Αποδόμηση συνείδησης

Του Νομικού Νίκου

Μηχανολόγου - Μηχανικού

Η πλασματική όπως αποδείχθηκε οικονομική ευμάρεια που απολάμβανε ο μέσος Έλληνας, είχε ως αποτέλεσμα την εσωστρέφεια του καθενός μας σε μια ατομικιστική λογική που εδράζονταν στην βάση της ατομικής εξέλιξης. Επαγγελματικής πρωτίστως και κοινωνικής δευτερευόντως, μέσω της υλιστικής επίδειξης(αυτοκίνητα, σκάφη, σπίτια κ.α). Γυρίσαμε την πλάτη μας επιδεικτικά στο πολιτικό σκηνικό. «Ψεύτες» τους ανεβάζαμε «κλέφτες» τους κατεβάζαμε, με σαφή διάθεση να σνομπάρουμε κάθε πολιτικό αξίωμα σε όλες τις βαθμίδες του, κρατώντας την αξιοπρέπεια μας και απέχοντας από τον πολιτικό στιγματισμό, αφήνοντας τα ηνία του κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατ' επέκταση της τύχης μας, σε όσους ήθελαν να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους και να πλουτίσουν εις βάρος μας μεν, εις γνώσιν μας δε, επιβεβαιώνοντας τον Αριστοτέλη που είπε ότι «όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά είναι καταδικασμένος να κυβερνιέται από κατώτερους ανθρώπους...».

Ξεχάσαμε ότι εκτός από ατομικές μονάδες αποτελούμε και μέρος ενός συνόλου που ονομάζεται «Κοινωνία», με την οποία είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι. Η κοινωνική πρόοδος συνεπάγεται και την ατομική, μόνο που στην περίπτωση μας η ατομική εξελίσσονταν ραγδαία ενώ η κοινωνική πρόοδος με αργούς και ανεπαρκείς ρυθμούς. Η πλασματική ατομική ευμάρεια μας είχε βυθίσει αρκετά βαθιά ώστε να μην ασχολούμαστε με το εάν γίνονται έργα ανάπτυξης στο τόπο μας, « με το αεροδρόμιο θα ασχολούμαι τώρα; Το καινούργιο μου αμάξι το είδες;». Τι και εάν διώξαμε τον τουρισμό της δεκαετίας του 90 «την ησυχία μας βρήκαμε..» έλεγαν όσοι ξεβολεύονταν επειδή δεν έβρισκαν να παρκάρουν ακριβώς μπροστά από την πόρτα τους. Ο άλλοτε παχυλός δημοσιοϋπαλληλικός μισθός έφτανε για να καλύψει τις ανάγκες της Συριανής αγοράς σε συνδυασμό με την επαρκή οικονομική συνδρομή του Νεωρίου, σε σημαντικό αριθμό οικογενειών. Ποσώς μας ένοιαζε ότι οι πιο παραγωγικές ηλικίες αναγκάζονταν να βρουν δουλειές (στον ιδιωτικό τομέα) πέρα από τον τόπο τους.» Αναγκαίο κακό αναφωνούσε η μάνα που καταλάβαινε ότι η πρόοδος του παιδιού της είναι μακριά από την Σύρο. Καμία σοβαρή επένδυση αφού δεν υπήρχε ούτε η δυναμική ούτε ασφαλώς και η προοπτική, αλλά δε βαριέσαι τι και εάν από μαρίνα που θα έθετε τις προϋποθέσεις να αναπτυχθούν κλάδοι στην κοινωνία μας που θα ασχολούνταν με τον Τουρισμό και θα έφερναν ξένο χρήμα στο τόπο, εμείς το μετατρέψαμε σε αλιευτικό καταφύγιο, για να φιλοξενούνται τα άλλοτε υπεράριθμα σκάφοι των κατοίκων που τώρα πωλούνται σε τιμές ευκαιρίας. Έχει ο καιρός γυρίσματα και τώρα μας τα ξεπληρώνει με τις ίδιες μας τις επιλογές, εκείνες που κάποτε φάνταζαν σωτήριες τώρα φαντάζουν μαρτυρικά ανεπαρκείς, αφού τότε που τα χρήματα περνούσαν αβίαστα από τα χέρια όλων, κάποιοι έκαναν άλματα προόδου όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη δημιουργώντας πνεύμονες οικονομικής ανάπτυξης, ακόμα και η Νάξος που μερικοί από εμάς τους χαρακτήριζαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, σήμερα έχουν τουριστικές εγκαταστάσεις που εμείς θα κάνουμε χρόνια να δούμε . Τρεις Δήμους είχε το νησί και η προκοπή που γνώρισε μετριέται στα δάχτυλα των χεριών μας, μηδαμινή, όση και η σκέψη μας όταν τους ψηφίζαμε για να κάνουν πολιτική με ψίχουλα, αξιώνοντας τίτλους και καρέκλες. Ακόμα και τώρα που η ιστορία και τα γεγονότα αποδεικνύουν την τραγική ανεπάρκεια τους, αυτοί εκεί, κατεβαίνουν σύσσωμοι, σωτήρες μια άλλης εποχής με εμπειρία μπόλικη από την «πλούσια δράση τους» και ιδέα καμία για την στήριξη των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για την ανεργία, για την επιχειρηματικότητα, την ώρα που συνεχίζουν να μένουν αδιάθετα ευρωπαϊκά κονδύλια.

