Κορώνα

Του έβαλαν μια κορώνα, τον κάνανε βασιλιά κι αυτός άρχισε να επεκτείνεται να κατακτήσει τον κόσμο. Εισβάλλει όπου δει μαζεμένο κόσμο, σε γάμους, αγκαλιές και φιλιά, σε κέντρα διασκέδασης, μπαράκια, μπητσπάρτυ. Διαιρεί, κάνει καθένα επικίνδυνο για τους άλλους, κι έτσι βασιλεύει. Tα καταφέρνει. Νοιάζεται για τους υπηκόους του. Εκτελεί τους γέρους και τους ευάλωτους που είναι τόσο δαπανηροί στην κοινωνία, χωρίς τίποτε να της προσφέρουν. Δίνει εύλογες δικαιολογίες στους εργαζομένους να μην εργάζονται, στα παιδιά να μην πηγαίνουν στο σχολείο. Όχι παίζομε. Κάποιοι φοβόμαστε μη μας πάρει καμιά αδέσποτη. Μας πυροβολεί, βλέπεις, παντοδύναμος, με ένα φτάρνισμα, με ένα βήχα, ακόμη και με έναν οργισμένο λόγο του. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Εξάλλου, φροντίζει για όσους καταλαβαίνουν την κατάσταση κι αρχίζουν να επωφελούνται από τη βασιλεία του, τους μασκοπαραγωγούς και άλλους συναφείς. Μολονότι διαιρεί, ενώνει όλους τους ανθρώπους. «Μαζικά κινήματα μπορούν να γεννηθούν και να αναπτυχθούν χωρίς την πίστη σ΄ ένα θεό, ποτέ όμως χωρίς την πίστη σ΄ ένα θανάσιμα μισούμενο διάβολο» (Δ. Σουλιώτης). Και να που ο βασιλιάς με την κορώνα γίνεται ένας θανάσιμα μισούμενος διάβολος. Ολόκληρη η τεχνολογία στον κόσμο κινητοποιείται για να τον εκθρονίσει. Κι αν μπορέσει κάποιος να τον εμβολίσει με ένα εμβόλιο, απ΄ όπου και να προέρχεται αυτό, όλοι σ΄ ολόκληρο τον κόσμο θα σπεύσουν να υιοθετήσουν τη μέθοδο που θα ιοθετήσει την κορώνα όπου αρμόζει συνήθως σε όλες τις κορώνες: στα σκουπίδια.

Θα τα καταφέρουν άραγε; Θα μπορέσει αυτό το μόριο του RNA να αλλάξει τη νοοτροπία που έκανε χιλιάδες χρόνια για να μας εμπεδωθεί; Θα μπορέσουμε άραγε να καταλάβουμε ότι εμείς τον στέψαμε μονάρχη; Η αλαζονεία μας δεν έχει όρια. Ιδίως τους τελευταίους αιώνες, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, νομίσαμε πως κατακτήσαμε τη Μάνα Γη, λες και ήταν εχθρός μας. Καταπολεμήσαμε αποτελεσματικά την πείνα, τον πρώιμο θάνατο, την αγραμματοσύνη. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά δηλητηριάσαμε τον Πλανήτη μας. Συνωστισθήκαμε σε μικρές περιοχές που δεν παράγουν τίποτε, αλλά μόνο καταναλώνουν, πολύ ευχάριστα, είναι αλήθεια. Ποιος εγκαταλείπει τη βολή του, τον καναπέ, το τηλεκοντρόλ, τα κλιματιστικά του να ξαναπάει εκεί απ΄ όπου ξεκίνησαν οι παππούδες του; Εκεί όπου για να επιβιώσουν έπρεπε να σκάβουν, να κουβαλάνε νερό και πράγματα στους ώμους τους, όπου κωπηλατούσαν για να μαζέψουν με το δίχτυ ψάρια; Ποιος αφήνει τις ευκαιρίες του να συναπαντιέται όποτε θέλει με τόσο κόσμο που όλοι σκέφτονται βασικά όπως αυτός; Κι όμως ο βασιλιάς είναι μεγαλειότατος. Και μας θυμίζει πως είναι ελέω Θεού, πως με τον αφανισμό του, η βασιλεία του δεν καταλύεται, αλλά θα έλθουν οι διάδοχοί του να συνεχίσουν την πάνδημη διαιώνιση του σκήπτρου του. Διότι θα υπάρξουν διάδοχοι. Κάθε κορώνα έχει διαδόχους.

