“Το Σπάρταθλον είναι επιθυμία ζωής”

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα βλέπουμε τους δρομείς Σύρου να παίρνουν μέρος σε αγώνες υπεραποστάσεων. Για κάποιους η συμμετοχή σε αγώνες ακούγεται σαν μία φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, όμως για τη Σύρο είναι;

Εδώ, στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων δεν υπάρχει μέρος, χώρος, ή κάποιο γήπεδο που να μπορούν να προπονηθούν υπό κανονικές συνθήκες. Το ένα και μοναδικό γήπεδο κλασσικού αθλητισμού το οποίο βρίσκεται στην περιοχή των Πευκακίων είναι ακατάλληλο για χρήση, αφού εδώ και πολλά χρόνια, για να μην πούμε δεκαετίες έχει αφεθεί στη μοίρα του. Έχει περάσει καιρός από τότε που ο δήμος Σύρου – Ερμούπολης και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου έχουν υπογράψει προγραμματική σύμβαση για την βελτίωση των συνθηκών και την τοποθέτηση Γκουραμάν. Όλα αυτά ακόμη είναι στα χαρτιά αφού τίποτα δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα και κάθε φορά δίνεται νέα παράταση για την βελτίωση των συνθηκών. Το γεγονός αυτό δεν στέκεται εμπόδιο σε ανθρώπους που αγαπούν την γυμναστική, αγαπούν το τρέξιμο, να προπονηθούν, να αθληθούν όπως και με όποιο μέσο μπορούν. Άλλοι τρέχουν στους δρόμους κι άλλοι με προσοχή προπονούνται στο γήπεδο των Πευκακίων, ώστε να διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση.

Όσοι ασχολούνται εντατικά με τον τρέξιμο έχουν φτιάξει μία παρέα, όπου συχνά – πυκνά βρίσκονται μεταξύ τους και ανταλλάσσουν ιδέες, απόψεις, αλλά και σχεδιάζουν σε ποιους αγώνες θα συμμετάσχουν. Η ομάδα αυτή ονομάζεται δρομείς Σύρου, υπάρχουν σκέψεις η ομάδα αυτή να γίνει σύλλογος, όμως τίποτα ακόμη δεν είναι σίγουρο, αφού δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστών. Προς το παρών χαίρονται με αυτό που κάνουν και ζουν για να.. τρέχουν. Η άσκηση όπως μας είπαν κάποια από τα μέλη της ομάδας αυτή, τους δίνει αυτοπεποίθηση, φυσική κατάσταση και υγεία.

Ο Αγησίλαος Μακριδάκης μέλος της ομάδας των δρομέων Σύρου, αποφάσισε να τολμήσει κάτι που σίγουρα για τα επόμενα χρόνια δεν θα επιχειρήσει κανείς να κάνει. Ο Συριανός δρομέας αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ποιο είναι αυτό; Να τρέξει σε έναν αγώνα που έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο δύσκολους στον κόσμο. Ο αγώνας αυτός δεν είναι άλλος από το Σπάρταθλον, ο οποίος έχει απόσταση 246 χιλιομέτρων. Το Σπάρταθλον είναι ένας υπερμαραθώνιος που πραγματοποιείται κάθε Σεπτέμβριο. Το Σπάρταθλον αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα, ο οποίος το 490 π.χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες.

“Κατά τη διάρκεια της προπόνησης ανακαλύπτω έναν άλλο κόσμο”

Είσαι από τα ενεργά μέλη της ομάδας δρομέων Σύρου, καθώς όχι μόνο προπονείσαι σε καθημερινή βάση, αλλά παίρνεις συχνά – πυκνά μέρος σε αγώνας που διεξάγονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Θα ήθελα να μου πεις για τι καθημερινό σου πρόγραμμα, πως νιώθεις κατά τη διάρκεια της προπόνησης, αλλά και τι συνιστάς σ' αυτούς που σκέφτονται να ξεκινήσουν το τρέξιμο.

“Για μένα το τρέξιμο έχει γίνει πλέον ένας τρόπος ζωής, το οποίο μου προσφέρει ευεξία, μου φεύγει όλο το στρες και το άγχος της καθημερινότητας. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης ανακαλύπτω έναν άλλο κόσμο, ο οποίος με συναρπάζει. Όσο για τους νέους αθλητές τους παροτρύνω να ξεκινήσουν σιγά – σιγά το τρέξιμο γιατί θα τους προσφέρει εκτός από υγεία, ευεξία όπως ανέφερα και προηγουμένως, θα ανακαλύψουν τα όριά τους και τις δυνάμεις τους”.

