχικά! Ίσως να λέγεται επαγγελματική διαστροφή».

Αντιληφθήκαμε την αγάπη σου για την ethnic μουσική και μέσα από τη συμμετοχή σου στο «Voice» καθώς το τραγούδι που ερμήνευσες στην πρώτη κιόλας οντισιόν ήταν το “Sodade” της Cesaria Evora. Η αγάπη αυτή ήταν ήδη γνωστή στους φίλους που σε ακολουθούν χρόνια στις μουσικές σου περιπλανήσεις στη Σύρο;

«Νομίζω πως ναι. Είναι αρκετά χρόνια που στα περισσότερα προγράμματα μου    είχα προσθέσει ισπανικά κομμάτια κυρίως, λόγω της αγάπης μου προς την χώρα και την γλώσσα της. Οπότε το Sodade, αν και είναι πορτογαλικά, απλά έκανε γνωστή την αγάπη μου αυτή στο ευρύτερο κοινό».

Είσαι από τους καλλιτέχνες που όχι μόνο δεν γύρισαν την πλάτη στον τόπο τους για να διαβούν το δρόμο της επιτυχίας, αλλά συνεχίζουν να τον τιμούν σε κάθε ευκαιρία. Εσύ η ίδια έχεις φανταστεί ποτέ ένα καλοκαίρι στη Σύρο χωρίς μια δική σου συναυλία;

«Φέτος παραλίγο να γίνει λόγω συνθηκών, και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πολύ άβολο. Μας πως και γιατί να γυρίσεις την πλάτη σου στις ρίζες σου; Σε έναν τόπο και σε ένα κοινό που σε έχει αγαπήσει και σε έχει στηρίξει έμπρακτα από τα μουσικά σου ‘γεννοφάσκια’ ; Θα ήταν ύβρις. Άσε που για να ‘πετάξεις’, πρέπει πρώτα να έχεις βαθιές ρίζες και γερά θεμέλια. Και εμένα η Σύρος, αυτό μου το έδωσε με το παραπάνω. Πάντα θα γυρνάω εδώ, όσο και αν κάνω τα ‘πετάγματά μου αλλού για να μαζέψω τα απαραίτητα χιλιόμετρα».

Η πανδημία αποτέλεσε κατά κάποιον τρόπο μια «τρικλοποδιά» στη μουσική σου σταδιοδρομία; Οι συνθήκες που βιώνουμε σου επιτρέπουν να συνεχίσεις τα όνειρα και τα σχέδια για το μέλλον;

«Δεν θα το παίξω υπεράνω. Στην αρχή με πείραξε. Και πολύ μάλιστα. Από μια μεγάλη Αθηναϊκή πίστα, βρέθηκα πάλι στο σπίτι μου στην Σύρο, έγκλειστη, με κάτι φωτογραφίες και κάτι βιντεάκια. Πίστεψα ότι αυτό ήταν. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Έχω την τύχη να έχω δίπλα μου πολύτιμους φίλους και οικογένεια, που με έκαναν να δω και να ξαναπιστέψω σε εμένα. Μάζεψα τα κομματάκια μου, ξανανέβηκα στην Αθήνα εν μέσω δεύτερου lock down και το ένα έφερε το άλλο. Παρέμεινα στο ’παιχνίδι’, ήρθαν ωραίες συνεργασίες και τηλεοπτικές εμφανίσεις μέσα σε όλο αυτό που ζούμε, και υπάρχουν και διάφορες προτάσεις να αιωρούνται, Οπότε ναι..αυτό μου επιτρέπει να ονειρεύομαι ακόμα. Όπως και να έρθουν τα πράγματα».

Μέσα από τη μέχρι σήμερα μουσική σου σταδιοδρομία έχεις χτίσει σχέσεις με φίλους και συνεργάτες για τις οποίες αισθάνεσαι τυχερή ή ευλογημένη;

«Φυσικά! Γιατί αυτή η δουλειά, αν δεν περνάς καλά πάνω στο πάλκο, σε τρώει .Δεν πα’ να παίζεις μ τους καλύτερους. Αν δεν σε συμπαθούν και δεν τους συμπαθείς, δεν περνάει το βράδυ, υπάρχουν τρικλοποδιές, περνάς άσχημα. Γιατί υπάρχουν και αυτά, να τα λέμε. Δεν είναι ένας χώρος αγγελικά πλασμένος, ελπίζω να φαίνεται. Οπότε πρωτίστως με τους συνεργάτες μου εδώ στην Σύρο που έχουμε περάσει τόσες ώρες πάνω στην σκηνή μαζί, με τους περισσότερους έχουμε πολλά σκηνικά γέλιου να διηγηθούμε. Εε τώρα εννοείται και με την δασκάλα μου, Ελεονώρα Ζουγανέλη υπήρχε ένα πάρα πολύ ωραίο κλίμα, για το οποίο φυσικά και νιώθω τυχερή και ευλογημένη να το βιώνω στο ντεμπούτο μου σε μεγάλη πίστα. Ποιος δεν θα ένιωθε; Και εννοείται, και με όλους τους μουσικούς που συνεργάστηκα εκείνο το διάστημα, είτε στο παιχνίδι είτε στην Άνοδο. Έχουμε ακόμα επικοινωνία και έναν αμοιβαίο σεβασμό. Πως λοιπόν να μην νιώθω τυχερή και ευλογημένη με όλους αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί;».

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού. Τι άλλο να περιμένουμε από σένα το επόμενο διάστημα;

«Παρά τα διάφορα που συμβαίνουν γύρω μας, η ζωή ευτυχώς προχωράει παρακάτω. Κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό που ζούμε, και τότε, σημασία θα έχει ποιος δεν παραιτήθηκε καθ’όλη την διάρκεια. Εμένα αυτός είναι ο στόχος μου, όσο βραχυπρόθεσμος και να ακούγεται. Να αντέξω και να βγω από αυτή την κατάσταση ψυχολογικά αλώβητη. Γι’αυτό το λόγο, έχω φροντίσει ανά 2-3 μήνες να ηχογραφώ κάποια κομμάτια αγαπημένα, ώστε να δημιουργώ υλικό, και το επόμενο σχεδιάζω να βγει μέσα στον Σεπτέμβρη. Αυτά τα 3-4 κομμάτια, θα έχουν κοινή θεματολογία, οπότε ίσως ακολουθήσει ένα μικρός δίσκος. Επίσης, υπάρχουν κάποιες συνεργασίες που έγιναν και θα γίνουν μέσα στο καλοκαίρι, όπως την Ανδριάννα Μπάμπαλη, τον Γιώργη Χριστοδούλου και τον Μανώλη Μητσία, και κάποιες άλλες που καλά να είμαστε τον χειμώνα και να είμαστε και ανοιχτός σαν κλάδος και όλα τα άλλα έρχονται! Δόξα τον θεούλη, για βαλτωμένη περίοδος, εγώ νιώθω πιο δημιουργική από ποτέ! Υγεία και όρεξη για δουλειά να έχει κανείς, και να μην παραιτείται απ’τα όνειρα του, αυτά μόνο».