Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα

«Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…» έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος σε μια ταινία, προσπαθώντας να ηρεμήσει τους διαφωνούντες συγγενείς που είχαν διαφορετικές και απόλυτες απόψεις για σχέσεις, τον γάμο, την προίκα κ.α.

Ε, αυτή την «ατμόσφαιρα», βλέπω να επικρατεί στον τόπο μας και ιδιαίτερα σε σχέση με τους δεσμούς μας (φιλικές και οικονομικές) με άλλες χώρες.

Έχω μια φίλη στην Αθήνα. Δεν επικοινωνούμε συχνά, αλλά μιλάμε στο τηλέφωνο μια - δυο φορές το χρόνο, έτσι να πούμε χρόνια πολλά στις γιορτές μας κ.λ.π. Πριν κάποια χρόνια, δεν θα το ξεχάσω, μου τηλεφώνησε να ρωτήσει πως είμαστε, ευχές κ.α. Ξεχάστηκα και της είπα ότι ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδι στην Αμερική, καλεσμένοι από ένα φιλικό μας ζευγάρι που θα μας φιλοξενούσαν στο σπίτι του γιού τους, που μένει μόνιμα εκεί. Δεν έπρεπε να το πω. Είχα ξεχάσει το μίσος που έτρεφε για τους Αμερικάνους, τους κακούς τους απαίσιους. Θα ‘πρεπε να ντρέπεσαι, μου είπε, που δέχθηκες μια τέτοια φιλοξενία σε μια τέτοια χώρα. Τους μισώ, δεν θέλω να ακούω γι’ αυτούς. Τι ήθελα και μίλησα, αφού ήξερα ότι ήταν πάντα πρώτη και καλλίτερη σε όλα τα συλλαλητήρια και τις πορείες που κατέληξαν στην Αμερικανική Πρεσβεία. Ε, δεν πειράζει, ας μου τα ψάλλει. Την συμπαθούσα, παρά τις αντίθετες θέσεις μας, γιατί θαύμαζα τη δουλειά της. Απλά εγώ δεν είχα μάθει ποτέ να μισώ.

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, υποδέχθηκα το ευχετήριο τηλεφώνημά της. Είπαμε διάφορα και τη ρώτησα τι κάνει η αγαπημένη της κορούλα. Α, δεν σου το είχα πει; Τέλειωσε τις σπουδές της σ’ ένα από τα σπουδαιότερα Πανεπιστήμια του κόσμου στο Harvard, έκανε διδακτορικό και τώρα εργάζεται εκεί. Στην Ελλάδα έρχεται μόνο για διακοπές. Είναι πολύ ευχαριστημένη στην Αμερική. Έχει πάει; Τη ρώτησα. Ε, βέβαια, μου είπε. Είδα που μένει, που εργάζεται….Την ευχαρίστησα που μου τηλεφώνησε. Τα σχόλια δικά σας.

Ελληνογερμανική ατμόσφαιρα

«Μην δω μπροστά μου Γερμανό, θα τον φτύσω…»έλεγε πριν λίγο καιρό κάποιος.

«Τους μισώ, καταστρέφουν τη χώρα μας, να πάνε να φύγουν όσοι μένουν εδώ…» Είπε, είπε και τι δεν είπε. Δεν τα έλεγε σε μένα. Έτυχε να είμαι κοντά και να ακούω. Απλά γνώριζα ποιος ήταν. Πέρασε ο καιρός. Κάποια στιγμή σ’ ένα απ’ τα νησιά μας βλέπω μια οικοδομή, στο ξεκίνημα της, αλλά έδειχνε ότι θα γίνει μια ακριβή κατασκευή. Ρώτησα κι έμαθα ότι όλο αυτό το μεγάλο οικόπεδο ανήκει σε δυο Γερμανούς και αγοράστηκε από τον…αυτόν που ήθελε να τους φτύσει!!! Τα σχόλια δικά σας.

Κι ένας Γερμανός διπλωμάτης είχε πει: «Ίσως πρέπει να συμβουλεύσει κανείς μερικούς Έλληνες να μη βλέπουν στο πρόσωπο κάθε Γερμανού ένα τέρας, ούτε σε όλες τις επαφές με Γερμανούς μια συνωμοσία.

Παράλληλα θα έπρεπε να συμβουλεύσει κανείς μερικούς Γερμανούς να μη βλέπουν στο πρόσωπο του κάθε Έλληνα έναν τεμπέλη ή κλέφτη. Βέβαια είναι λίγοι οι Γερμανοί που έχουν αυτή την εντύπωση.

Είναι γνωστές οι επιτυχίες των Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία. Είναι άξιοι, εργατικοί και σπουδαίοι, επιστήμονες. Είναι μεγάλη η προσφορά τους στη γερμανική κοινωνία και όλα αυτά δεν επιτρέπουν αρνητικές σκέψεις…»

Και ένα τελευταίο

Πριν από το καλοκαίρι, δυο ζευγάρια Γερμανών θέλησαν να επισκεφθούν το νησί μας. Έστειλαν προκαταβολή, έκλεισαν τα δωμάτιά τους και αρχές Αυγούστου έμαθαν ότι υπάρχει πλοίο για τη Σύρο κάθε απόγευμα και το Σάββατο. Πήραν λοιπόν τα αεροπορικά εισιτήριά τους από Γερμανία, έφτασαν μεσημέρι στην Ελλάδα, πήραν ταξί έφτασαν αρκετά νωρίς στον Πειραιά και…πληροφορούνται ότι δεν έχει πια πλοίο για Σύρο το Σάββατο το απόγευμα. Άντε τώρα να βρεις ξενοδοχείο, να κουβαλάς βαλίτσες να πληρώσεις έξτρα διαμονή να…να…Ήταν μια απίστευτη ταλαιπωρία.

Είπε το τουριστικό πρακτορείο ότι όλες τις ημέρες της εβδομάδας έχει απογευματινά πλοία για Σύρο πλην Σαββάτου. Μπήκε κάποια στιγμή ένα πλοίο, το Πάτμος νομίζω και έκανε δρομολόγιο δύο Σάββατα, στις 10 και 17 Αυγούστου και μετά τέλος, έφυγε. Τι έγινε; Έτσι ξαφνικά; Άντε τώρα να εξηγήσεις, να ζητήσεις συγνώμη, να βρεις τον υπεύθυνο, αλήθεια ποιος μπορεί να εξηγήσει στους ξένους τι συμβαίνει;

Και οι ξένοι λένε ότι μας ζηλεύουν που ζούμε σε μια τέτοια χώρα, τόσο ωραία.