Τρεις μαθητές και μία εκπαιδευτικός δηλώνουν παρουσία από τον απομακρυσμένο Δανακό της Νάξου

Η αγάπη και το έργο αντισταθμίζουν την ερήμωση

Μαθητές μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εκπαιδευτικοί που προσφέρουν αγάπη και έργο σε δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Σχολεία που αντισταθμίζουν την ερήμωση με τα λιγοστά χαμόγελα που την πλημμυρίζουν. Κοινότητες, απομονωμένες μα ζωντανές χάρη στους ανθρώπους που δεν αφήνουν τα χιλιόμετρα να τους απομακρύνουν από το στόχο τους.

Το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Δανακού Νάξου αποτελεί ένα από τα μικρά σχολεία των Κυκλάδων που προσπαθούν να αποδείξουν καθημερινά ότι η γνώση δεν είναι προνόμιο μόνο των πολλών. Στο σχολείο φιλοξενούνται σήμερα τρεις μαθητές της Α’, Γ’ και ΣΤ’ Τάξης.

Η γνώση δεν είναι μόνο προνόμιο των πολλών

 «Τα τελευταία χρόνια, φοιτούν συνήθως δύο παιδιά. Το σχολείο δεν έμεινε ποτέ με ένα», δηλώνει στην «Κοινή Γνώμη» η δασκάλα και προϊσταμένη, Σοφία Ντελέζου. Όπως εξηγεί, ο κίνδυνος «λουκέτου» λόγω του μικρού αριθμού μαθητών, ελλοχεύει πάντα.  Ωστόσο, η Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κυκλάδων Μαρκέλλα Παραμυθιώτου, σε πρόσφατη επίσκεψή της στον Δανακό, διαβεβαίωσε την ίδια ότι, η υπηρεσία θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη συνέχιση του συνόλου των σχολικών μονάδων.

«Προς το παρόν, δεν υπάρχει κίνδυνος να μείνει το σχολείο με έναν μόνο μαθητή, καθώς υπάρχουν στο χωριό παιδιά που όταν μεγαλώσουν τα υπόλοιπα, θα έρθουν στην Α’ Δημοτικού. Άρα πάντα θα υπάρχουν περισσότεροι από έναν μαθητές», υπογραμμίζει η κ. Ντελέζου.

Το ενδεχόμενο κατάργησης της μονάδας θα έβαζε σε ταλαιπωρία τα παιδιά της περιοχής, που θα ήταν υποχρεωμένα να μεταβαίνουν καθημερινά στο κοντινότερο σχολείο, στο Φιλώτι. «Εδώ, οι καιρικές συνθήκες είναι δύσκολες, ο πάγος και το χιόνι που συγκεντρώνεται τον χειμώνα, θα δημιουργούσαν πρόβλημα στη μετακίνηση» υπογραμμίζει η κ. Ντελέζου.

Περιορισμένο μαθησιακό πρόγραμμα

Αναφερόμενη στο πρόγραμμα του σχολείου, εξηγεί ότι η διδασκαλία είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των μαθητών. «Ωστόσο, δεν υπάρχουν ειδικότητες καθηγητών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να διδαχτούν μια ξένη γλώσσα, μουσική ή καλλιτεχνικά. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται βάσει των γνώσεων του δασκάλου γενικής αγωγής. Επειδή με τρεις τάξεις, μειώνονται οι ώρες για δευτερεύοντα μαθήματα, τα οποία εντάσσονται στην ευέλικτη ζώνη, προσπαθούμε να ασχοληθούμε με άλλα θέματα μέσα από διάφορα προγράμματα», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Σήμερα, υλοποιούνται στο σχολείο δύο προγράμματα, τα οποία έχουν προσαρμοστεί στην ηλικία και το επίπεδο κατανόησης όλων των μαθητών. «Στο πρόγραμμα αγωγής υγείας, ασχολούμαστε με τη διατροφή. Τα παιδιά ενημερώνονται για το σώμα τους, μαθαίνουν ποιες τροφές να επιλέγουν και ποιες να αποφεύγουν, καθώς και το ρόλο της γυμναστικής. Στο πρόγραμμα συναισθηματικής υγείας, μιλάμε για τα συναισθήματά μας, μαθαίνουμε να τα αναγνωρίζουμε, να τα διαχειριζόμαστε και προσπαθούμε μέσα από το διάλογο να λύσουμε προβλήματα της καθημερινότητας. Έπειτα αυτό συνδυάζεται με μουσική, ζωγραφική, παιχνίδια παρατήρησης και εμπιστοσύνης. Μπορεί να γίνεται κάθε μέρα από λίγο ή κάποιες συγκεκριμένες μέρες που θα ορίσουμε», επισημαίνει η κ. Ντελέζου.

