Η τέχνη αντιγράφει τη ζωή

Τη συγγραφέα Βασιλική Γαβαλά υποδέχτηκε το περασμένο Σάββατο η Δημοτική Βιβλιοθήκη Σύρου – Ερμούπολης, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει τον ψυχισμό των ηρώων της, καθώς και να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο η ίδια μετατρέπει τα διδάγματα της ζωής σε δημιουργία.

“Σε όλα μου τα μυθιστορήματα αντέγραψα τη ζωή. Έκλεψα κάτι που υπάρχει σε όλα τα σενάρια που εκείνη καθημερινά γράφει. Προσπάθησα να κινούμαι με ρομαντισμό, πατώντας όμως γερά στη γη” τόνισε η κ. Γαβαλά, εξηγώντας ότι “οι ήρωές της παλεύουν τη Μοίρα και τη νικούν σε άνισο, σκληρό αγώνα ζωής, ανατρέποντας τα σχέδιά της, όπως κάποτε συνέβαινε στην πραγματικότητα”.

Δεν παρέλειψε δε να σημειώσει ότι ο έρωτας, παίρνοντας πολλά πρόσωπα, αθώα ή μη, σαγηνευτικά ή καταστροφικά είναι πάντοτε παρών και κυρίαρχος, παίζοντας μοιραίο ρόλο στις ζωές των ηρώων, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζονται αδύναμοι, ευάλωτοι και ανθρώπινοι.

Χρόνος καταλύτης

Όπως τόνισε: “τα βιώματά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος καταλύτης, αποκαθιστά διασαλεμένες ισορροπίες, κρατώντας κρυφές απαντήσεις και μυστικά μέχρι τη στιγμή που η αλήθεια έρχεται στο φως λυτρωτική ή αδυσώπητη, ανατρέποντας την πραγματικότητα, που είναι η βάση της πλοκής των μυθιστορημάτων μου. Επειδή όμως η πραγματικότητα κάθε στιγμή αλλάζει από χίλιους δυο παράγοντες, όπως η ιστορία, ο συσχετισμός δυνάμεων γύρω μας, η μυθοπλασία γίνεται πλούσια και ενδιαφέρουσα, ιδίως αν έχει ένα πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο, όπως η ένδοξη ιστορία της Ελλάδας”.

Για το λόγο αυτό, η συγγραφέας αρέσκεται να γυρίζει στο παρελθόν, με την εκτίμηση ότι αυτό δεν αλλάζει, όμως νουθετεί. “Αυτό γράφω στο τελευταίο μου μυθιστόρημα “Η Χρυσαλίδα του μεταξιού” ένα, βιβλίο ύμνο στην αγάπη που νικάει χρόνο, απόσταση και τον ίδιο τον θάνατο ακόμα.

Στις σελίδες του ζωντανεύουν δύο συνταρακτικά γεγονότα, δύο γενοκτονίες εναντίων των Ελλήνων. “Μέσα από αναπολήσεις της ζωής μου στην πανέμορφη, αλλά μισερωμένη Θράκη, πλάι στις όχθες του Έβρου, ξετυλίγεται η πονεμένη ιστορία της προσφυγιάς, που κατάφερε να ξεφύγει με αξιοπρέπεια από τη μιζέρια, δίνοντας μαθήματα υπερηφάνειας, αξιοσύνης και μεγαλοψυχίας σε όσους της γύρισαν την πλάτη. Αυτές τις μοναδικές χάρες μας, προσπαθώ να αναδείξω στην αιθέρια Χρυσαλίδα του μεταξιού που αγγίζει, συγκινεί και νουθετεί, θεωρώντας τη λήθη το χειρότερο εχθρό του κάθε λαού”, κατέληξε.