Ελληνικό αδιέξοδο στην Παιδεία

Τι κρίμα. Για άλλη μια φορά η χώρα μας βρέθηκε σ’ ένα αδιέξοδο… παιδείας αυτή την εποχή «Άλωση» των Πανεπιστημίων, που σημαίνει «Άλωση» της παιδείας.

Όλοι (οι μεγάλοι πια) Πανεπιστημιακοί απόφοιτοι, θυμούνται με νοσταλγία εκείνο το εκπαιδευτικό σύστημα που πρόσφερε γνώση και έδινε απίστευτο δημιουργικό περιθώριο και σε όλο το φάσμα του πολιτισμού και στις πρακτικές επιστήμες. Είναι τόσοι πολλοί οι Έλληνες απόφοιτοι εκείνων των εποχών που έγιναν σπουδαίοι επιστήμονες και διέπρεψαν στο εξωτερικό και θαυμάστηκε η δουλειά τους… Σήμερα γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Είναι τόσοι πολλοί οι Έλληνες απόφοιτοι των ξένων, όμως, Πανεπιστημίων!! που θαυμάζεται η δουλεία και η δημιουργία τους. Τώρα πια η αξιοπιστία των Ελληνικών ΑΕΙ έχει πληγεί στην Ευρώπη και όχι μόνο στα διάφορα ερευνητικά προγράμματα, αλλά και ως προς την οργάνωση του προγράμματος «Erasmus» που φροντίζει να γίνεται ανταλλαγή σπουδαστών στις χώρες της Ευρώπης και φυσικά με υποτροφία αφού προηγουμένως αποδείξουν τις ικανότητές τους.

Όσοι Έλληνες πήγαν έξω είναι ενθουσιασμένοι από το πώς λειτουργούν τα πανεπιστήμια, από τις γνώσεις που αποκτούν και αναφέρονται με θαυμασμό στους καθηγητές και στο έργο τους. Όσο για απεργία…. άγνωστη λέξη.

Ένας μάλιστα 20χρονος φοιτητής είπε στους γονείς του ότι μάλλον θα κάνει και δεύτερο εξάμηνο στο πανεπιστήμιο της χώρας που πήγε και νομίζω ότι έχει δικαίωμα και δεύτερης υποτροφίας. Κι εμείς εδώ απλά απεργούμε.

Ήρθαν στην Ελλάδα για «Erasmus»

Και μάλλον θα πάρουν άριστα στις … απεργίες. Λέει λοιπόν μια φοιτήτρια «Με λένε Έλα Βέρελστ, είμαι 20 ετών, φοιτήτρια από το Βέλγιο. Αυτή τη χρονιά θα έκανα το πρόγραμμα ανταλλαγών φοιτητών σε ξένα πανεπιστήμια από το «Erasmus». Εγώ επέλεξα την Αθήνα, γιατί θαύμαζα την Ελλάδα. Δυστυχώς το πανεπιστήμιό μου απεργεί και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα. Το Βελγικό Πανεπιστήμιο με υποχρεώνει να γυρίσω πίσω άμεσα. Εγώ, όμως, θέλω να μείνω στην Αθήνα, αλλά… χωρίς την υποτροφία μου είναι αδύνατον, γι’ αυτό σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να συνεχίσω τη φανταστική μου εμπειρία εδώ σ’ αυτήν την υπέροχη χώρα, συνεισφέροντας ότι μπορείτε».

Αυτό είναι το μήνυμα της νεαρής Βελγίδας στο facebook, η οποία βρέθηκε στη χώρα μας για το τρίτο έτος των σπουδών της στο τμήμα Επικοινωνίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. «Η Ελλάδα ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι τελείως διαφορετικό, ήθελα μια περιπέτεια». Και η περιπέτεια ξεκίνησε για τη Βελγίδα φοιτήτρια από την πρώτη μέρα του πανεπιστημιακού της έτους όταν ενημερώθηκε ότι το πανεπιστήμιο της είναι κλειστό λόγω απεργίας. «Στην αρχή, λέω α, ωραία, θα κάνω και λίγες διακοπές. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι μια απεργία μπορούσε να κρατήσει τόσο πολύ».

Μετά δυο εβδομάδες απεργιών δέχεται email και τηλέφωνα από το Πανεπιστήμιο της στο Βέλγιο ότι πρέπει να επιστρέψει για να μην χάσει το φοιτητικό τρίμηνό της. Η 20χρονη Βελγίδα αποφασίζει να παραμείνει, παρά τις συμβουλές φίλων και συγγενών ότι παίρνει μεγάλο ρίσκο. Έτσι στέλνει ένα email στους Έλληνες καθηγητές της, ζητώντας να τους συναντήσει. Τους εξηγεί την κατάσταση και τους ρωτάει αν μπορούν να κάνουν τα μαθήματα για τους 14 φοιτητές που είχαν έρθει απ’ όλη την Ευρώπη. Οι καθηγητές (προς έκπληξη της) δέχονται. Και, λέει: «Η καλή τους θέληση μας επιτρέπει να κάνουμε τα μαθήματά μας. Όμως, μόνο το δικό μας τμήμα κάνει τώρα μαθήματα. Φίλοι μου που ήρθαν για τη Νομική ή την Αρχαιολογία δεν έχουν αρχίσει ακόμα λόγω της απεργίας, έτσι οι περισσότεροι έχουν ήδη επιστρέψει στις χώρες τους.

Ένας άλλος 20χρονος φοιτητής, που συμμετέχει στο πρόγραμμα «Erasmus», είναι τυχερός, λέει, γιατί το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν απεργεί κι έτσι παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματά του.

Αν και, όπως είπε, θαύμαζε πολύ την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, την πρώτη μέρα που ήρθε επισκέφθηκε το ΕΜΠ στην Πατησίων, μαζί με τη μητέρα του και εξεπλάγησαν δυσάρεστα. «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχαν πλανόδιοι πωλητές στην είσοδο, ότι το υπέροχο αυτό κτίριο ήταν βρώμικο και γεμάτο γκράφιτι, ότι οι φοιτητές κάπνιζαν! Στη χώρα μου κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχουν φοιτητές οργανωμένοι σε κόμματα, οι οποίοι είναι όλη μέρα πίσω από πάγκους με αφίσες και δεν πηγαίνουν στα μαθήματά τους. Στη χώρα μου οι φοιτητές είμαστε οργανωμένοι ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και όχι με τις πολιτικές πεποιθήσεις. Στ’ αλήθεια θα μου μείνει μια άλλη εμπειρία στο μυαλό μου. Θα έχω την εμπειρία μιας άλλης Ευρώπης».