Ένας «ογκόλιθος της φιλολογίας» διδάσκει, αεί…διδασκόμενος…

Γράφει ο Ανδρέας Γ. Πασσάς

Επίτιμος Δικηγόρος Δ.Σ.Α

Είχαμε την τύχη να έχομε καθηγητή Φιλόλογο στην Ζ’ τάξη (έτος 1959) και στην Η’ τάξη (έτος 1960) ένα «ογκόλιθο της φιλολογίας», τον Αντώνιον Ρεφενέ, εκ Νάξου ορμώμενον.

Σ’ αυτόν κυρίως, αλλά βέβαια και στους παραλαβόντας μας από την Γ’ εισαγωγική τάξη εκλεκτούς Φιλολόγους Ανάργυρον Κουτσιλιέρην εκ Μάνης, Βασιλική Καλυβάκη εκ Κρήτης, Ευάγγελον Βασιλόπουλον εξ’ Άνδρου και Αναστάσιον Ναυπλιώτην εκ Νάξου, οφείλω μίαν ιδιαίτερη αγάπη και κλίση στα φιλολογικά που μέχρι τώρα διατηρεί η μετριότης μου.

Γύρω, λοιπόν, στο 1959, διαπληκτίσθηκε μια μικρή ομάδα από συμμαθητάκια στην αυλή του σχολείου κατά το διάλειμμα. Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο αρπάχτηκαν και πιάστηκαν στα χέρια, όλοι όμως εναντίον ενός, και με καρπαζιές και τσιμπήματα επετίθεντο στον καλό συμμαθητή μας που ήταν και λίγο παχουλός, αλλά πείσμων στις απόψεις του και δεν το έβαλε στα πόδια να ξεφύγει.

Μόλις χτύπησε το κουδούνι, αλαφιασμένοι μπήκαμε στην τάξη, και τελευταίος μπήκε κλαίγοντας ο παχουλός και πείσμων, και πίσω του, κλείνοντας την πόρτα της αίθουσας, ο Φιλόλογος Αντώνιος Ρεφενές.

Απολαύστε την στιχομυθία:

Καθηγητής: Τι έχεις εσύ και κλαίς ολόκληρος άντρας; σε λίγο θα πας φαντάρος.

Μαθητής: Κύριε Καθηγητά πονάνε τα κρεάτα μου.

Τάχασε ο Φιλόλογος και ρωτά:

Καθηγητής: Ποια είπες ότι σε πονάνε;

Μαθητής: Τα κρεάτα μου, Κύριε Καθηγητά.

Αναπηδούσε και γελούσε ο Φιλόλογος για να μην κλάψει κι’ αυτός.

Καθηγητής: Και πως έγινε αυτό να σε πονάνε τα κρεάτα σου;

Μαθητής: Στο διάλειμμα με μουντάρανε πέντ-έξη ανοματαίοι και με χτυπούσανε, Κύριε Καθηγητά.

Καθηγητής: Πως τόπες αυτό; ανοματαίοι; τι είναι πάλι αυτό;

Και μονολογώντας: Θεέ μου, θα τρελλαθώ, τα κρεάτα και ανοματαίοι πρώτη φορά τα ακούω.

Και αφού πήρε την κρυάδα ο «ογκόλιθος της φιλολογίας» και άρχισε να ηρεμεί, του έπεσε κατακέφαλα άλλος κεραυνός από τα πίσω θρανία από άλλον συμμαθητή μας:

Άλλος Μαθητής: Δεν πρόκειται για τσακωμό, Κύριε Καθηγητά, αλλά παίζανε.

Αν προκούντανε για τσακωμό, θα τους χωρίζαμε εμείς οι άλλοι.

Έμαθα, μετά από αρκετά χρόνια από τότε, ότι έφυγε, σχετικά νέος, ο «ογκόλιθος της φιλολογίας «Αντώνιος Ρεφενές».

Και βέβαια , ακόμη θα αναπηδά και θα γελά, για να μην κλάψει, και θα…διδάσκεται, εκεί που είναι με: «τα κρεάτα μου», «ανοματαίοι», «δεν πρόκειται», «αν προκούντανε».