«Αδυναμία απορρόφησης», έτσι μας το έχουν περάσει στην συνείδηση μας τα κανάλια στα οποία είναι πλέον μόνιμη είδηση. Το ακούμε καθημερινά και έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου της πραγματικής απώλειας, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στο ότι δεν έγινε ένα έργο αλλά στο ότι χάνονται πακτωλοί χρημάτων από την τοπική αγορά. Ο Δήμος μας πόσα εκατομμύρια κατάφερε να απορροφήσει; 20 εκατομμύρια ακούω ότι απορρόφησε ο Δήμος Τήνου, δεν γνωρίζω εάν είναι αλήθεια, αλλά πέραν ότι γίνονται έργα ανάπτυξης που θα φέρουν θέσεις εργασίας , τα λεφτά αυτά θα πέσουν στην τοπική αγορά της. Ακόμα και τα μισά να φύγουν εκτός νησιού, 10 εκατομμύρια δεν είναι λίγα!!! Πόσες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να αντέξουν αντί να βάλουν λουκέτο; Πόσοι επιχειρηματίες θα έκλειναν εκκρεμότητες; Πόσοι θα έβαζαν μπροστά τις μισοτελειωμένες οικοδομές τους και θα έδιναν μια ανάσα και ελπίδα στο κλάδο των οικοδομών; Μην γελιέστε, μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση με σωστούς χειρισμούς ακόμα και όταν το Κεντρικό Κράτος δυσκολεύεται, να δώσει λύσεις στην τοπική κοινωνία αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι ικανοί, με γνώσεις, θέληση και ιδέες, για να βοηθήσουν τον τόπο τους, έξω από τα τετριμμένα και αποτυχημένα στερεότυπα του παρελθόντος τα οποία παρεμπίπτοντος δεν αφορούν μόνο την πολιτική ελίτ του τόπου αλλά και τις δικές μας συλλογιστικές συμπεριφορές ως πολίτες.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι κάποιες φορές το κοινό καλό δεν συνάδει πάντα με το ατομικό μας συμφέρον και δεν μπορούμε να στέκουμε εμπόδιο στην ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου μας, διότι αύριο θα βρεθούμε υπόλογοι απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας, όπως θα έπρεπε να είναι τώρα οι ανεύθυνα υπεύθυνοι που έβαλαν στοπ στην επέκταση του αεροδρομίου προστατεύοντας τα συμφέροντα 10 ανθρώπων και κατέστρεψαν την ευκαιρία για γρήγορη τουριστική ανάπτυξη ενός ολόκληρου νησιού!!!! Πρέπει να καταλάβουμε ότι πλέον η πρόοδος θα έρθει μέσα από την άνοδο της κοινωνίας μας συλλογικά. Οι ατομικιστικές συμπεριφορές μας θα πρέπει να προσαρμόζονται με τρόπο τέτοιο ώστε να δίνουν συνεχώς νέες ευκαιρίες για περεταίρω κοινωνική εξέλιξη χωρίς να αποτελούν τροχοπέδη. Να ξαναρχίσουμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον και πάντα να σκεφτόμαστε αν η συμπεριφορά μας είναι η σωστή σε κάθε περίσταση. Το κυκλοφοριακό πχ. είναι θέμα πρωτίστως έλλειψης κυκλοφοριακής παιδείας η οποία πηγάζει μέσα από την έλλειψη σεβασμού προς τους υπόλοιπους οδηγούς και δευτερευόντως έλλειψης υποδομών και δρόμων. Πολλά από τα προβλήματα είναι απομεινάρια μιας άλλης εποχής, μιας περασμένης νοοτροπίας και συλλογιστικής που καθένας μας θα πρέπει να συνειδητοποίηση, να εντοπίσει και να αποβάλλει. Οι θεματοφύλακες του παρελθόντος και οι υπερασπιστές της παράδοσης θα απορριφθούν, ο κόσμος τρέχει, αλλάζει και εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς και εμείς δεν γίνεται να μένουμε στάσιμοι σε αναμνήσεις. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο γρήγορα θα γυρίσουμε σελίδα σαν κοινωνία συλλογικά και θα προσαρμοστούμε στις νέες εξελίξεις που μας επιβάλλονται, βρίσκοντας τον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου πρώτα ως Σύρος και έπειτα ως Νίκος, Γιάννης, Γιώργος, Μαρία κτλ.