Το να ασχοληθείς με την γυμναστική δεν είναι δύσκολο, αφού ο οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεκινήσει. Το δύσκολο είναι να ασχοληθεί με το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, όπως δηλαδή κάνετε εσείς στην ομάδα δρομέων Σύρου. Τι σε έκανε να ξεκινήσεις την γυμναστική και το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων;

“Ξεκίνησα πριν από οκτώ χρόνια περίπου, το ξεκίνησαν σαν ένα είδος άσκησης. Πάντα μου άρεσε να αθλούμαι και να έχω καλή φυσική κατάσταση. Με τα χρόνια ανακάλυψα πως το τρέξιμο που πηγαίνει σαν σπορ και σιγά – σιγά θέλω να ανακαλύπτω ποια είναι τα όριά μου. Γι' αυτό πηγαίνω και τρέχω συχνά σε αγώνες και έχω βάλει τον τελευταίο χρόνος σαν στόχο να λάβω μέρος στο Σπάρταθλον, το οποίο βέβαια είναι επιθυμίας ζωής και θα το προσπαθήσω. Θα δώσω και την ψυχή μου για να τερματίσω, γιατί είναι πραγματικά ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες στον κόσμο”.

Κατά τη διάρκεια των αγώνων, πως αισθάνεσαι όταν μετά από πολλές ώρες τρέξιμο βλέπεις τον τερματισμό. Γνωρίζω πως το πιο σημαντικό για έναν αθλητή μεγάλων αποστάσεων δεν είναι η διάκριση ή κάποιο μετάλλιο, αλλά να τερματίσει με επιτυχία. Εσύ πως νιώθεις όταν ξεκινάς έναν αγώνα και έρχεται η ώρα να τερματίσεις;

“Ξεκινώντας έναν αγώνα, καταρχήν θέλω να επισημάνω ότι ο κάθε αγώνας για μένα είναι μία γιορτή, χαίρομαι την ατμόσφαιρα, χαίρομαι για τους συναθλητές μου που λαμβάνουν μέρος στον αγώνα και σαν στόχος μου είναι να ευχαριστηθώ τη διαδρομή και να τερματίσω με χαμόγελο χωρίς πόνους στο σώμα μου. Γενικά για μένα ο αγώνας είναι μία γιορτή, τον βλέπω με χαρά, σαν παιχνίδι περιπέτειες για τον εαυτό μου”.

Κανείς Συριανός δεν έχει τολμήσει, δεν έχει προσπαθήσει και δε νομίζω στο άμεσο μέλλον να βρεθεί κανείς να πάρει μέρος στο Σπάρταθλον. Για όσους δεν ξέρουν ο αγώνας αυτός έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες του πλανήτη, αφού είναι απόστασης 246 χιλιομέτρων, με αφετηρία την Αθήνα και τερματισμό την Πάτρα. Αλήθεια τι ήταν αυτό που σε ώθησε να πάρεις την απόφαση να δηλώσεις προσπαθήσεις να καλύψεις αυτήν την απόσταση;

“Την ιδέα να συμμετάσχω στο Σπάρταθλον μου την έδωσε η ιστορικότητα αυτού του αγώνα. Θέλω να πω ότι είναι η διαδρομή που διένυσε ο ημεροδρόμος Φειδιππίδης, για να ζητήσει τη βοήθεια των Σπαρτιατών για να γίνει ο πόλεμος κατά των Περσών. Η ιστορικότητα αυτού του αγώνα με έκανε να το πάρω αρχικά σαν ιδέα να συμμετάσχω και με την πάροδο του χρόνου να πάρω την πρόκριση, ώστε να το προσπαθήσω τουλάχιστον μία φορά. Θέλω να πάρω μέρος σ' αυτόν τον αγώνα, για να δώσω την υπερηφάνεια στην οικογένειά μου και σε όλους τους συμπολίτες μου Συριανούς”.

Για να καταφέρει να πάρεις μέρος στον αγώνα αυτόν, τι χρειάζεται να πετύχεις για να σου δώσουν την κάρτα συμμετοχής, γιατί είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να λάβει μέρος όποιος το επιθυμεί, χρειάζεται να έχεις κάποιες προϋποθέσεις.

