Σοκαριστικές μαρτυρίες από τους συγγενείς νεκρών του οίκου ευγηρίας

“ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ”

Σοκαριστικές μαρτυρίες από τους συγγενείς νεκρών του οίκου ευγηρίας

Σοκαριστικές είναι οι μαρτυρίες από τους συγγενείς ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους ενώ φιλοξενούνταν στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων στα Τσικαλαριά, σε μια υπόθεση που συγκλονίζει το πανελλήνιο.

Χθες, οι συγγενείς μαζεύτηκαν έξω από την δομή και με λευκά τριαντάφυλλα, αναμμένα κεριά και κρατώντας φωτογραφίες των αγαπημένων προσώπων τους, θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής. Παράλληλα ζήτησαν να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση και να καταδικαστούν με την βαρύτερη ποινή όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση.

Ανάμεσα στους συγγενείς και ο κ. Νίκος Μαυρομουστακάκης που είχε στη μονάδα τη μητέρα του πριν από δύο χρόνια.

«Τη φέραμε 100 κιλά και την πήραμε με τα κόκαλα. Δεν μας άφηναν να την δούμε λόγω του κορωνοϊού. Αργήσαμε να το πάρουμε χαμπάρι, στο τέλος μπήκα μέσα κρυφά από τα μαγειρεία γιατί δεν άφηναν και την είδα και ήταν αγνώριστη. Η μητέρα μου ήταν 60 ετών. Έχουμε προσφύγει στη Δικαιοσύνη και περιμένουμε να δικαιωθούν αυτές οι ψυχές και αυτοί οι άνθρωποι γιατί μας ήπιαν το αίμα. Χωρίς να μπορούμε να τους δούμε κάθε μήνα μας έλεγαν να τους πάμε 150, 200, 300 ευρώ. Επιπλέον χρήματα χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται…» είπε στους δημοσιογράφους.

Την ιστορία της μητέρας του διηγήθηκε ο κ. Μανούσος. «Όταν την είδα δεν τη γνώρισα, την είχαν σκεπάσει με ένα σεντόνι, έξι άτομα σε ένα δωμάτιο! Είχε γίνει ένα κατσουνάκι! Από 70 κιλά, είχε λιώσει! Βρήκα μια γυναίκα λιωμένη. Έμεινα άφωνος. Ρώτησα έναν από το προσωπικό “μέσα σε 15 ημέρες έγινε έτσι;” Και μετά από λίγες ημέρες μας ενημερώνουν ότι η μητέρα μου πέθανε από καρδιά! Καρδιά δεν είχε, έπαιρνε ένα χαπάκι της πίεσης. Η μητέρα μου αυτοεξυπηρετούνταν, μαγείρευε, δεν μπορεί σε 20 ημέρες να πέσει τόσο πολύ… η μητέρα μου πέθανε από τα χαπάκια που την πότιζαν» υποστήριξε.

ΗΤΑΝ ΑΔΙΚΟ…

Από τη μεριά της η κ. Αντωνία Λυβιάκη τόνισε πως έφεραν στη δομή την πεθερά της προσωρινά καθώς η κόρη της είχε κάνει εγχείριση και η ίδια πρόσεχε την υπερήλικη μητέρα της. «Την φέραμε αρχές Αυγούστου. Ενώ οι εξετάσεις από το “Αννουσάκειο” ήταν πολύ καλές εδώ τις έκαναν εξετάσεις και πήραν το κουνιάδο μου και του είπαν ότι έχει 1002 αρρώστιες! Ερχόμασταν την βλέπαμε και δυσκολεύονταν να μας γνωρίζει. Ένας υπάλληλος μια μέρα μας έκανε νόημα για να μην φανεί, να την πάρουμε. Κάναμε υπομονή μερικές ημέρες μέχρι η κόρη της να επανέλθει από την εγχείριση και μας είπαν ότι πέθανε… Η πεθερά μου ήταν πολύ δραστήρια γυναίκα, δυνατή, μεγάλωσε 5 παιδιά, δούλευε πολύ άξια γυναίκα. Ήταν άδικο αυτό, δεν έπρεπε να γίνει αυτό το πράγμα!».

Ο κ. Νεκτάριος Τζεγιαννάκης απηύθυνε κάλεσμα στην ιδιοκτήτρια της μονάδας να τη δωρίσει «στο Δήμο Αποκορώνου που το έχει ανάγκη για να φτιάξει γηροκομείο και αν δεν το θέλει να το πάρει ο Δήμος Χανίων να το κάνει παιδικό σταθμό. Η μητέρα μου ήταν στο τελευταίο στάδιο της άνοιας και την έστειλαν μια ώρα αρχύτερα. Όσοι ήταν εδώ δεν ήταν πολύ επιβαρυμένη η υγεία τους ήταν, ψυχικά και σωματικά καλά και αυτή η κυρία τους έστειλε στο θάνατο».

«ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ…»

Ο ίδιος παρατήρησε πως οι ηλικιωμένοι «ζητούσαν μια αξιοπρεπή διαβίωση, ποιότητα και ποσότητα στο φαγητό τους. Ζητούσαν να μην τους βάζει καθετήρα και αυτό το έκανε (σ.σ. η διοίκηση) για να κάνει οικονομία στις πάνες ακράτειας. Δεν είχε δικαίωμα το χειμώνα να τους κοιμίζει από τις 7 και το καλοκαίρι από τις 9 οι άνθρωποι ήλθαν εδώ για να έχουν μια συντροφιά, μια παρέα ! Δεν είχε δικαίωμα με μια πετσέτα να σκουπίζουν τέσσερις ανθρώπους μαζί! Δεν είναι λογικό μετά να πάθουν αυτοί οι άνθρωποι ψωρίαση!».

