“Δεν είμαστε δικαστήριο και δεν δικάζουμε”

Σε μία πλήρως ανυπόστατη, στο πλαίσιο της συζήτησης, καθώς και ισοπεδωτική, για μία μεγάλη μερίδα εργαζομένων στο νησί, καταγγελία, προέβη, κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, Μάριος Βουτσίνος.

Με ύφος περισσότερο σχολικού τροχονόμου και λιγότερο υπεύθυνου πολιτικού προϊστάμενου, με πλήρη γνώση και κατανόηση των μηχανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως οφείλει, έπειτα από τέσσερα περίπου χρόνια στο θώκο της Αντιδημαρχίας, ο κ.  Βουτσίνος, χρησιμοποίησε το βήμα του δημοτικού συμβουλίου, προκειμένου να «καταγγείλει», σχετικά με γνωματεύσεις υπέρ λήψης αναρρωτικών αδειών, οι οποίες, όπως υποστηρίζει ο Αντιδήμαρχος, υπογράφονται από ιδιώτες ή και νοσοκομειακούς ιατρούς, προς όφελος υπαλλήλων του Δήμου, χωρίς να υπάρχει σχετική ασθένεια ή ανάγκη.

Η εν λόγω “καταγγελία” του Αντιδημάρχου στηρίχθηκε, τουλάχιστον όπως παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση, σε ανεκδοτολογικού τύπου πληροφορίες, γεγονός, που προκάλεσε την αντίδραση, τόσο του δημοτικού συμβούλου, Γιάννη Κεράνη, όπως επίσης και του Συμπαραστάτη του Δημότη,  Νικήτα Γρυπάρη, ο οποίος ήταν παρών στη συνεδρίαση, ως προς τους λόγους που οδήγησαν τον κ. Βουτσίνο να προχωρήσει στη στοχοποίηση δύο εργασιακών κλάδων της τοπικής κοινωνίας του νησιού και μάλιστα, κατά τη διάρκεια δημόσιας συνεδρίασης ενός δημοτικού οργάνου, το οποίο ουδεμία αρμοδιότητα έχει σε ό,τι αφορά στη διερεύνηση και την πάταξη του φαινομένου, διερωτώμενοι αμφότεροι το προφανές, γιατί, δηλαδή, ο Αντιδήμαρχος δεν απευθύνθηκε στις υπεύθυνες υπηρεσίες και φορείς, εξαρχής, χωρίς όμως επ’ αυτού να υπάρξει σχετική απάντηση από τον κ. Βουτσίνο.

Καμία ενέργεια λόγω... “μηχανισμού”

Λαμβάνοντας το λόγο, ο Αντιδήμαρχος απηύθυνε “έκκληση”, όπως υποστήριξε, “για μία ακόμη φορά από αυτό εδώ το βήμα [...] στους νοσοκομειακούς και ιδιώτες γιατρούς του νησιού μας, να σταματήσουν να δίνουν αναρρωτικές άδειες σε εργαζόμενους του Δήμου οι οποίοι δεν είναι ασθενείς. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται και είναι πάρα πολύ λυπηρό”.

Διευκρινίζοντας, ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αναρρωτικές άδειες δίνονται “στις περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι έχουν όντως κάποιο πρόβλημα υγείας – σοβαρό ή και όχι τόσο σοβαρό”, είπε, πως “προσωπικά, από το 2014 που είμαι αντιδήμαρχος, έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αρκετές περιπτώσεις”, ωστόσο χωρίς να αρκεστεί σε αυτό, παρέθεσε επίσης συγκεκριμένο παράδειγμα, αποφεύγοντας να κατονομάσει τους εμπλεκόμενους. Όπως υποστήριξε, “η πιο κραυγαλέα, βέβαια, συνέβη τον Αύγουστο – και θέλω να το καταγγείλω και δημόσια – όταν εργαζόμενος του Δήμου, εξασφάλισε αναρρωτική άδεια από το νοσοκομείο σε μία ημερομηνία, που όχι απλά δεν πήγε στο νοσοκομείο να εξεταστεί, όχι απλά δεν βρισκόταν στη Σύρο, αλλά δεν βρισκόταν καν στην Ελλάδα. Ευρισκόμενος στο εξωτερικό, λοιπόν, εργαζόμενος του Δήμου, εξασφάλισε αναρρωτική άδεια από το νοσοκομείο της Σύρου”, ενώ διερωτήθηκε μάλιστα, “γιατί ως πολιτικός προϊστάμενος να υποχρεούμαι εγώ να υπογράψω αυτή τη “μαϊμού” αναρρωτική άδεια”.

