Η Αρπαγή του Ωραίου Φεστιβάλ

Η αρπαγή της Ωραίας Ελένης από τον Πάρη, σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία, έγινε αφορμή για να αιματοκυλιστούν Έλληνες και Τρώες επί δέκα συνεχόμενα χρόνια. Η άπιστη σύζυγος κούνησε την ουρά της και το δόρυ έπεσε σύννεφο… από στήθος και καρωτίδα μέχρι φτέρνα. Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν η σπαρτιάτισσα βασίλισσα δεν είχε διαλύσει το σπίτι της. Ο μορφονιός γιος του Πριάμου της είπε «αμάρτησε μαζί μου κι έλα» κι αυτή… για να μην πάει; Χαζή ήταν; Αφού τον είχε βαρεθεί τον γερομπαμπαλή τον Μενέλαο. Του έριξε άκυρο και έτρεξε να δει τι πορτοκάλια βγάζουν οι πορτοκαλιές της Τροίας.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δε μιλάμε για κανονική αρπαγή, αλλά για περίπτωση «τα ‘θελε η μαμάκα σου, τα ‘θελες κι εσύ». Τέτοιου είδους «αρπαγές» συμβαίνουν και σήμερα, έξω από τη σφαίρα της μυθολογίας. «Μπορείς να μου προσφέρεις περισσότερα από τα ψίχουλα που μου δίνουν οι εδώ άρχοντες; Κλέψε με», γιατί όπως λέει και το άσμα… κανείς δεν είναι κανενός.

Η απουσία τριών φεστιβάλ (Αιγαίου, Αργεντίντικου Τάνγκο και Stray Art) από τις προγραμματισμένες διοργανώσεις του επόμενου καλοκαιριού απασχόλησε την τοπική επικαιρότητα προς το τέλος του προηγούμενου έτους.

Ως γνωστόν, ο διοργανωτής του Φεστιβάλ Αιγαίου, κοινοποίησε στη δημοτική αρχή την απόφασή του για μη διεξαγωγή της διοργάνωσης κατά τα έτη 2020 και 2021, λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων καθώς και την επιθυμία του για επιστροφή του φεστιβάλ το καλοκαίρι του 2022, εφόσον ικανοποιηθούν συγκεκριμένες οικονομικές απαιτήσεις. Για τα υπόλοιπα δύο φεστιβάλ δε δόθηκαν ιδιαίτερες διευκρινίσεις, ωστόσο κατόπιν προσωπικής επικοινωνίας με τους υπεύθυνους, ενημερώθηκα από τη μία, ότι η διοργανώτρια του Φεστιβάλ Αργεντίνικου Τάνγκο επέλεξε να κάνει ένα «διάλειμμα» και από την άλλη, ότι οι διοργανωτές του Stray Art δεν μπορούσαν να καταθέσουν έγκαιρα πρόταση, καθώς δεν είχαν προλάβει ακόμα να σχεδιάσουν την επόμενη διοργάνωση, η οποία όπως κάθε χρόνο βασίζεται σε εξωτερικούς συνεργαζόμενους καλλιτέχνες.

Το κεφάλαιο όμως του Stray Art δεν έχει κλείσει οριστικά, καθώς σύμφωνα και με το Τμήμα Πολιτισμού, που δηλώνει υποστηρικτής του, καταβάλλονται οι απαραίτητες προσπάθειες προκειμένου το φεστιβάλ να διεξαχθεί κανονικά.

 Παρόλα αυτά, το κενό που αφήνουν για την ώρα οι τρεις παραπάνω διοργανώσεις προβλημάτισε μεγάλη μερίδα κόσμου, που έκανε λόγο για ξαφνικές και «μαζικές» απώλειες στο πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η σημερινή διοίκηση δε φέρει ευθύνη για την εξέλιξη αυτή.

Τον «πόνο» επιχείρησε να γλυκάνει η άφιξη του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Λατινοαμερικάνικων και Αφρικάνικων Χορών, το οποίο τελικά δεν θα διεξαχθεί.

Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη ότι το Φεστιβάλ Λατινοαμερικάνικων και Αφρικάνικων Χορών θα «αντικαθιστούσε» κατά κάποιον τρόπο το Αργεντίνικο Τάνγκο, οι απώλειες εξακολουθούν να είναι τρεις.

Έλα όμως που σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, αυτές οι απώλειες ενδέχεται από τον επόμενο χρόνο να γίνουν τέσσερις. Κι αυτό γιατί ένα από τα φεστιβάλ που θα διεξαχθούν τη φετινή καλοκαιρινή περίοδο, «φλερτάρει» έντονα με κάποιον «Πάρη», που εξετάζει την πιθανότητα να το αρπάξει από τον «Μενέλαό» του, εν προκειμένω από τη Σύρο.

Η μείωση της χρηματοδότησής του κατά 50% μεταφράστηκε από τους διοργανωτές ως απαξίωση του έργου που προσφέρει το φεστιβάλ, προβάλλοντας για περισσότερο από μία πενταετία το νησί της Σύρου τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το εν λόγω φεστιβάλ μάλιστα, που έχει ως έδρα την πρωτεύουσα των Κυκλάδων έχει καταφέρει να συμμετάσχει σε σημαντικές παραγωγές του εξωτερικού, αλλά και να κινήσει το ενδιαφέρον του Υπουργείου Πολιτισμού, με το οποίο πλέον συνεργάζεται.

Σύμφωνα με την «ψυχή» του Φεστιβάλ, η περικοπή της  χρηματοδότησής του και από τους δύο βαθμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα, καθώς το κόστος της ετήσιας διοργάνωσης ανέρχεται σε 25.000 ευρώ. Όπως αναφέρεται, η επιχορήγηση από την πλευρά της Περιφέρειας, το «υποβιβάζει» σε πρωτοεμφανιζόμενο φεστιβάλ, ενώ στην περίπτωση του δήμου, ο θεσμός αποτελεί τη μοναδική διοργάνωση που υφίσταται αυτή τη στιγμή μείωση από 4.000 σε 2.000 ευρώ, εν αντιθέσει με άλλα φεστιβάλ που είτε θα εξακολουθήσουν να έχουν την ίδια βάση, είτε θα δεχτούν αύξηση.

Όλα τα παραπάνω συνηγόρησαν στην πρόθεση των διοργανωτών να ανοίξουν τα «φτερά» τους προς άλλες κατευθύνσεις, οι οποίες θα εκτιμήσουν τη συμβολή τους στην ανάδειξη και προβολή της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς και ιστορίας μέσω μιας καινοτόμου μορφής τέχνης που παράλληλα πραγματεύεται και σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.

Μπορεί λοιπόν το Καρναβάλι να έχει μονοπωλήσει για την ώρα το ενδιαφέρον μας, ωστόσο θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τις μελλοντικές απώλειες που θα μας απασχολήσουν.

Και στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μας φταίει ούτε ο «Πάρης», ούτε η «Ελένη», αλλά το κεφάλι μας.