«Όταν ορίζεις εσύ το παιχνίδι, η δημιουργία έρχεται αβίαστα»

Το βάθος, η διεισδυτικότητα, η συγκίνηση, η ευαισθησία και η έντονη θεατρικότητα στη γραφή του Εμμανουήλ Ροΐδη γοήτευσαν τον ηθοποιό Κώστα Βασαρδάνη, λειτουργώντας ως κινητήριο ερέθισμα για έμπνευση και δημιουργία.

Η «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου» αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του νικητή του βραβείου «Δημήτρης Χορν» το 2004 για την ερμηνεία του στην παράσταση «Ο Ξεριζωμός» του Μπράιαν Φρίελ.

Το ανάλαφρο, αλλά συνάμα εύστοχο και βαθύ ψυχογράφημα της ερωτικής ζωής ενός άντρα, το οποίο γράφτηκε το 1894 και πρωτοεκδόθηκε στην εφημερίδα «Άστυ», θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 11 και την Τρίτη 12 Ιουνίου 2018, στη σκηνή του Θεάτρου «Απόλλων», στο πλαίσιο του προγράμματος «Σύρος – Πολιτισμός».

Ο Συριανός σύζυγος ερωτεύεται κεραυνοβόλα για πρώτη φορά στη ζωή του την όμορφη Χριστίνα, την οποία λίγο καιρό μετά το γάμο του αρχίζει να ζηλεύει παράφορα. Υποπτεύεται ότι τον απατά, αλλά σύντομα διαπιστώνει ότι δεν διατρέχει τέτοιο κίνδυνο αφού η Χριστίνα δεν είναι …ερωτικά άστατη αλλά άμετρα φιλάρεσκη. Αρχίζει δε να συνειδητοποιεί ότι η αγωνία και τα βασανιστικά συναισθήματα που του γεννά ο χαρακτήρας της γυναίκας του αντί να κάμψουν την ερωτική του διάθεση προς αυτήν, την αναζωπυρώνουν.

Ένας μονόλογος με την προσωπική σφραγίδα του

Το αφήγημα μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι το 2000 και έκτοτε παρουσιάστηκε άλλες δύο φορές. «Η δική μου προσέγγιση, ως μορφή παράστασης διαφοροποιείται από προηγούμενα ανεβάσματα, καθώς πρόκειται για έναν μονόλογο, χωρίς την παρουσία άλλων προσώπων», δηλώνει στην «Κοινή Γνώμη» ο Κώστας Βασαρδάνης. Στην παράσταση, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του, η γυναίκα του Συριανού συζύγου και ο παλιός αγαπημένος της, δεν αποδίδονται από άλλους ηθοποιούς και «εμφανίζονται» στη σκηνή μέσα από τον ίδιο.

Οι λόγοι που τον οδήγησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου ήταν η πλούσια γλώσσα του συγγραφέα, η καθαρή και σχεδόν γεωμετρική δομή και φυσικά, το θέμα του. «Μου κέντρισε το ενδιαφέρον το πώς ένας άνθρωπος βρίσκει εντέλει έναν τρόπο για να κάνει το μειονέκτημα, προτέρημα. Ερωτεύεται μία γυναίκα με έναν δύσκολο χαρακτήρα, η οποία είναι φιλάρεσκη και όχι τόσο ερωτευμένη μαζί του όσο εκείνος. Αυτό το βασανιστήριο, ο ίδιος καταφέρνει να το μετατρέψει σε ένα γλυκό βασανιστήριο. Περιμένει καιρό να εκπληρωθεί ο πόθος του κι όταν αυτός εκπληρώνεται, γίνεται ακόμα εντονότερος».

Η «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου» διέγραψε μία επιτυχημένη πορεία στο Θέατρο Σταθμός, ενώ παρουσιάστηκε επίσης στο Αίγιο και στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» στην πλατεία Καρύτση. «Με ενδιαφέρει η συνέχισή της, γιατί είναι μια παράσταση την οποία έχω φτιάξει εξ’ ολοκλήρου εγώ. Τη θεωρώ προσωπική υπόθεση. Όταν κανείς γνωρίζει ακριβώς όλα τα μυστικά μιας παράστασης, θέλει να την εξελίξει και όσο παίζει, τόσο προχωράει αυτή η δουλειά», υπογραμμίζει ο κ. Βαρσαρδάνης.

Αποσπώντας το Βραβείο «Χορν» το 2004, ο 27χρονος -τότε- ηθοποιός, με θητεία μόλις τεσσάρων ετών στο θέατρο- ένιωσε μεγάλη χαρά και ηθική ικανοποίηση. «Με μία τόσο σπουδαία διάκριση, ανοίγεται ένας δρόμος εμπιστοσύνης, καταρχάς, από τους συναδέλφους που υπηρετούν χρόνια το θέατρο και έχουν μεγάλη εμπειρία. Είναι δηλαδή σαν έναν φιλικό χέρι που σου χτυπάει την πλάτη και σου λέει «προχώρησε».

«Η δημιουργία απαιτεί εμπειρία και γνώση»

Στην ερώτηση «αν ένα βραβείο, αποτελεί για τον νικητή του, το εφαλτήριο για να κάνει τα όνειρα και τους στόχους του πραγματικότητα», εξηγεί πως «αυτό δε συμβαίνει με το βραβείο Χορν, γιατί δίνεται σε πολύ νέους ηθοποιούς, οι οποίοι συνήθως δεν αισθάνονται ακόμα την επιθυμία να κάνουν πράγματα μόνοι τους. Περισσότερο έχουν την επιθυμία να ενταχθούν σε ένα σύστημα -με την καλή έννοια-. Η ανάγκη να ανοίξουν τα φτερά τους έρχεται λίγο αργότερα. Το βραβείο έχει περισσότερο τη μορφή μιας γενικής αποδοχής από το συνάφι και φέρνει περισσότερες επαγγελματικές προτάσεις».

Για τον ίδιο, η δημιουργία μίας παράστασης δεν ήταν μια δύσκολη διαδικασία. «Σαφώς και δεν είχα ιδιαίτερη γνώση και εμπειρία σε κάποια πολύ πρακτικά θεάματα, ωστόσο, το δημιουργικό κομμάτι, από μια άποψη, είναι ευκολότερο, διότι στο θέατρο καλείσαι να συνεργαστεί με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Όταν λοιπόν ορίσεις εσύ το παιχνίδι και δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου και ταυτόχρονα διαθέτεις πια μια αρκετά μεγάλη εμπειρία, μπορεί μια παράσταση να βγει και πολύ πιο αβίαστα, από ό,τι αν είχες να συνεργαστείς με άλλους ανθρώπους. Είναι μια ανάγκη που διαμορφώνεται με τα χρόνια, έχοντας μια εμπειρία από πολλές συνεργασίες με συναδέλφους και σκηνοθέτες».

Ο Κώστας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου «Εμπρός». Είναι ανιψιός της ηθοποιού και φίλης της Σύρου, Νένας Μεντή. Επισκέπτεται την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, κάθε καλοκαίρι και παράλληλα με τις παραστάσεις του στο Θέατρο Απόλλων, προετοιμάζεται για τη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, την προσεχή χειμερινή περίοδο 2018-2019 στα έργα «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Τσαρλς Ντίκενς (σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος) και «Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη (σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης).