Πρόεδρος Δημοκρατίας ο Π. Παυλόπουλος

Η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας, από τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα,

προξένησε πλήθος αντιδράσεων, όμως σίγουρα μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, με την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που αυτή προέκυψε να παίζει καθοριστικό ρόλο.

Η ανακοίνωση της πρότασης του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, για τον Π. Παυλόπουλο σίγουρα, σε μεγάλο βαθμό, απογοήτευσε πολλούς από τους ψηφοφόρους του αλλά και τους βουλευτές του κόμματος του, που σαφώς θα επιθυμούσαν ένα πρόσωπο προερχόμενο από τον αριστερό χώρο, σημειολογικά τουλάχιστον όσον αφορά στην παραγκώνιση κάθε παλαιάς έκφρασης πολιτικής.

Πέραν αυτού όμως υπήρξε μία λογική στην οποία κινήθηκε η απόφαση αυτή, αναλόγως του πολιτικού κέρδους που θα αποφέρει στο επικίνδυνο στάδιο των διαπραγματεύσεων που βρίσκεται την παρούσα στιγμή η κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτής της ίδιας λογικής κινήθηκε και η απόρριψη της υποψηφιότητας του Δημήτρη Αβραμόπουλου, η οποία κατά κύριο λόγο υπαγορεύτηκε από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup.

Από την πλευρά της Ν.Δ. οι αντιδράσεις στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου ήταν ίσως οι εντονότερες, καθώς είναι αυταπόδεικτο το πλήγμα που επιφέρουν στο εσωτερικό του κόμματος οι αγαθές σχέσεις του Α. Τσίπρα με πτέρυγα «Καραμανλή», αν συνυπολογιστεί ότι ο π. πρόεδρος του κόμματος αποτέλεσε και την πρώτη επιλογή υποψηφιότητας, την οποία όμως αρνήθηκε σθεναρά.

Με αυτή την κίνηση αυτομάτως περιθωριοποιείται μέσα στο ίδιο του το κόμμα ο Α. Σαμαράς, ενώ ήδη έχουν γίνει δημόσιες δηλώσεις βουλευτών του, όπως του Κ. Μητσοτάκη, ότι θα καταψηφίσουν την πρόταση.

Εσωτερικές αντιδράσεις

Εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε σίγουρα ένα αρχικό «μούδιασμα» και εν συνεχεία μία εκφρασμένη διαφωνία ως προς την επιλογή του Π. Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς εκ μέρους των βουλευτών, αναμενόταν έως την τελευταία στιγμή η πρόταση για πρόσωπο προερχόμενο από τον χώρο της κεντροαριστεράς.

Χαρακτηριστική η διαφωνία που εξέφρασε υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος ήταν και ο πρώτος υπέρμαχος μιας αριστερής υποψηφιότητας, αλλά και ο κατά κύριο λόγο αντιδρών στην υποψηφιότητα Αβραμόπουλου, που όμως πέραν των όποιων επιφυλάξεων που διατύπωσε, δήλωσε πως θα προχωρήσει στην στήριξη της πρότασης του κόμματος του.

Αναφερόμενος στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας προς την κοινοβουλευτική του ομάδα τόνισε την ανάγκη της ενότητας, λέγοντας πως «Στις 25 του Γενάρη η Ελλάδα πέρασε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Ζούμε τη γέννηση μιας νέας εποχής. Είναι αναγκαία η ενότητα στη ζωή μας. Και στην κοινωνία αλλά και σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο. Άκουσα με ενδιαφέρον την εύλογη πρόταση για εκλογή αριστερού προέδρου της Δημοκρατίας. Προφανώς όχι από την πρώτη εκλογή. Η πρόταση είναι εύλογη. Πλέον αυτή η δυνατότητα είναι πιο ρεαλιστική. Όμως η Αριστερά στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας δεν υπήρξε αλαζονική. Δεν διεκδικούσε αξιώματα για τον εαυτό της. Η ευρύτερη δυνατή συναίνεση είναι απαραίτητη για ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία».

Ειδικά για το πρόσωπο του Π. Παυλόπουλου ως την τελική του επιλογή, ανέφερε «Σήμερα χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία, να χαίρει ευρύτατης αποδοχής στην κοινωνία και στη Βουλή των Ελλήνων. Με αυτό το σκεπτικό και ύστερα από συνεννόηση με τον Πάνο Καμμένο προτείνω τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος μπορεί να είναι ο Πρόεδρος που με το κύρος, τη δημοκρατική του συνείδηση μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία τον λαό και τη χώρα, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα το έργο της μεγάλης κοινωνικής αλλαγής που αυτή η κυβέρνηση θα φέρει σε πέρας παρά τις αντιξοότητες».

Οι ισορροπίες των διαπραγματεύσεων

Καίριο και καθοριστικό ρόλο στην επιλογή Παυλόπουλου έπαιξαν οι εξελίξεις στο θέμα των διαπραγματεύσεων, καθώς η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εν μέσω εκβιασμών και πιέσεων, έχοντας ανάγκη την στήριξη ισχυρών ευρωπαίων συμμάχων όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζον-Κλοντ Γιούνκερ.

Με την αρχική επιλογή του Α. Τσίπρα να προτείνει για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Δ. Αβραμόπουλο, αυτομάτως ήθελε να περάσει στην αριστερά η θέση του Επιτρόπου, την οποία θα καταλάμβανε ο Δ. Παπαδημούλης, γεγονός όμως που έβρισκε κάθετα αντίθετη την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, που θα έχανε την πλειοψηφική της δύναμη.

Καθώς οι διαπραγματεύσεις στο Eurogroup έφθασαν σε οριακό σημείο ασυμφωνίας, μία τέτοια εξέλιξη υποδηλώνει και την ανάγκη ισχυρής στήριξης, που ακούει στο όνομα Γιούνκερ.

Όμως για να παρέχει την στήριξη του στις ελληνικές θέσεις ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λογικό είναι να απαιτήσει την διατήρηση της δύναμης της κεντροδεξιάς μεταξύ των Επιτρόπων, γεγονός που επιβάλλει την παραμονή του Δ. Αβραμόπουλου στη θέση του Επιτρόπου.

Πέραν όμως αυτού, η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου έβρισκε έντονες αντιδράσεις και στο Εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από την άλλη πλευρά η πρόταση Παυλόπουλου φάνηκε ως πιο «λογική», αφού πέραν της ισχυροποίησης των «δεσμών» με την πλευρά των «καραμανλικών», είναι και ένα άτομο που τουλάχιστον κατά την τελευταία διακυβέρνηση της Ν.Δ. απείχε από την πολιτική, άρα δεν συνδέθηκε με την πολιτική Σαμαρά.

Πάντως σε κάθε περίπτωση κατά την ψηφοφορία στη Βουλή ο Π. Παυλόπουλος κατάφερε να συγκεντρώσει ρεκόρ ψήφων καθώς έλαβε θετικές ψήφους από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Ν.Δ., με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να προτείνουν τον συνταγματολόγο Νίκο Αλιβιζάτο, ενώ το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή ψήφισαν «παρών».