Οι αδελφές Παρτσαλάκη είχαν φέρει στη ΜΦΗ το θείο τους σε ηλικία 58 ετών καθώς αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και είχε καρκίνο στο παχέος έντερο. «Ήταν 130 κιλά και του φέρναμε το φαγητό και έπινε το λάδι από τη σαλάτα. Μας ζητούσε η μονάδα 700 ευρώ για τα φάρμακα και 800 ευρώ για τη διαμονή. Όταν πέθανε μας είπαν πως αν δεν τους δώσουμε τα χρήματα, δεν μας δίνουν το χαρτί της κηδείας και επειδή λήφθηκαν 40 ευρώ μας είπαν ότι μας κάνουν το χατίρι» τόνισαν και στάθηκαν στο ότι δεν τους επιτρέπονταν να μπουν μέσα στο χώρο της μονάδας, η συνάντηση με τον συγγενή τους γίνονταν έξω και αυτός τους ζητούσε να του φέρουν φαγητό (του έδιναν ένα κομματάκι κρέας, χωρίς φρούτα) και τσιγάρα. «Μας νοιάζει να πληρώσουν όχι για το θείο μας αλλά για όλους τους ανθρώπους που έπαθαν κακό…» είπαν χαρακτηριστικά.

«ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ»

«Η Μονάδα ήταν ένα κολαστήριο σώματος και ψυχής» τόνισε η κ. Αναστασία Αρμπελιά που πήρε τη μητέρα της από τη δομή αλλά την έχασε λίγες ημέρες μετά στο νοσοκομείο από σηψαιμικό σοκ. «Ήμουν στην Αθήνα και τηλεφωνούσα και ζητούσα από το πρωί το γιατρό της μονάδας και δεν τον έβρισκα γιατί η μητέρα μου έκλεγε και μου έλεγε ότι ήταν εξαντλημένη.

Έστειλα δικό μου γιατρό που είδε μια γυναίκα με 5 πίεση και με τον καθετήρα από το δεύτερο μήνα μήνα . Στον καθετήρα ήμουν αρνητική γιατί αυτό ήταν το σύστημα τους, ήθελαν ανθρώπους γλάστρες» τόνισε.

Η ίδια μετέφερε εικόνες από επίσκεψη της στη μονάδα όπου οι ηλικιωμένοι να απλώνουν χέρια και να ζητούν νερό και φαγητό. Αναφέρθηκε στην καταγγελία που έκανε για τη ΜΦΗ από το 2016 η οποία όμως πήγε στο αρχείο.

ΑΠΟ ΤΟ 2009

«Το 2009 συνέταξα την πρώτη μήνυση για την εντολέα μου την κ. Τσιριντάνη που είχε χάσει τον σύζυγο της. Στην αρχή μου φάνηκε περίεργο να έχουν συμβεί τέτοια πράγματα. Μου είπε “κ. Γκίζα είναι πραγματικότητα, μου φάγανε τον άνδρα μου εκεί” και μου περιέγραψε αναλυτικά το δέσιμο, τους ξυλοδαρμούς, την ασιτία και την ολοκληρωτική άνοια που βρέθηκε ο άνθρωπος της. Προ μηνών που ανακινήθηκε η υπόθεση και κοίταξα το δικόγραφο μου, εξεπλάγην γιατί όσα καταγγέλονται σήμερα ήταν όλα γραμμένα από το 2009 για τον ίδιο ψυχίατρο, για την ίδια νοσηλεύτρια και τότε!» δήλωσε ο δικηγόρος κ. Σταύρος Γκίζας συμπληρώνοντας πως είναι ντροπή στην «πιο περήφανη της πόλης της Ελλάδας να έχουν συμβεί όλα αυτά».

Με δάκρυα στα μάτια μίλησε η κ. Στάνεβα Ρωσίτσα που για έξι μήνες (το 2018) έκανε την πρακτική της στη δομή, ενώ η μαρτυρία της βρίσκεται μέσα στη δικογραφία. «Αυτό που βίωσα δεν το εύχομαι σε κανέναν να συμπεριφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται στα τελευταία χρόνια της ζωής τους με αυτόν τον τρόπο» σημείωσε τονίζοντας στη συνέχεια πως «οι άνθρωποι ήταν σε 4 μίζερους τοίχους με ένα πιάτο φαγητό, δεν είχαν εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Το νοσηλευτικό προσωπικό στη μονάδα μόνο νοσηλευτικό δεν είναι. Οργίζομαι όταν ακούω ότι είναι νοσηλευτές. Όταν έχουν ανάγκη από προσωπικό παίρνουν ό,τι να είναι από τον δρόμο, χωρίς εκπαίδευση και γνώση. Η ζωή των ηλικιωμένων βασίζεται στο νοσηλευτή, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος χωρίς την ελάχιστη γνώση να προσέχει τους ηλικιωμένους; Δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό από καθαρίστριες τις έκαναν νοσηλευτές».

Η ίδια ανέφερε πως σε καμία περίπτωση δεν θα έμενε παραπάνω στη δομή καθώς αισθανόταν ότι βρίσκεται σε ένα «εγκληματικό περιβάλλον».

Τέλος τη συμπαράσταση του στους συγγενείς δήλωσε και ο κ. Μιχάλης Αλεξάκης υποψήφιος με την “Δημιουργία”.

Γιώργος Κώνστας