“Για να πάρεις μέρος σ' αυτόν τον αγώνα πρέπει να πληροίς κάποιες προϋποθέσεις. Αρχικά πρέπει να έχεις λάβει σε μερικούς αγώνες κριτήρια. Ένας εξ αυτών είναι ένας αγώνας 100 χιλιομέτρων, θα πρέπει να έχεις λάβεις μέρος σε έναν τέτοιο αγώνα και να έχει τερματίσει κάτω από 10 ώρες και 30 λεπτά. Σ' αυτόν τον αγώνα έλαβα μέρος εγώ, πέρσι τον Φεβρουάριο, έκανα δέκα ώρες και έντεκα λεπτά, οπότε όπως καταλαβαίνετε πήραν αυτομάτως και την πρόκριση στο Σπάρταθλον. Επίσης άλλον κριτήριο είναι να έχεις τερματίσει σε άλλον αγώνα Σπαρτάθλου τα προηγούμενα χρόνια, να έχεις λάβει μέρος και να έχεις τερματίσει σε αγώνα 180 χιλιομέτρων, να έχεις τερματίσει δηλαδή με επιτυχία κάποιους αγώνες υπεραπόστασης”.

Πως πρέπει να προετοιμαστεί ένας αθλητής ο οποίος πρόκειται να διανύσει μία τόσο μεγάλη απόσταση, όπως είναι αυτή του Σπαρτάθλου και των 246 χιλιομέτρων. Για να καταλάβει κανείς αυτό που λένε, θα πρέπει να σκεφτεί ότι για να τερματίσει κάποιος αθλητής θα πρέπει να τρέχει μεταξύ 24 και 36 ωρών.

“Χρειάζεται πέρα από τις σωματικές δυνάμεις που πρέπει να έχεις, χρειάζεται να έχεις βάλει στα πόδια σου πολλά... χιλιόμετρα και πέραν αυτόν θα πρέπει να έχεις και πολλά ψυχικά αποθέματα, γιατί μετά από ένα σημείο και μετά το κορμί σου θα σε εγκαταλείψει. Σημαντικό ρόλο σ' αυτόν τον αγώνα παίζουν οι ψυχικές σου δυνάμεις, δηλαδή, πόσο πολύ θέλεις να τερματίσεις. Για το λόγο αυτόν οι περισσότεροι αθλητές που λαμβάνουν μέρος στον αγώνα αυτόν έχουν ομάδα υποστήριξης. Έχουν κάποιους ανθρώπους, κάποιους φίλους οι οποίοι βρίσκονται σε ορισμένα σημεία της διαδρομής και σου δίνουν ψυχολογική υποστήριξη, πέραν από τη βοήθεια, που θα μπορούν να σου παρέχουν διάφορα πράγματα, όπως, παπούτσια, ρούχα για να αλλάξεις, ακόμη και ότι χρειαστείς, στο παρέχουν για να σε βοηθήσουν από την πλευρά τους όπως μπορούν. Δεν είναι σε όλη τη διαδρομή το επισημαίνω αυτό, είναι σε κάποια σημεία”.

Εσύ θα έχεις δικούς σου ανθρώπους κατά τη διάρκεια της διαδρομής;

“Θα έχω την τύχη να έχω δύο φίλους μαζί, ο ένας είναι μάλιστα και προπονητής μου”.

Ακούσαμε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης κοπής της Αγιοβασιλόπιτας της ομάδας δρομέων Σύρου ότι την προσπάθειά σου αυτή την στηρίζει ένας χορηγός. Πόσο σημαντικό είναι να έχεις ανθρώπους που στηρίζουν την προσπάθειά σου αυτή;

“Οι χορηγοί είναι πάντα χρήσιμοι, βοηθούν την προσπάθεια του κάθε αθλητή, του δίνουν πάνω από όλα ψυχολογική υποστήριξη και υλική. Ο δικός μου χορηγός είναι το “Gallera Travel”, ο φίλος μου ο Αντώνης Λειβαδάρας. Ο Αντώνης είναι κοντά μου και θα με βοηθήσει με διάφορους τρόπους. Η συμβολή του είναι πολύ σημαντική στην προσπάθειά μου. Ακόμη θα προσφέρει και σε όλους τους δρομείς που παίρνουν μέρος σε αγώνες, εμφάνιση, ώστε όλοι να έχουμε τα ίδια ρούχα και να τρέχουμε ομοιόμορφοι. Τώρα, αν θέλει και κάποιος άλλος να στηρίξει την προσπάθειά μου είναι καλοδεχούμενος”.

