Οι Γερμανοί πιέζουν, ο πρωθυπουργός αισιοδοξεί, οι πολίτες αγωνιούν

Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)

Οι Γερμανοί μας θέλουν στην ευρωζώνη αν και δεν φοβούνται τις παρενέργειες πιθανής εξόδου μας, και την ίδια στιγμή πιέζουν για τον χρόνο, αρνούμενοι επιπλέον παράταση για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Μπερδεμένη αρκετά η συμπεριφορά τους απέναντι στην κρίση που μας ταλαιπωρεί εδώ και καιρό, την μια λένε μας θεωρούν απαραίτητους, και την άλλη λένε πως μπορούν να κάνουν και χωρίς εμάς. Οι Γερμανοί προσπαθούν να μας πιέσουν με αντιφατικές δηλώσεις, προκειμένου να εφαρμοστούν άμεσα τα μέτρα και η Ελλάδα να μπει σε νέα καραντίνα περικοπών και μειώσεων. Υπάρχουν βέβαια και οι προγραμματισμένες εκλογές στην χώρα τους το ερχόμενο φθινόπωρο, με ότι αυτό σημαίνει για την διαμόρφωση του κατάλληλου πολιτικού κλίματος. Χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις κοινωνικές αντιδράσεις, περίπου μας λένε πως έφτασε η ώρα της κρίσης, η στιγμή που η παραμικρή υπαναχώρηση από τις δεσμεύσεις θα σημάνει νέα δεινά και ταλαιπωρίες για την ήδη αιμορραγούσα οικονομία μας. Ο έλληνας πρωθυπουργός βέβαια υπόσχεται ότι η χώρα μας θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και πως τα λόγια θα ακολουθήσουν πράξεις. Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι πράξεις και τι θα δοθεί ως εχέγγυο; Η χώρα βρίσκεται ήδη σε οριακή κατάσταση αναφορικά με τις ως τώρα περικοπές και μειώσεις, που έχουν επηρεάσει δραματικά ολόκληρο τον κοινωνικο-οικονομικό ιστό. Ποιες θα είναι οι πράξεις που υπόσχεται ο κος Σαμαράς και κατά πόσο θα επηρεάσουν την κοινωνία, αφού σχετίζονται άμεσα με νέες περικοπές και μέτρα; Χρόνος, λένε πότε - πότε οι Γερμανοί, δεν υπάρχει και χρόνος σημαίνει πρώτα απ’ όλα χρήμα. Η οποιαδήποτε παράταση δεν πρόκειται να τους ωφελήσει αλλά να τους επιβαρύνει. Η συμπεριφορά λοιπόν των Γερμανών μας μπερδεύει ολοένα και περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξεκαθαρίζει τις προθέσεις τους απέναντί μας ούτε και δημιουργεί το παραμικρό κλίμα αισιοδοξίας. Παρά το γεγονός ότι το κλίμα φαίνεται προσωρινά να αλλάζει προς το καλύτερο, κανείς δεν μας διασφαλίζει πως η συνέχεια θα είναι προς θετική κατεύθυνση. Πράγματι, οι αντιφατικές δηλώσεις στελεχών μιας από τις πιο ισχυρές χώρες της ευρωζώνης προκαλούν πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό της χώρας μας και κάθε παράταξη προσπαθεί να ερμηνεύσει διαφορετικά τα αποτελέσματα των συναντήσεων. Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, που άνοιξε το δρόμο του μνημονίου, εστιάζεται, καθώς φαίνεται, όχι μόνο στο να αποδείξει πως έχουν γίνει θυσίες, αλλά και να ξεκαθαρίσει προς όλους τους εγχώριους αγανακτισμένους με την παρελθούσα πολιτική του κόμματός του, ότι οι θυσίες αυτές ήταν πέρα για πέρα αναγκαίες. Έτσι βλέπουμε ότι, πέρα από τις όποιες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, γίνονται και κάποιες κινήσεις τακτικής έτσι ώστε στο μέλλον οι όποιες θυσίες να φαντάζουν μονόδρομος όταν μάλιστα αναζητούνται κάθε φορά και μεγαλύτερες. Ο δε πρωθυπουργός όπως βλέπουμε, θεωρεί πως οι θυσίες θα αποδώσουν τα αναμενόμενα προς τα τέλη του 2013 που αναμένει, όπως λέει, την πολυπόθητη επιστροφή στις αγορές. Και αν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα δεν έλθει και οι υποσχέσεις μείνουν και πάλι στα χαρτιά; Αν για μια ακόμη φορά οι κυβερνώντες διαψευστούν καθώς η ανεργία και η υποαπασχόληση οδηγούν σε απόγνωση τους πολίτες που δεν ξέρουν πλέον ποιον να εμπιστευθούν; Που θα πάνε άραγε όλες αυτές οι θυσίες και οι κομπορρημοσύνες πως έγινε το καλύτερο δυνατό την στιγμή που δεν θα υπάρχουν απτά θετικά αποτελέσματα; Γρίφος ή όλη υπόθεση. Ας μείνουμε όμως στην στάση των Γερμανών. Το μήνυμα συνεχίζει να είναι σαφές: περισσότερα μέτρα, περισσότερες μειώσεις, αδιάκοπη και χωρίς χρονοτριβή τήρηση των δεσμεύσεων και τάχιστη εκπλήρωση των εντολών της τρόικα. Αυτού του είδους οι υποδείξεις που συνοδεύονται βέβαια από τεχνητές πανηγυρικές ρήσεις ότι τάχα η ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα, προκαλούν το λιγότερο σύγχυση και ανησυχία. Η γραμμή βέβαια είναι προς την στήριξη της Ελλάδας, οι συνεχιζόμενες όμως ανακοινώσεις δεν βοηθούν στο παραμικρό. Έτσι οι Έλληνες πολίτες βλέπουν από την μια ευχαριστημένο τον πρωθυπουργό, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται και τόσο ασφαλείς. Και όσο το καλοκαίρι πλησιάζει, τόσο αυτή η ανασφάλεια μεγαλώνει. Οι Γερμανοί παρότι επιβεβαιώνουν ότι η ευρωζώνη μας χρειάζεται, δεν πείθουν ότι μπορούν να αποκαταστήσουν την ηρεμία στην χώρα. Και μπορεί βέβαια η κα Μέρκελ να λέει ότι θέλει περί των φιλότιμων προσπαθειών που καταβάλλει ο Αντώνης Σαμαράς, ο Έλληνας πολίτης όμως δεν πείθεται από τις φιλοφρονήσεις. Οι δηλώσεις των γερμανών πολιτικών που φιλοξενούν τα γερμανικά ΜΜΕ προκαλούν αντιφατικά συναισθήματα όσο αντιφατικές είναι και αυτές οι ίδιες. Σε μια εποχή μάλιστα όπου η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, δεν βοηθούν παρά στην στιγμιαία αποφόρτιση του κλίματος. Γιατί μετά το πέρας των συναντήσεων, δεν μένει παρά ένα αίσθημα αγωνίας για τις επόμενες κινήσεις της τρόικα που οι ίδιοι οι Γερμανοί προϋποθέτουν ως όρο για την συνέχιση της χρηματοδότησης. Την τρόικα και την έκθεσή της για την πορεία των μεταρρυθμίσεων.