Όταν κατακλύστηκε φυσικά από ερωτήσεις, εκτός μικροφώνου, από το Σώμα, σχετικά με το λόγο που επέλεξε να χορηγήσει τελικά τη σχετική άδεια, εφόσον ήταν γνώστης της κατάστασης, ο κ. Βουτσίνος απάντησε γενικόλογα, σημειώνοντας, πως “όταν κάποιος πάει να το ψάξει και να κινήσει μία διαδικασία, ώστε να αποδοθούν ευθύνες, προσκρούει σε ένα μηχανισμό που ευνοεί τον παραβάτη”, δίχως να αναλύσει περαιτέρω τα “απροσπέλαστα” εμπόδια που επικαλέστηκε. Μάλιστα, όταν ερωτήθηκε, γιατί να φέρει το θέμα στο τραπέζι της δημόσιας συνεδρίασης, εφόσον το δημοτικό συμβούλιο δεν έχει αρμοδιότητα παρέμβασης ή λήψης σχετικών μέτρων, ο αντιδήμαρχος αναφώνησε “τα λέω στον κόσμο, στην κοινωνία, στους δημότες, δεν τα λέω σε εσάς”.

Αμηχανία και έκκληση για σωστό χειρισμό

Όπως ήταν φυσικό, η τοποθέτηση αυτή του κ. Βουτσίνου, ο οποίος, προκειμένου να εκφράσει τα “παράπονά” του δημοσίως, προέβη σε απροσχημάτιστη στοχοποίηση, τόσο των εργαζομένων του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, όσο και των ιδιωτών και νοσοκομειακών ιατρών, έγειρε αντιδράσεις, με πρώτη αυτή του δημοτικού συμβούλου της μείζονος μειοψηφίας, Γιάννη Κεράνη.

Ο κ. Κεράνης υπογράμμισε, πως “νιώθω άσχημα, που το θέμα συζητήθηκε έτσι όπως συζητήθηκε από τον Αντιδήμαρχο. Θεωρώ ότι είναι απλά τα πράγματα. Αν έχει συγκεκριμένες ενδείξεις, υπάρχει Εισαγγελέας, υπάρχει Ιατρικός Σύλλογος. Αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις, δεν πρέπει να αναφέρονται αυτά. Δεν είμαστε δικαστήριο εδώ και ούτε μπορούμε να δικάσουμε γιατρούς, χωρίς συγκεκριμένα ονόματα και αποδείξεις”.

Στη συνέχεια, το λόγο έλαβε ο Συμπαραστάτης του Δημότη,  Νικήτας Γρυπάρης, ο οποίος στο ίδιο μήκος κύματος, εξέφρασε την έκπληξή του, σχετικά με την σκαιότητα και την τραχύτητα, με την οποία ο αντιδήμαρχος προσέγγισε το ζήτημα, ανέφερε, χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο τέτοια φαινόμενα όντως να είναι υπαρκτά, πως “το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και βεβαίως δεν μπορεί μέσα σε μία δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου να γίνονται τέτοιες καταγγελίες, αν δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, έστω κι αν ακόμη υποψιαζόμαστε, ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι”.

Ο κ. Γρυπάρης επεσήμανε την ανάγκη ο εκάστοτε πολιτικός προϊστάμενος να ακολουθεί τη νόμιμη διαδικασία, σε συνεργασία πάντοτε με τη νομική υπηρεσία του Δήμου, προκειμένου να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων και ακολούθως να ενημερώνει το Σώμα του δημοτικού συμβουλίου.

