Συνέντευξη του μπασίστα και συνθέτη Πέτρου Κλαμπάνη για τη συμμετοχή του στο 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ της Σύρου

«Οι Κυκλάδες είναι γόνιμος τόπος για δημιουργική μουσική»

Από τις ταράτσες του κόσμου, στη σκηνή του Θεάτρου Απόλλων θα μεταπηδήσει απόψε το βράδυ ο καταξιωμένος κοντραμπασίστας Πέτρος Κλαμπάνης, για να αφηγηθεί τις μουσικές ιστορίες του στο κοινό του 6ου Syros Jazz Festival (21:30).

Ο ζακυνθινής καταγωγής καλλιτέχνης, που εδώ και δέκα χρόνια δραστηριοποιείται με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό, θα παρουσιάσει ένα πρωτότυπο οπτικοακουστικό σόλο πρότζεκτ, εμπνευσμένο από τις ιστορίες που κατέγραψε ως ταξιδιώτης, αλλά και ως μουσικές στις ταράτσες της Αθήνας, Αβάνας, του Ανατολικού Λονδίνου, του Τελ Αβίβ, του Ναγκασάκι, της Βαρκελώνης και πολλών ακόμη πόλεων.

Με έδρα τη Νέα Υόρκη, ο Πέτρος Κλαμπάνης, έχει παίξει δίπλα σε μερικούς από τους πιο φημισμένους μουσικούς της πόλης και όλες αυτές οι επιρροές συνδυάζονται με αναπάντεχους τρόπους στη μουσική του.

Λίγες ώρες πριν ανέβει για πρώτη φορά στη σκηνή του ιστορικού θεάτρου της Ερμούπολης, ο ίδιος μίλησε στην «Κοινή Γνώμη» για την απόφασή του να ανοίξει τα «φτερά» του στο εξωτερικό, καταλαμβάνοντας σταδιακά μία σημαντική θέση στη διεθνή τζαζ σκηνή, καθώς και για την επαφή του με το κοινό των Κυκλάδων οι οποίες, τα τελευταία χρόνια, αποτελούν μόνιμο σταθμό της καλοκαιρινής περιοδείας του.

Μία καριέρα στο εξωτερικό φαντάζει σε πολλούς «άπιαστο όνειρο». Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή σας. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να το τολμήσετε και τελικά, να δικαιωθείτε για την επιλογή σας;

«Ήταν μια απόφαση σχετικά εύκολη. Το να μετακομίσεις σε έναν ξένο τόπο, όπως η Νέα Υόρκη και να ξεκινήσεις ουσιαστικά από το μηδέν, με νέους ανθρώπους σε ένα πιο ανταγωνιστικό και ακριβό περιβάλλον, έχει σαφώς τις δυσκολίες του. Παρόλα αυτά, το τόλμησα, γιατί ήθελα να δω κάτι άλλο που δε μου προσέφερε η σκηνή και γενικότερα το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα. Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα, δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποια στιγμή θα ζω στη Νέα Υόρκη, θα δουλεύω με τους συνεργάτες μου και πως οι δίσκοι μου θα κυκλοφορούν από εταιρείες της Αμερικής. Τώρα πηγαινοέρχομαι πιο πολύ. Είμαι και στην Ελλάδα αρκετά και στην Ευρώπη, αλλά θεωρώ ότι, η Αμερική σου προσφέρει πάρα πολλά πράγματα».

Πόσο σας βοήθησε το γεγονός ότι, ο πρώτος δίσκος μας κυκλοφόρησε από την εταιρεία του σπουδαίου Αμερικανού σαξοφωνίστα Greg Osby;

«Το όνομά του και η καλλιτεχνική αξία του ήταν σημαντικά στοιχεία στα branding του δίσκου. Γιατί, είναι ένας άνθρωπος που έχει πολύ προσωπικό χαρακτήρα τόσο στο σαξόφωνο, όσο και στη σύνθεση. Είναι ένας οραματιστής της τζαζ και της μουσικής γενικότερα. Οπότε ήταν μια σημαντική βοήθεια και για τον δίσκο και για μένα προσωπικά. Ο Greg Osby ήταν πολύ υποστηρικτικός και μου άνοιξε κάποιους δρόμους».