“Το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής”

Για τον Αλέξανδρο Μπόλια το τρέξιμο είναι πλέον τρόπος ζωής, ασκείται σε καθημερινή βάση από το 2010 και παίρνει μέρος σε αγώνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όπως μας δήλωσε, οι αγώνες για τον ίδιο είναι και ένα ίδιους αθλητικού τουρισμού, αφού απολαμβάνει κάθε συμμετοχή και γνωρίζει νέους τόπους.

Για την ομάδα δρομέων Σύρου, ο Αλέξανδρος Μπόλιας είπε: “Είμαστε μία ομάδα, μία παρέα ανθρώπων που έχουμε ένα κοινό, αγαπάμε πολύ τον αθλητισμό και κυρίως το τρέξιμο. Για μας αυτή η ομάδα είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί ανταλλάζουμε απόψεις, εμπειρίες, συμβουλές, αγαπάμε πάρα πολύ το τρέξιμο. Για μένα προσωπικά, αλλά και για τους υπόλοιπους δρομείς έχει γίνει τρόπος ζωής, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τρέχουμε, δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι δεν θα τρέξουμε ξανά, τρέχουμε, προπονούμαστε παντός καιρού, ακόμη και να βρέχει. Είναι ένα άθλημα το οποίο μόνο χαρά μπορεί να σου αποφέρει”.

Για τους λόγους που τον έκαναν να ασχοληθεί με τον τρέξιμο ο Συριανός αθλητής είπε: “Από μικρός ασχολούμουν με το τρέξιμο. Από μικρή ηλικία, περίπου έξι ετών, ήμουν αθλητής, αλλά αθλητής του στίβου. Το όνειρό μου ήταν να τρέξω σε έναν Μαραθώνιο. Το 2010 είδα μία ανακοίνωση ότι υπάρχει Μαραθώνιο, ένας δρομέας από την ομάδα έτρεχε στον συγκεκριμένο αγώνα κι έτσι αποφάσισα να τον ακολουθήσω. Μπήκα στο πλοίο, χωρίς να έχω κάνει καμία προπόνηση, χωρίς να έχω ιδέα τι εστί Μαραθώνιος, εννοώ το πόσο δύσκολο είναι. Ξεκίνησα χωρίς δεύτερη σκέψη να πάω να τρέξω. Όταν έφτασα στον Μαραθώνα, με είδαν χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και με ρώτησαν τη δουλειά έχω στον χώρο εκείνο. Όταν τους είπα ότι θα πάρω μέρος στον αγώνα μου πρότειναν να βγω από τον αγωνιστικό χώρο και να γυρίσω σπίτι μου. Εγώ όμως αρνήθηκα τους απάντησα ότι αν δεν μπορέσω να τρέξω όλη τη διαδρομή, θα την περπατούσα. Χωρίς να έχω κάνει προπόνηση, χωρίς να κατάλληλο εξοπλισμό, κι όταν έφτασα στο Καλλιμάρμαρο και τερμάτισα έβαλα τα κλάματα. Από εκεί και πέρα είπα ότι εγώ θα τρέχω συνεχώς, δεν θα σταματήσω ποτέ. Το να τερματίζεις σε αυτόν τον χώρο, σε κάνει πραγματικά να αγαπήσεις το τρέξιμο. Το τρέξιμο για μένα είναι ένα ακίνδυνο “ναρκωτικό”. Εκτός του ότι με ανακουφίζει από το στρες, μου βελτιώνει ακόμη και τη διάθεσή μου”.

Ποια είναι τα οφέλη που σου προσφέρει η ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό; “Με βοηθά να βελτιώνω την υγεία μου, μου προσφέρει μία καλή φυσική κατάσταση και πιστεύω ότι μου δίνει αυτοπεποίθηση. Γιατί πιστεύω ότι το τρέξιμο χτίζει την αυτοπεποίθηση, λίγο περισσότερο από τα άλλα είδη άσκησης και τα υπόλοιπα αθλήματα, γιατί εγώ αισθάνομαι όλο και καλύτερα με κάθε βήμα μου. Ακόμη μου παρέχει το αίσθημα της ελευθερίας και της ατομικής ικανότητας. Με έχει κάνει πιο υπεύθυνο και συνεπή σε όλες μου τις υποχρεώσεις.

