Σινεπιλογές

Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2018 (μέρος β΄)

Ο πρώτος άνθρωπος /First Man(2018) του Damien Chazelle

Ο Chazelle επανασυνδέεται με τον Ryan Gosling, για να απεικονίσει το ταξίδι του Neil Armstrong, του πρώτου ανθρώπου που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη στις 20 Ιουλίου του 1969. Το φιλμ είναι μια ποιητική απεικόνιση του ταξιδιού του Neil Armstrong στο φεγγάρι που υπογραμμίζει τις δοκιμές και τις τεχνολογικές προκλήσεις που περιβάλλουν ένα τέτοιο ιστορικό ορόσημο ενώ εξετάζει επίσης τον άνθρωπο μέσα από τη στολή. Ο θεματικός πυρήνας της ταινίας επικεντρώνονται στο ταξίδι του Armstrong εξετάζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στο σπίτι του.

Ολόκληρη η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια προσπάθεια να ταυτίσει τα δύο άκρα, τον αδύνατο στόχο και τον σχεδιασμό για την επίτευξη του, ώσπου τελικά το όνειρο να γίνει μια απτή πραγματικότητα. Και ενώ άλλες αναπαραστάσεις αυτής της ιστορικής στιγμής μπορεί να επικεντρώνονται εξ ολοκλήρου στις τεχνικές λεπτομέρειες της διαδικασίας, ο «Πρώτος άνθρωπος» επιλέγει να επιδείξει ότι ο Armstrong ήταν απλώς ένας μέσος άνθρωπος, φέρνοντας μια πραγματικά ωμή, αντιηρωική και ανθρώπινη πλευρά στην ιστορία. Τελικά το μόνο πράγμα που μεσολάβησε  ανάμεσα σε αυτόν και στην αχανή κενότητα του διαστήματος ήταν ένα μεταλλικό μαραφέτι, που κατασκευάστηκε από εξίσου αδύναμους ανθρώπους.

Ένα αστέρι γεννιέται /A Star is Born (2018) του Bradley Cooper

Το Χόλιγουντ αγαπά να επιστρέφει περιοδικά σε αυτή την αρχετυπική ιστορία αγάπης μεταξύ ενός Πυγμαλίωνα  που παλεύει με τον αλκοολισμό και ενός νεαρού κοριτσιού που προσπαθεί να γίνει μεγάλο αστέρι, δείχνοντας τον αέναο κύκλο ζωής του θεάματος και της διασημότητας. Ο Bradley Cooper και η Lady Gaga ερμηνεύουν εξαιρετικά τα δοκιμασμένα ανθρώπινα αρχέτυπα, με τον πρώτο σε φθίνουσα πορεία και την δεύτερη σε άνοδο ενώ και το σενάριο προσθέτει βάθος και αποχρώσεις στην ερωτική ιστορία που γεννιέται μεταξύ τους.

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Bradley Cooper εκπλήσσει ευχάριστα με την Lady Gaga να αναλαμβάνει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους και να ενθουσιάζει με την ερμηνεία της.

Όταν ένα αστέρι κερδίζει ένα βραβείο, μια χούφτα ηττημένοι υποψήφιοι πρέπει να πνίξουν τον πόνο τους, καθώς ο προβολέας απομακρύνεται από αυτούς. Η νέα γενιά αντικαθιστά την υπάρχουσα και όσο ένα άστρο ανατέλλει, τόσο ένα άλλο του παραδίδει την θέση του και δύει. Αυτός είναι ο απαρέγκλιτος κανόνας του θεάματος, αυτή είναι η σκοτεινή λάμψη της διασημότητας. Ο Bradley Cooper μετατρέπει αυτή την οδυνηρή συναλλαγή σε μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Το έντιμο αυτό μουσικό μελόδραμα θα μπορούσε εύστοχα και να ονομαστεί: «Ένα αστέρι πεθαίνει».

Ψυχρός Πόλεμος / Cold War (2018) του Πάβελ Παβλικόφσκι

Το σχισμένο παραπέτασμα του έρωτα είναι το θέμα αυτού του οπτικοακουστικά λαμπρού φιλμ, που διαδραματίζεται στην  Πολωνία του ψυχρού πόλεμου. Πρόκειται για μια λυρική, ελλειπτική και επεισοδιακή ιστορία έρωτα, φυλάκισης και διαφυγής που απλώνεται χρονικά σε διάστημα 15 ετών. Στον θεματικό πυρήνα της μια αγάπη που πληγώθηκε από τον βαθύ κυνισμό, την υποταγή και τον φόβο που διαχέει στους πολίτες του ένα αλλοτριωμένο και καταπιεστικό καθεστώς. Ο «ψυχρός πόλεμος» του τίτλου είναι προφανές ότι αναφέρεται σε κάτι περισσότερο από τους γεωπολιτικούς αγώνες του εικοστού αιώνα. Η σχέση του Zula και του Wiktor είναι επίσης ένας πόλεμος, στον οποίο μάχονται ο ένας τον άλλον και οι δυο μαζί το εχθρικό καθεστώς.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουμε μοιάζει να είναι κάτι περισσότερο από ένα συνηθισμένο έρωτα: Είναι ένας εμμονικός εξαναγκασμός, μια ολέθρια αλληλεπίδραση, μια αμοιβαία εξασφαλισμένη αυτοκαταστροφή. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε αυτή τη σχέση, τόσο περισσότερο μας διαποτίζει ο εκστατικός μυστικισμός της. Αυτή είναι η βαθιά, γοητευτική αλήθεια με την οποία τελικά μας αφήνει εκκρεμείς και άφωνους η Zula στο συνταρακτικό φινάλε. Ένας σαγηνευτικός αλλά και ανατριχιαστικός ηλεκτρισμός διαπερνά ολόκληρο το σώμα αυτής της συγκλονιστικής ταινίας.

"Bohemian Rhapsody" (2018) του Bryan Singer

Το «Bohemian Rhapsody» είναι ένα αφιέρωμα στους «Queen», αλλά περισσότερο, ένα αφιέρωμα στον Freddie Mercury. Ο έμπειρος  Bryan Singer, παρέχει ένα τραχύ χρονολόγιο των μεγαλύτερων επιτευγμάτων του συγκροτήματος και τονίζει τον εκκεντρικό τρόπο ζωής του Freddie. Το «Bohemian Rhapsody» είναι μια βιογραφική ταινία που δεν παίρνει κανένα ρίσκο. Οι θαυμαστές των «Queen» πιθανότατα δεν θα μάθουν τίποτα νέο για τη μπάντα, αλλά θα διασκεδάσουν από το οπτικοακουστικό «greatest hits» soundtrack που παίζεται στην οθόνη. Το «Bohemian Rhapsody» υστερεί σε συγκίνηση και έμπνευση, τα καταφέρνει όμως μια χαρά στην ψυχαγωγία.

Ωστόσο παρά τις όποιες  αδυναμίες αυτό που θα αποτυπωθεί στην συλλογική μνήμη του κοινού είναι οι εκπληκτικές εικόνες από το «Live Aid» φινάλε της ταινίας. Η οργασμική έκσταση αλλά και η θλίψη συνυπάρχουν στο πρόσωπό του Malek και στην σπινθηροβόλα ηλεκτρική ενέργεια που διαπερνά την παράσταση του.

Roma (2018) του Alfonso Cuarón

Με το “Roma” o Alfonso Cuarón καταδύεται με μυστικιστική αίσθηση στην παιδική ηλικία του στο Μεξικό  σε μια νηφάλια και αυτοβιογραφική ελεγεία. Στο γεμάτο ανθρώπινη θέρμη και οπτική σαγήνη ασπρόμαυρο magnum opus του, παρατηρεί πρωταρχικά τον μικρόκοσμο της οικογένειας του, προτού εξαπλωθεί για να αποκαλύψει σταδιακά τον κοινωνικό και πολιτικό καμβά της δεκαετίας του 1970 στην πόλη του Μεξικού, όπου μεγάλωσε σε μια γειτονιά μεσαίας τάξης που ονομάζεται Roma. Το σωρευτικό αποτέλεσμα του εξερευνητικού και ευαίσθητου φακού του Cuarón (είναι επίσης ο διευθυντής φωτογραφίας) είναι μια εκπληκτική αλληλεπίδραση του προσκήνιου και του φόντου της αφήγησης με καλλιτεχνική δύναμη που αναμετριέται οπτικά με τις σχολαστικά χορογραφημένες ταινίες του Yasujirô Ozu (όπως το μνημειώδες Tokyo Story) και με πολιτικό περιεχόμενο ανάλογο με ιταλικά νεορεαλιστικά αριστουργήματα όπως το «Ρώμη, Ανοχύρωτη πόλη» του Ροσελίνι. Σε όλη την διάρκεια του φιλμ, ο Cuarón απαιτεί από τον θεατή να γεύεται προσεκτικά το κάθε καρέ του, με το βλέμμα του να σαρώνει όλη την έκταση της οθόνης για να δει μικρές αλλά σημαντικές θεματικές λεπτομέρειες. Ένα καθαρό αριστούργημα με πλούσια συναισθηματική υφή, το  «Roma» είναι ο κινηματογράφος στην πιο αγνή και ανθρώπινη έκφανση του.