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες για έναν Ευρωπαίο μουσικό που ζει και δημιουργεί στην Αμερική, όπου υπάρχουν οι μεγαλύτεροι μουσικοί του κόσμου και ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος;

«Οι δυσκολίες έχουν να κάνουν κυρίως με τη ζωή στη Νέα Υόρκη. Είναι μια πάρα πολύ ακριβή πόλη. Οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει στον ήλιο, στην όμορφη φύση, να μην πληρώνουμε τόσο ακριβά ενοίκια και συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Έχει πολύ, άγχος, πίεση, αρκετό ανταγωνισμό, πρέπει να υποβαθμίσεις αρκετά την ποιότητα ζωής σου για να κάνεις μια αρχή. Αλλά αυτό ξεπερνιέται με πολλή δουλειά και επιμονή. Δεν είναι ένας εύκολος δρόμος. Πρέπει να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να συνεργαστείς και να έχεις μια καλή επαφή. Στην περίπτωσή μου, μεσολάβησαν τέσσερα-πέντε χρόνια μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου. Θεωρώ όμως, πως από κείνη τη στιγμή μπήκαν οι βάσεις και τα πράγματα έγιναν πιο ομαλά, χωρίς αυτό να συμβαίνει πως κάθε καινούριος δίσκος δεν είναι μια πρόκληση».

Το τρίτο σας άλμπουμ με τίτλο «Chroma» αναγνωρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα της περασμένης χρονιάς από το γνωστότερο περιοδικό της τζαζ, το Downbeat.

 «Το «Chroma» είναι μια live ηχογράφηση από τη συναυλία μου στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, το 2015. Συμμετέχουν οι συνεργάτες μου, το βασικό μου γκρουπ που αποτελείται από τους Gilad Hekselman, John Hadfield, Shai Maestro και Keita Ogawa και μαζί τους ένα οκτέτο εγχόρδων. Πρόκειται δηλαδή για ένα σχήμα με 13 μέλη. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρία Motéma Music New York, την άνοιξη του 2017 και έχει λάβει αρκετές διακρίσεις. Χαίρομαι πάρα πολύ που ο συγκεκριμένος δίσκος αναγνωρίστηκε ως το καλύτερο live album της χρονιάς. Τώρα ετοιμάζω κάτι καινούριο με το τρίο μου το ευρωπαϊκό το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στην άνοιξη του 2019».

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της μουσικής ερμηνείας, ειδικά μάλιστα για την τζαζ, είναι η αλληλεπίδραση των μουσικών πάνω στη σκηνή. Δεδομένου ότι το «Rooftop Stories» είναι ένα σόλο πρότζεκτ, πόσο διαφορετικό είναι να βρίσκεται κανείς εντελώς μόνος στη σκηνή και να χτίζει ο ίδιος τα πάντα;

«Είναι πολύ διαφορετικό από αυτά που έχω συνηθίσει. Για μένα είναι πολύ μεγάλη πρόκληση. Λες μια ιστορία τελείως μόνος σου οπότε το επίπεδο συγκέντρωσης δεν επιτρέπεται να πέσει κάτω από κάποιον βαθμό. Συνεχώς πρέπει να προκαλώ το ενδιαφέρον του ακροατή, οπότε είναι ένα αρκετά ενεργοβόρο πρότζεκτ. Για μένα είναι ένα σημαντικό σχολείο γιατί πραγματικά βάζω τον εαυτό μου σε μια θέση δύσκολη. Αλλά αυτό με ενεργοποιεί ακόμη περισσότερο και με κάνει να είμαι πιο συγκεντρωμένος. Η αλληλεπίδραση είναι σημαντικό στοιχείο, αλλά στο «rooftop stories αλληλεπιδρώ με τον εαυτό μου. Τον ηχογραφώ και το ένα άκουσμα συνδέεται με το άλλο. Συνεπώς, υπάρχει αυτή η ελευθερία της αλληλεπίδρασης που εντοπίζουμε και στα σύνολα».

Τα τελευταία καλοκαίρια, το όνομά σας περιλαμβάνεται στο πολιτιστικό πρόγραμμα πολλών νησιών των Κυκλάδων. Πώς αγκαλιάζει το κοινό τόσο τις προσωπικές δουλειές σας, όσο και τη τζαζ μουσική γενικότερα;

«Στην Ελλάδα και στις Κυκλάδες ειδικότερα υπάρχει ένα αυξημένο ενδιαφέρον στην αυτοσχεδιαστική μουσική και στις μουσικές που δεν είναι τόσο mainstream. Εγώ είχα τη χαρά να εμφανιστώ στον Πύργο Μπαζαίου στη Νάξο, στο Εργοστάσιο Τεχνών στη Σαντορίνη, στο Μέγαρο Γκύζη, στο Πάρκο Πάρκου και στις Διαδρομές της Μάρπησσας. Φαίνεται πως οι Κυκλάδες είναι ένας γόνιμος τόπος για δημιουργική μουσική.  Άλλωστε υπάρχουν επιρροές από την Ευρώπη. Πολλοί πετυχημένοι άνθρωποι επισκέπτονται τον τόπο σας κάθε καλοκαίρι και όλο τον χρόνο. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση για την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι Κυκλάδες είναι κέντρο πολιτισμού».