Κλείνοντας, ο κ. Γρυπάρης τόνισε, πως ως Συμπαραστάτης του Δημότη δεν θα μπορούσε να παραμείνει αμέτοχος, μετά τις γενικόλογες και προς πάσα κατεύθυνση καταγγελίες του κ. Βουτσίνου.

Παραδοχή άγνοιας και απραξίας

Επιχειρώντας να κλείσει το ζήτημα, αποφεύγοντας, να απολογηθεί για την ισοπεδωτική αρχική τοποθέτησή του, αλλά και να απαντήσει, ως προς το λόγο, που δεν έχει ήδη απευθυνθεί στους πραγματικά αρμόδιους, προτού προβεί σε δημόσια στοχοποίηση, ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας, προφανώς σαστισμένος από την αντίδραση, υποστήριξε, απευθυνόμενος στους κ.κ. Κεράνη και Γρυπάρη, πως “αν εκπλήσσεστε με αυτά που ακούτε, αγαπητέ συνάδελφε και αγαπητέ Συμπαραστάτη του Δημότη, αντιλαμβάνεστε πόση έκπληξη και σε πόσο δύσκολη θέση έχω έρθει εγώ όλα αυτά τα χρόνια, βλέποντας την κατάσταση, την οποία περιέγραψα πριν από λίγο. Υπάρχουν και ενδείξεις και αποδείξεις, ειδικά για την τελευταία περίπτωση. Δεν ξέρω αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος, ειλικρινά”, ενώ έκλεισε, καλώντας τον κ. Γρυπάρη να βοηθήσει, τόσο με την ιδιότητά του ως Συμπαραστάτης του Δημότη, όσο και με την ιδιότητά του ως νομικός.

Παρά την επίκληση στο συναίσθημα, με την οποία ο κ. Βουτσίνος θεώρησε, πως κάλυψε την αποστροφή, που προξένησε η “καταγγελία” του, η ίδια η παραδοχή του, πως “δεν ξέρω αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος”, όπως επίσης και ότι “τόσα χρόνια έχουν δει πολλά τα μάτια μου”, ουσιαστικά καταδεικνύουν την ανικανότητα διαχείρισης σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης.

Εφόσον ο κ. Βουτσίνος έχει, όπως υποστηρίζει, ενδείξεις και αποδείξεις, σχετικά με τα φαινόμενα αυτά, τα οποία, όπως πάλι ο ίδιος υποστηρίζει δεν αφορούν στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, αλλά σε μεμονωμένες περιπτώσεις, αντιληπτά μάλιστα από την αρχή της θητείας του ως αντιδήμαρχος, το 2014, η κοινή λογική υπαγορεύει να έχει ήδη κινήσει όλες τις απαραίτητες νόμιμες διαδικασίες, με τη συνδρομή της Νομικής Υπηρεσίας, αλλά και να έχει ενημερώσει επισήμως και τα αρμόδια συλλογικά όργανα των δύο εμπλεκόμενων εργασιακών κλάδων, εν προκειμένω τον σύλλογο εργαζομένων του Δήμου, αλλά και τον Ιατρικό Σύλλογο, ώστε με τη σειρά τους να προβούν σε διερεύνηση του φαινομένου και με συλλογικό, σύννομο τρόπο, να επέλθει ο περιορισμός και η εξάλειψή του.

Αντίθετα, ο κ. Βουτσίνος επιλέγει να αναφερθεί στο ζήτημα δημόσια, αυθαίρετα, μετά από σειρά ετών απραξίας, εντός της συνεδρίασης ενός οργάνου αναρμόδιου, κονιορτοποιώντας μέσα σε ένα αόριστο ψευδοσκανδαλώδες “κατηγορώ”, αφενός τους εκπροσώπους του ιατρικού λειτουργήματος του τόπου, οι οποίοι δίνουν καθημερινές μάχες, για την εξυπηρέτηση των ασθενών και αφετέρου τους υπαλλήλους του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, που αποτελούν τη “ραχοκοκαλιά” του φορέα, υπεύθυνοι για την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία του και την υποστήριξη του πολίτη, εκθέτοντάς τους ως σύνολο, με αυτό τον τρόπο, στην τοπική κοινωνία.