Ο σκύλος με τη γάτα

Οι περισσότεροι Έλληνες, ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας, εξακολουθεί να έχει την πεποίθηση ότι είμαστε ο περιούσιος λαός! Είμαστε ο ομφαλός της γης. Αισθανόμαστε ότι εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο, είμαστε αυτοί που πρέπει να «υποδεχόμαστε» σεβασμό και προσφορά απ’ όλους τους άλλους. Νομίζω ότι η σημερινή Ελλάδα και οι Έλληνες φυσικά, δεν έχουμε την αυτογνωσία που είναι απαραίτητο να υπάρχει. Έχουμε επίσης ένα πληροφοριακό έλλειμμα, το οποίο και εμποδίζει τη σωστή λήψη αποφάσεων για το μέλλον της χώρας μας. Και, νομίζω, ότι τα πολιτικά μας κόμματα αν, λέω αν μπορούσαν, αντί πόλεμο να βρουν μια κοινή γλώσσα συνεννόησης και αν μπορούσαν όλοι μαζί οι πολιτικοί να αγαπήσουν την Ελλάδα, να νοιαστούν για τα προβλήματα και να προσπαθήσουν όλοι μαζί να βελτιώσουν τη σημερινή κατάσταση, πιστεύω ότι η χώρα μας θα κατάφερνε να είναι στ’ αλήθεια αξιοπρεπής και αξιόπιστη με σωστούς στόχους και καλή ζωή. Υπάρχει όμως αυτή η κοινή γλώσσα συνεννόησης; Νομίζω ότι δεν υπήρχε και ιδιαίτερα δεν υπάρχει και σήμερα. Δεν έχω καταλάβει κάτι. Είναι ντροπή να παραδεχθεί κάποιος ότι έχει μια σωστή σκέψη ένας άλλος από αντίθετο κόμμα; Και φυσικά μέσα από τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα, που μεταδίδουν και γράφουν την πολιτική μας κατάσταση, βλέπω, διαβάζω, ακούω αυτόν τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Αισθάνομαι σαν να έρχεται ένας νέος … «εμφύλιος». Ακόμη και με την «κρίση» που μας αγκάλιασε και με τον κίνδυνο να καταρρεύσει η χώρα, είναι αδύνατον να βρούμε κοινή γλώσσα συνεννόησης. Τα κόμματα συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά, όπως και χθες και προχθές και πάντοτε, για φτηνές σκοπιμότητες ιδιοτέλειας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ικανός λόγος που θα μπορούσε να σταματήσει το χάος της ασυνεννοησίας. Και βέβαια ούτε καν μια σκέψη κάποιων κρατικών λειτουργών να ανταλλάξουν απόψεις με ηρεμία, μήπως και συνεννοηθούν και βρουν μια λύση για την ανάκαμψη της χώρας. Η συναίνεση βέβαια και ιδιαίτερα η πολιτική συναίνεση, από πολλούς θεωρείται αδυναμία ή προδοσία του ενός ή του άλλου κόμματος. Δεν ξέρω αν το προσέξατε: «είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα»!! όπως έλεγε ο ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος.

Μυθολογία! Στη μυθολογία, όχι την ελληνική, αλλά μιας άλλης χώρας, περιγράφεται το πώς ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τις διάφορες φυλές της Γης. Γράφουν λοιπόν: «Αφού ο Θεός τελείωσε με τη δημιουργία του κόσμου, ξάπλωσε να ξεκουραστεί. Όταν ξύπνησε, οι άγγελοι έντρομοι του ανέφεραν ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη Γη. Ποιο ήταν το πρόβλημα; Ο Έλληνας είχε επιβληθεί σε όλους τους κατοίκους του κόσμου και τους είχε βάλει «τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι». Αφού ο Θεός διαπίστωσε ότι η κατάσταση απαιτούσε την επέμβασή του, σαν πάνσοφος που είναι, έδωσε τη λύση φροντίζοντας για μια ακόμη νέα δημιουργία. Έδωσε τη λύση και αποσύρθηκε πάλι να ξεκουραστεί. Όταν ξύπνησε ήλθαν οι άγγελοι και με χαρά του ανέφεραν ότι στη Γη επικρατεί ειρήνη, απόλυτη ησυχία και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Η λύση ήταν εξαιρετικά απλή: «Ο Θεός δημιούργησε άλλον ένα Έλληνα με τα ίδια υλικά που είχε δημιουργήσει και τον πρώτο. Είχε φροντίσει ο Θεός να χρησιμοποιεί διαφορετικά υλικά για την κάθε φυλή. Έτσι, οι δύο Έλληνες άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του πλανήτη ήταν καθισμένοι γύρω - γύρω και παρακολουθούσαν τον καβγά τους, διασκεδάζοντας και στοιχηματίζοντας…». Η μυθική αυτή ιστορία είναι σήμερα πολύ επίκαιρη. Περιγράφει, θα έλεγα, με τον καλλίτερο τρόπο το μεγάλο πρόβλημά μας, τη διχόνοια, η οποία μπορεί να έχει εφιαλτικές συνέπειες στην ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που περνάμε. Μήπως …αν ασχοληθούμε λίγο με την πραγματική ιστορία μας δεν γνωρίζουμε ότι όλες οι μεγάλες καταστροφές του Ελληνισμού είναι συνέπεια του διχασμού; Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω σε μακρινά χρόνια. Ας θυμηθούμε την Μικρά Ασία. Τσακώθηκαν οι Βασιλικοί με τους Βενιζελικούς και είχαμε τη Μικρασιατική καταστροφή. Αμέσως μετά τον πόλεμο είχαμε τον εμφύλιο, που καθυστέρησε δραματικά την ανάπτυξη της χώρας μας. Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που η χώρα μας έζησε τόσο δύσκολες καταστάσεις και θρήνησε τόσους νεκρούς. Μήπως, όλα αυτά θα μπορούσαν να μην έχουν συμβεί; Ίσως, αντί να υπάρχει αυτός ο πολυδιάστατος διχασμός που καλλιεργείται και τρέφεται από κάποιους Έλληνες θα μπορούσαμε σαν κοινωνία, σαν άνθρωποι να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να αντιμετωπιστούν τα δύσκολα και να ξεπεράσει η χώρα μας αυτή την τόσο άσχημη κατάσταση που περνά. Θεέ μου, γιατί σε μας τους Έλληνες αρέσει τόσο πολύ ο καβγάς; Συνεχώς βρίσκουμε αφορμές για να τσακωνόμαστε. Και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που τσακώνονται ώστε δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί η απαραίτητη συναίνεση που θα βοηθούσε να βγούμε από την κρίση που περνάμε. Φοβάμαι πως η κρίση μας δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, εργασιακή και παιδείας. Νομίζω πως αν θέλαμε θα μπορούσαμε να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπεια της χώρας μας που κάποτε αγαπήθηκε και θαυμάστηκε απ’ όλο τον κόσμο. Δεν αρκούν όμως οι δάφνες του παρελθόντος και του αρχαίου πολιτισμού. Νομίζω ότι με συνεννόηση, με πείσμα, θυσίες και σκληρή δουλειά, (βέβαια από όλους), η Ελλάδα μπορεί να γίνει φωτεινό παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο.