Μουσικό σχόλιο του Μάρκου Βαμβακάρη στο "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη

Ένα «προξενιό» με βάθος, αγάπη και πόνο

Ο Λόγος του σπουδαίου ποιητή Οδυσσέα Ελύτη ενώθηκε με τη μουσική του Πατριάρχη του ρεμπέτικου Μάρκου Βαμβακάρη σε μία μοναδική βραδιά που φώτισε τα κοινά εσωτερικά μονοπάτια των δύο δημιουργών.

Η ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διοργανώθηκε από τον π. Αριστομένη Ματσάγγα /ψυχίατρο, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο Café Mέγαρον στην Ερμούπολη, με την καθοριστική συμβολή των Στέλιου και Εμμανουήλ Νιώτη.

Το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη αφηγήθηκε η ηθοποιός Παναγιώτα Βλαντή, συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον Μάριο Κωστάκη στο πιάνο.

Τελωνειακή ένωση συναισθημάτων και ιδεών

Η βραδιά είχε ως στόχο να αναδείξει τη σύνδεση ενός μελωδού με έναν ποιητή. Ο π. Αριστομένης Ματσάγγας αναφέρθηκε σε ένα προξενιό με βάθος, έντονη ερωτική διάθεση, αγάπη και πόνο, που κρύβει μέσα του και μια αλήθεια για τον άνθρωπο. «Ο μεν μελωδός αναρωτιέται αν όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά τον ξέρουν, ενώ ο ποιητής απαντά “εγώ θα πενθώ πάντα για σένα από τον παράδεισο”. Πρόκειται για μια δυστυχία πολύ παλιά, που σχετίζεται με την αρχαία τραγωδία. Εκεί υπάρχουν ο Χορός, ο κορυφαίος που περιγράφει όλες τις οδύνες, τα βάσανα, τους πόνους και τις αγωνίες του ανθρώπου και από κάτω οι ακροατές, που εσωτερικά απαντούν σε αυτές τις ερωτήσεις».

Ο μουσικός και ο ποιητής σεργιάνισαν το κοινό σε μια όμορφη γειτονιά, όπου ο συνδετικός σύνδεσμος «και» είναι το πιο σημαντικό πράγμα. «Ωστόσο αυτός δεν μοιάζει μόνο να συνδέει αλλά και να χωρίζει τα πράγματα, να βάζει τους όρους του διαζυγίου, να θέτει ξανά επί τάπητος το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης καθώς επίσης να ξαναφέρνει αυτή την τελωνειακή ένωση συναισθημάτων και ιδεών», επεσήμανε ο π. Αριστομένης Ματσάγγας. Η οδύνη, ο πόνος, η αγωνία, η ρήξη, η παρουσία, η απουσία, ο θάνατος, η ασθένεια είναι κοινά θέματα ανάμεσα στον μελωδό και τον ποιητή. «Παλαιότερα, η παράδοση ερμήνευε το ρεμπέτικο τραγούδι μονάχα με την κοινωνική άποψη. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι περιθωριακές. Και ο ποιητής και ο μελωδός περιγράφουν με όρους σπλάχνων και αυτό είναι το σημαντικότερο».