Όταν πάω σε αγώνες ποτέ δεν κοιτώ ότι είναι κάτι τέτοιο, πάω χαλαρά, βάζω ανάλογα με τον αγώνα διάφορους στόχους. Ο πρώτος μου στόχος είναι να τερματίσω, νίκη για μένα είναι ο τερματισμός, γιατί για μένα να τρέχεις 40, 60 ή 100 χιλιόμετρα, σημασία έχει να τερματίσεις, όχι να βγει στόχος. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα εκείνη την ώρα λόγω κούρασης, όμως η χαρά σου είναι τέτοια που ξεχνάς τα πάντα, δηλαδή, την κούραση της προετοιμασία, γιατί όταν προπονείσαι κουράζεσαι και λες ότι θέλεις να τα παρατήσεις. Όμως όταν πας σε αγώνα και τερματίσεις, λες ότι από αύριο ξεκινάω την προετοιμασία μου για τον επόμενο αγώνα και ξεχνάς τα πάντα. Είσαι άλλως άνθρωπος. Για να καταλάβει κανείς αυτό που εννοώ, δούλευα μέχρι στις έξι το απόγευμα, είχα τέτοια αρνητική ενέργεια, τέτοιο άγχος και με το μου μπήκα μέσα στο γήπεδο, αυτό το υποτυπώδες γήπεδο που έχουμε, έκανα δύο γύρους και άδειασα, έγινα άλλως άνθρωπος. Για μένα το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής”.

Από τη Σύρο λείπε ένα χώρος προπόνησης, γιατί κακά τα ψέματα δεν υπάρχει μέρος στον οποίο μπορείτε να πάτε για προπόνηση.

“Και βέβαια λείπει ένας τέτοιος χώρος. Από τότε που θυμάμαι έχουμε τα Πευκάκια και είναι ακριβώς το ίδιο στάδιο, δυστυχώς δεν έχει αλλάξει κάτι, μόνο προς το αρνητικό. Πάνω στο χορτάρι που έχει φυτρώσει, πάνω στις σκουριές και εντάξει εμείς ήμαστε μεγάλη και προσέχουμε, όμως τα παιδιά μπορεί να τραυματιστούν. Το μόνο που ζητάμε είναι να φτιαχτεί αυτός ο χώρος, αν όχι όλο τουλάχιστον να γίνουν τα στοιχειώδη. Να μπει ένας καλός φωτισμός και να βελτιωθεί το ταρτάν. Τα υπόλοιπα ας γίνουν σε δεύτερη φάση”.

Από το 2010 σε πόσους αγώνες έχεις πάρεις μέρος και τι στόχους έχεις θέσει από εδώ και πέρα.

“Από το 2010 έχω τρέξει σε έξι Μαραθωνίους, άλλους τόσους ημιμαραθωνίους, 2 Μαραθωνίους υγείας από 24,5 χιλιόμετρα ο κάθε ένας, ακόμη έχω τρέξει σε έναν ημιμαραθώνιο βουνού και πέντε και δέκα χιλιόμετρα αντίστοιχα. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζομαι για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 23 Φεβρουαρίου στα Τρίκαλα και εκεί θα πάω μόνο και μόνο για να ακουστεί η Σύρος μας. Επίσης θέλω να τεστάρω τις δυνάμεις μου και να δω που βρίσκομαι, καθώς εγώ είμαι ερασιτέχνης και θα αναμετρηθώ με επαγγελματίες. Στη συνέχεια θα προετοιμαστώ για να πάω στον Μαραθώνιο του Παρισιού. Θα εκπροσωπήσω στη Σύρο και την Ελλάδα, επίσης, έχω ακόμη έναν στόχο καθώς θέλω να τρέξω στον ευχίδειο άθλο, μία μυθική πορεία στο κέντρο της γης, έτσι το αναφέρουν και είναι 107 χιλιόμετρα. Τον αγώνα αυτόν τον διοργανώνει ο δήμος Αράχοβας. Ο αγώνας αυτός είναι μόνο στη σκέψη μου.