Ωράριο

Πολύ κουβέντα αυτές τις μέρες, επί ενός ζητήματος που αποτελούσε ανέκαθεν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης στις γενικές συνελεύσεις των κατά τόπους εμπορικών συλλόγων, το ΩΡΑΡΙΟ λειτουργίας των καταστημάτων

Για λόγους οι οποίοι αυτή την στιγμή, δεν είναι ευχερώς εμφανείς, η σημερινή κυβέρνηση, προσπαθεί να επιβάλει ένα μέτρο το οποίο κατά πάσαν πιθανότητα θα αποτελέσει την ταφόπλακα και των υπολοίπων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όσων ακόμη, κόντρα στην κρίση, καταφέρνουν μέχρι σήμερα να επιβιώνουν.

Την επομένη της πρώτης Κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων, παρακολούθησα τις δηλώσεις, διαπιστώσεις και απόψεις όλων των πλευρών.

Άκουσα εκείνους που έδειχναν ικανοποιημένοι και οι οποίοι μάλιστα διαβλέπουν την απόλυτη επιτυχία του μέτρου. Άκουσα και εκείνους, τους περισσότερους από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, (μικρομεσαίους και τους υπαλλήλους τους), να παραθέτουν πλήθος επιχειρημάτων, κατά της εφαρμογής του μέτρου.

Οι υποστηρικτές του μέτρου, ισχυρίστηκαν ότι τα καταστήματα που άνοιξαν, αύξησαν σημαντικά τον τζίρο τους.

Αυτό το στοιχείο, είπαν, δείχνει ότι συνεπεία της αύξησης αυτής, σύντομα, αρκετές επιχειρήσεις θα υποχρεωθούν να προσλάβουν επί πλέον προσωπικό, συμβάλλοντας έτσι στην μείωση της ανεργίας.

Ευσταθεί άραγε η άποψη αυτή ή μήπως κινείται στα όρια του υποθετικού;

Μήπως ο Κυριακάτικος αυτός τζίρος θα επραγματοποιείτο την επομένη στο ίδιο ή σε άλλα καταστήματα της περιοχής; Αν την ημέρα εκείνη άνοιγαν όλα τα καταστήματα, δεν θα διανέμετο ο επί πλέον αυτός τζίρος σε όλα τα καταστήματα της περιοχής;

Δεν θα ήταν ένας τζίρος ο οποίος απλώς θα μετατίθετο σε άλλη ημέρα;

Είναι δυνατόν να ισχυρίζονται ορισμένοι ότι υπάρχουν καταναλωτές που δεν προλαβαίνουν να κάνουν τις αγορές τους τις έξι συνεχόμενες ημέρες της εβδομάδας με τα καταστήματα ανοικτά από τις εννέα το πρωί έως τις εννέα το βράδυ;

Είναι δυνατόν να πιστεύουν κάποιοι σήμερα, εποχή κατά την οποία οι ζωντανές ακόμη επιχειρήσεις μετά βίας ανταποκρίνονται στα τεράστια λειτουργικά τους, ότι θα τολμήσουν να αυξήσουν το προσωπικό τους;

Από ποιες άραγε (άδειες) τσέπες θα προκύψει ο εν λόγω υποθετικός τζίρος;

Το επιχείρημα τέλος των υποστηρικτών του μέτρου ότι η εφαρμογή του είναι προαιρετική, φανερώνει ή ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν πλήρη άγνοια περί της λειτουργίας της αγοράς ή ότι εν γνώση τους και για διάφορους λόγους, υποκρίνονται πως δεν καταλαβαίνουν. Διότι, όπως και να γίνει, το άνευ όρων Κυριακάτικο άνοιγμα, είναι βέβαιο πως πολύ σύντομα θα εξαντλήσει τους μικρούς. Μικροί οι οποίοι δεχόμενοι τις οικονομικές και βιολογικές πιέσεις αλλά και χάνοντας διαρκώς τζίρο, μετά από λίγο, θα οδηγηθούν όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια και αυτοί σε λουκέτο.

Διότι πως θα μπορούσε ο μικρομεσαίος που διατηρεί μία μικρή οικογενειακή επιχείρηση να αντέξει εργαζόμενος 7 ημέρες την εβδομάδα από το πρωί ως το βράδυ;

Ή μήπως είναι σήμερα εύκολο να προσλάβει κάποιος υπαλλήλους; Ποιος και με τι τζίρο θα τους πληρώνει; Διότι στην πατρίδα μας σήμερα, ο εργαζόμενος αμοίβεται με μισθό πείνας και ο επιχειρηματίας δεν επιβιώνει.

Το πως καταφέραμε σαν χώρα κάτι τέτοιο, είναι θέμα μιας άλλης κουβέντας.

Στην αντίπερα τώρα όχθη, υπάρχουν και κάποιοι, ελαφρώς κατά την άποψή μου σκεπτόμενοι επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν δέχονται ποτέ και για κανέναν λόγο το Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων.

Σε μιά χώρα όμως, όπου κύριος πυλώνας ανάπτυξης συνεχίζει να είναι αυτός του τουρισμού, δεν επιτρέπεται να μην εξυπηρετείται έστω και στοιχειωδώς ο ντόπιος και κυρίως ο ξένος επισκέπτης κατά την διάρκεια όλων των ημερών της εβδομάδος.

Θα μπορούσε να γίνει και εδώ, αυτό που γίνεται για παράδειγμα στην Ολλανδία, όπου σε κάθε περιοχή, υπάρχουν εναλλάξ κάποια καταστήματα όλων των κατηγοριών ανοικτά, για την εξυπηρέτηση των ξένων. Το πλήθος και το είδος των καταστημάτων που θα πρέπει να παραμένουν ανοικτά, θα μπορούσε να συμφωνείται μεταξύ των επαγγελματικών φορέων και της αυτοδιοίκησης, αφού όλοι τους λάβουν υπ όψιν τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες. Μ’ αυτό τον τρόπο, οι ξένοι θα εξυπηρετούναι, ο τζίρος θα διανέμεται δίκαια σε όλες τις επιχειρήσεις της περιοχής και τέλος, τα λειτουργικά τους έξοδα, θα είναι τα δυνατόν λιγότερα.

Η ακραία άποψη κάποιων επαγγελματιών ότι τα καταστήματα τους δεν θα πρέπει να ανοίγουν τις Κυριακές αν πρώτα δεν αναπτυχθεί τουριστικά η πόλης τους, μάλλον θα πρέπει το δυνατόν συντομότερο να αναθεωρηθεί.

Ο εμπορικός σύλλογος Σύρου, έχει ήδη συμπεριλάβει στο από ετών καταρτισμένο ωράριό του παραγράφους οι οποίες επιτρέπουν υπό προϋποθέσεις στα μέλη τους να παραμένουν ανοικτά όλες τις ημέρες της εβδομάδος, λαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερη μέριμνα για τις ημέρες άφιξης κρουαζερόπλοιων.

Με βάση τις ως άνω διατυπωθείσες απόψεις και με στόχο την επίτευξη του μέσου όρου, θα μπορούσαν οι φορείς των επαγγελματιών και της αυτοδιοίκησης, να επιδιώξουν την χρυσή τομή και να θεσπίσουν ωράρια στα νησιά μας ανάλογα με την τουριστική τους ανάπτυξη. Με τέτοιο μάλιστα τρόπο, ώστε να εξυπηρετούνται αφενός οι επισκέπτες μας, αφετέρου να δοθεί η δυνατότητα επιβίωσης στις εναπομείνασες μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιοχής μας.