Για μερικές δεκαετίες νομίσαμε πως νικήσαμε τους λοιμούς βάζοντας το ένα μικρόβιο να παλεύει για λογαριασμό μας με τα άλλα, ανακαλύψαμε τα αντιβιοτικά. Όμως σ΄ αυτές τις δεκαετίες τα κακά μικρόβια έγιναν ανθεκτικά και τα δυνητικά αντιβιοτικά μοιάζουν να πλησιάζουν στο τέλος τους. Εξάλλου τώρα ο εχθρός μας έγινε πιο μικρός από τα μικροσκοπικά σωματίδια που μάθαμε να τα λέμε μικρόβια, τόσο που είναι αόρατος ακόμη και με το ισχυρότερο μικροσκόπιο, είναι πιο μικρός και από τα μήκη κύματος του φωτός και έτσι γλιστρά αόρατος ανάμεσά τους. Ταυτόχρονα εγκαταλείψαμε τους τόπους απ΄ όπου προήλθαμε και συνωστισθήκαμε σε περιοχές που είναι ό,τι καλύτερο για να μεταδίδονται από τον ένα στον άλλο ιοί και μικρόβια. Οι ιοί μας ευγνωμονούν. Κι εμείς ευγνωμονούμε τις κυβερνήσεις μας για την ευημερία που μας εξασφάλισαν. Μάθαμε τη μαζικότητα. Μας προσφέρει τόσα και τόσα. Προσφέρει προπάντων στον καθένα την αίσθηση πως για όσα στραβά γίνονται φταίνε οι άλλοι, οι γύρω του. Ο ίδιος δεν έχει ευθύνη. Μας έμαθε στην ισοπέδωση. Είτε ισοπέδωση όλοι μαζί είτε ισοπέδωση κάτω από την ίδια, ή λίγες κορώνες. Ισοπέδωση κάτω από τους λίγους βασιλιάδες, λίγους πλουσίους, λίγους (παρα)μορφωμένους, λίγους ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής, πάντως κάτω από λίγους. Μας έμαθε να θεωρούμε αιρετικούς όσους αμφισβητούν την κατάσταση, τους διαφορετικούς, τους τρομοκράτες, επαναστάτες, αναρχικούς, κατσαπλιάδες. Τους βαφτίζομε γενικά προδότες του γένους μας, όπως προδότης του γένους του, του γένους των θεών, ήταν ο Προμηθέας. Στην πυρά όλοι αυτοί, καρφωμένοι στο Σταυρό, στον Καύκασο, να τους τρώει το συκώτι ο αετός! Η κοινωνία μας υποσχέθηκε καθένας να κάνει κάτι διαφορετικό από τους άλλους, και όλοι να αποσκοπούμε στο ίδιο τέλος. Κι εμείς την παρεξηγήσαμε. Νομίσαμε πως κοινωνία σημαίνει όλοι να κάνουμε το ίδιο, έτσι που και το συνολικό πλήθος μας να συμπεριφέρεται όπως ο καθένας μας. Για να το πετύχουμε μαζευτήκαμε στις πόλεις πολλοί μαζί, πιο πολλοί, όσο γίνεται περισσότεροι, κι αφήσαμε την πατροπαράδοτη υπεύθυνη για τον καθένα ζωή μας. Δίπλα ο ένας τον άλλο, δεν χρειάζεται παρά να αντιγράφουμε καθένας τους άλλους. Μάθαμε πως ισότητα σημαίνει ισοπέδωση και ελευθερία σημαίνει να μπορεί κάποιος να γίνεται κορώνα πάνω από το κεφάλι των άλλων. Κι αν καμιά φορά φτάνουμε στα όρια, βγαίνομε από τα ρούχα μας και χτυπάμε αλύπητα ό,τι βρούμε μπροστά μας, καταστρέφοντας κάθε είδους τάξη και πολιτισμό, και σκοτώνοντας κάθε τι που κινείται. Το ίδιο κάνει κι αυτό εναντίον μας. Τίποτε δεν μας πτοεί. Δεν μας τρομάζει ούτε ο προφανής κίνδυνος πως, από τα εκατομμύρια του κόσμου που ζουν στριμωγμένα σε στενό τόπο, όπου τίποτε δεν παράγεται, αλλά μόνον καταναλώνονται τα αγαθά, κανείς δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, αν ό μη γένοιτο γίνει ένας πόλεμος, με τις δυσκολίες που συνεπάγεται στις συγκοινωνίες, Τώρα ήλθε κι είναι παρών ο μεγαλειότατος υπομικροσκοπικός κορωνοϊός. Μας υποχρεώνει να κρυβόμαστε από όπου είναι παρών και τιμωρεί ανελέητα τους παραβάτες. Θα μπορέσει άραγε αυτός να μας πείσει να αραιώσουμε; Να ξανααπλωθούμε όπως οι πρόγονοί μας στα χωριά και στα νησάκια που εγκαταλείψαμε να ερημώσουν και να γίνουν βορά σε όποιο γείτονα τα λιμπίζεται; Εμείς απλώς θα κατηγορούμε το γείτονα αντί να κάνουμε ό,τι πρέπει για να αμυνθούμε, να κατοικήσουμε δηλαδή την έρημη χώρα μας. Μας έμεινε τελευταία ελπίδα η αυτού Μεγαλειότης, ο απειροελάχιστος ιούλης με την κορώνα που η απειλή του μπορεί να μας συνετίσει. Και να ευλογούμε τον Κύριο που μας τον έστειλε και ελέω Αυτού βασιλεύει ανάμεσά μας.

Ουδέν κακόν αμιγές αγαθού. Αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια για να δούμε το αγαθό.