Δύσκολη η επικοινωνία με άλλες σχολικές μονάδες

Η συνεργασία και επικοινωνία του σχολείου με άλλες μονάδες του νησιού περνάει τις περισσότερες φορές από σαράντα κύματα. «Είναι δύσκολο να νοικιάσουμε ένα σχολείο για τρεις μόνο μαθητές και να πάμε σε κάποιο άλλο. Σε αυτό το κομμάτι υστερούμε, βέβαια τις επόμενες μέρες, το Ειδικό Σχολείο της Νάξου θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στο σχολείο μας, στο πλαίσιο της συναισθηματικής αγωγής. Τα παιδιά είχαν επισκεφτεί ξανά τον Δανακό πριν από δύο χρόνια. Οι μαθητές της Γ’ και ΣΤ’ Τάξης θυμούνται κάποια εξ’ αυτών. Καταβάλλουμε προσπάθειες για αντίστοιχες επισκέψεις των σχολείων της Ποταμιάς και του Χειμάρρου. Είναι πιο εύκολο για τα άλλα σχολεία να μπορέσουν να πάρουν λεωφορείο να έρθουν σε εμάς από ό,τι να τα επισκεφτούμε εμείς», σημειώνει η υπεύθυνη του Δημοτικού Σχολείου Δανακού.

Παρόλα αυτά, εξηγεί ότι οι μαθητές δεν αισθάνονται απομόνωση, καθώς έχουν εξοικειωθεί με τις υπάρχουσες συνθήκες διαβίωσης. «Κατά καιρούς, έχουμε κατέβει στη Χώρα και έχουμε παρακολουθήσει θέατρο, αλλά δεν είναι κάτι που το ζητούν συνέχεια γιατί δεν το έχουν συνηθίσει».

Η κ. Ντελέζου υπηρετεί στον Δανακό της Νάξου από τον Σεπτέμβριο του 2016. «Οι καιρικές συνθήκες και η απόσταση δυσκολεύουν λίγο την κατάσταση, ιδιαίτερα τον χειμώνα, όμως μου αρέσει που υπάρχει ένα πιο οικογενειακό κλίμα. Έτσι, δένεσαι περισσότερο με τα παιδιά και λειτουργεί πολύ διαφορετικά από ό,τι σε ένα μεγάλο σχολείο που θα είναι πιο χαώδες και άλλες οι σχέσεις που διαμορφώνονται».

Ανάγκη για διευρυμένες γνώσεις και επαφή

Σύμφωνα με την ίδια, η αλλαγή των εκπαιδευτικών στο σχολείο μιας απομακρυσμένης περιοχής έχει και τη θετική της πλευρά. «Τα παιδιά χαίρονται, όταν έρχεται κάποιος καινούριος δάσκαλος. Σίγουρο αγαπούν τον προηγούμενο και επιθυμούν να έρθει πάλι, όμως είναι σημαντικό να βλέπουν και να γνωρίζουν νέα πρόσωπα, εφόσον δεν αλλάζουν πολλές παραστάσεις στο χωριό. Ένας εκπαιδευτικός δεν θα μπορέσει να τους καλύψει όλα τα κενά. Κάθε άνθρωπος τους δίνει κάτι διαφορετικό. Όμως, οι κυριότερες ανάγκες των παιδιών είναι οι διευρυμένες γνώσεις πάνω σε άλλες ειδικότητες και η επαφή με άλλα παιδιά», καταλήγει η εκπαιδευτικός.