Νέες συμφωνίες, πολυεθνικές και εργασιακό στάτους

H νέα συμφωνία Cosco, Hewlett-Packard και ΤΡΑΙΝΟΣΕ με την αναβάθμιση του λιμανιού του Πειραιά, ναι μεν αλλάζει τα ως τώρα δεδομένα, κανείς όμως δεν γνωρίζει υπό ποιες προϋποθέσεις υπογράφεται αυτή η συμφωνία και τι όρους εμπεριέχει. Δεν φτάνουν μόνο τα μεταφορικά κόστη που μειώνονται για τις εν λόγω εταιρείες ή η πολυδιαφημιζόμεη κερδοφορία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το θέμα είναι να δούμε και σε τι κατάσταση είναι οι εργαζόμενοι και τι οφέλη θα έχουν στην Ελλάδα της ύφεσης, οι ιθύνοντες της οποίας κάνουν το κάθε τι για την ανάπτυξη και την ίδια στιγμή κόβουν μισθούς και μπόνους από εργαζόμενους, που αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και υλοποίηση αυτής της συμφωνίας. Γιατί το μεν λιμάνι του Πειραιά αφορά όλους τους λιμενεργάτες και τους εργαζόμενους στα πλοία και τις αποβάθρες - την εκμετάλλευση των οποίων σε μεγάλο βαθμό έχει αναλάβει η Cosco επιβάλλοντας νέους οικονομικού όρους στο παιχνίδι - και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ όλους τους εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους που και αυτοί με την σειρά τους έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από μειώσεις και περικοπές. Οι όροι λοιπόν της συμφωνίας στο κομμάτι που αφορά τους εργαζομένους είναι που απασχολεί τον κόσμο που θα εμπλακεί ενεργά στην όλη ιστορία. Από την άλλη πλευρά, η ιστορία θα καταγράψει για το αν έχουμε προσθέσει πόντους σε ένα ακόμη ξεπούλημα σε τιμές σοκ ή αν η νέα αυτή συμφωνία θα βάλει τα θεμέλια της αναπτυξιακής τροχιάς στην χώρα των βασάνων. Θα έχουμε νέες θέσεις εργασίας ή απλά η δουλειά θα διεκπεραιώνεται με τους «γνωστούς τρόπους» χωρίς καμία αλλαγή στα ποσοστά των απασχολούμενων και ανέργων; Τέτοιες συμφωνίες που εξαγγέλλονται εν μία νυχτί και δεν συζητούνται ούτε προβάλλονται από καιρό στα ΜΜΕ (εσκεμμένα;) αλλά ξαφνικά όλα θέλουν μέσα σε μία μέρα να τα παρουσιάσουν ονειρικά ή τουλάχιστον καλώς καμωμένα, αιφνιδιάζουν τον μέσο Έλληνα, που και απληροφόρητος συλλαμβάνεται για μια ακόμη φορά, και την γνώμη του δεν μπορεί να πει αναφορικά με την όλη συμφωνία. Το να σερβίρεις στους πολίτες εν ίδει τεράστιας επιτυχίας κάτι που για καιρό έκρυβες επιμελώς, δημιουργεί προφανώς τις αντίστοιχες ενστάσεις. Όταν μάλιστα πρόκειται για συμφωνίες που αναμένεται να αλλάξουν άρδην τα οικονομικά δεδομένα, είναι τουλάχιστον υποχρεωτικό να ενημερώνεται ο μέσος πολίτης για τις επιλογές της κυβέρνησής του. Δεν είναι βέβαια το θέμα να κατηγορήσει κανείς την κυβέρνηση - γιατί έτσι είθισται – όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Το θέμα είναι να εξετάζονται όλοι οι παράγοντες σε μια τέτοια συμφωνία και όχι απλά να υπογράφεται για να επιδειχθεί «έργο» την εποχή της ύφεσης. Οι επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας, πέρα από τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, θα προκαλέσει όπως αναμένεται και νέους κλυδωνισμούς στον εργασιακό τομέα. Τα εμπορεύματα και η μεταφορά τους θέλουν χέρια και ο εργαζόμενος απολαβές. Δεν φτάνει μόνο να λέμε ότι υλοποιήθηκαν 17 χλμ σιδηροδρομικού δικτύου που συνδέουν το λιμάνι του Πειραιά και τον εμπορευματικό σταθμό του, αλλά πολύ περισσότερο υπό ποιες προϋποθέσεις μπαίνει στο παιχνίδι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τι κέρδη θα έχουν οι εργαζόμενοι, πέρα από την όποια κερδοφορία της επιχείρησης. Το ίδιο ισχύει για το λιμάνι αναφορικά με την Cosco αλλά και την Hewlett Packard που κερδίζουν τόσα πολλά εις ότι αφορά την παροχή των υπηρεσιών τους και τα κόστη. Εννοώ πως πέρα από τους διάσημους οικονομικούς παίχτες, υπάρχουν οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους. Η κυβέρνηση πάντως παρουσιάζει την όλη επένδυση περίπου ως θαυματουργή, πως στην Ελλάδα της μιζέριας (που η ίδιοι και το διεθνές οικονομικό τραπεζικό κατεστημένο δημιούργησαν) αποτελεί όαση και συγκεκριμένα καθώς λέγεται από τους κόλπους της κυβέρνησης «μικρό θαύμα» εν μέσω κρίσης. Η επιλογή του λιμανιού του Πειραιά από την COSCO και τη Hewlett-Packard , σημειώνουν, θα επιφέρει αύξηση του τοπικού φορτίου έως και 50%, ενώ θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας καθώς δεν θα είναι αρκετές, όπως εικάζεται, οι εταιρείες που θα επιλέξουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της αμερικανικής εταιρείας και να φέρουν την έδρα τους στην Ελλάδα. Ποιες θα είναι αυτές οι εταιρείες που θα ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτό και υπό ποιες προϋποθέσεις θα ιδρύσουν γραφεία στην χώρα μας, τι προσωπικό θα ζητάνε, ενώ τι θα προσφέρουν; Δεν ξέρω αν έχουν πολυκαταλάβει τι λένε, αλλά οι εταιρείες αυτές που θα αποφασίσουν να έρθουν θα είναι πολυεθνικές, που στο μεγαλύτερο μέρος τους στόχο έχουν να επεκτείνουν την κυριαρχία και κατά συνέπεια την κερδοφορία τους. Τι έχει να κερδίσει λοιπόν ο μέσος Έλληνας από την εγκατάσταση των εταιριών αυτών; Αυτό ας το εξηγήσουν καλύτερα οι κυβερνώντες που θριαμβολογούν. Η Ελλάδα πάντως είχε δυνατότητες εξέλιξης πέρα από την προσφορά των εδαφών της στην ξένη κερδοφορία. Είχε και εξακολουθεί να έχει ίδιους αναπτυξιακούς πόρους. Εναπόκειται στους εκάστοτε κυβερνώντες να τους ανακαλύψουν και να τους εκμεταλλευτούν. Με την ίδια ευκολία που βάζουν τις υπογραφές τους για λογαριασμό μεγαλοεταιρειών στο όνομα της υποτιθέμενης ανάπτυξης.