Ζει το δικό του όνειρο

Στη Σύρο για ολιγοήμερες διακοπές βρίσκεται ο ποδοσφαιριστής του Λεβαδειακού, Γιώργος Κάτρης. Ο νεαρός Συριανός ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, μετά την πολύ καλή του χρονιά με τα χρώματα της ομάδα της Λιβαδειάς, έχει τραβήξει την προσοχή πάνω του.

Ο Κάτρης άρχισε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ακαδημία του Νέου Α.Ο. Σύρου, στη συνέχεια βρέθηκε στον Αίαντα, όπου με την καθοδήγηση των προπονητών του, αλλά και τη στήριξη του Γιώργου Ρούσσου, κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Εκεί ο Συριανός ποδοσφαιριστής απέκτησε όλο και περισσότερες εμπειρίες, καθώς εκμεταλλεύτηκε όποια ευκαιρία του δινόταν. Εκτός από τη συμμετοχή του στην προετοιμασία της ανδρικής ομάδας, ο Κάτρης πήρε μέρος σε πολλά παιχνίδια τόσο της Κ19, όσο και της Β’ ομάδας, στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.

Στη συνέχεια, μετά από απόφαση του Παναθηναϊκού και ταυτόχρονα την ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι και το 2028, ο Κάτρης δόθηκε δανικός στον Λεβαδειακό με στόχο να αποκτήσει εμπειρίας και παιχνίδια στα πόδια του. Ο νεαρός για ακόμη μία φορά, όχι μόνο εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του δόθηκε, αλλά πλέον θεωρείται και από τα βασικά στελέχη της ομάδας.

Για όλα τα παραπάνω ο Γιώργος Κάτρης μιλάει στην “Κοινή Γνώμη”

Έκανες μία καλή χρονιά με τον Λεβαδειακό πέρυσι. Πες μας, όμως, πως άρχισε αυτό το ταξίδι;

“Είναι μία μεγάλη πορεία, ένα μεγάλο ταξίδι και το οποίο ακόμη συνεχίζεται  και θα συνεχίζεται για χρόνια, καθώς δεν έχει πολύ καιρό που ουσιαστικά ξεκίνησε. Ξεκίνησα από τη Σύρο και τις ακαδημίες του νησιού, καθώς τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανα στον Νέο Α.Ο. Σύρου και στη συνέχεια στον Αίαντα. Θα πρέπει να σημειώσω εδώ πως είναι πολύ δύσκολα κάποιος ποδοσφαιριστής από εδώ να ξεφύγει, καθώς οι συνθήκες δεν τον ευνοούν, μιας και δεν έχει τη δυνατότητα να τον δουν να αγωνίζεται. Είναι επίσης πολύ περιορισμένα τα πράγματα τα οποία μπορείς να κάνεις. Από εκεί και πέρα όλα είναι θέμα θέλησης, όμως αν το θέλεις πολύ, όπως για παράδειγμα εγώ, τότε μπορείς να καταφέρεις να κάνεις το βήμα παραπάνω. Επίσης δεν πρέπει να σε επηρεάζουν τα σχόλια, γιατί κατά τη διάρκεια της δικής σου προσπάθειας θα ειπωθούν πολλά. Όλα αυτά δεν πρέπει να σε επηρεάσουν και εσύ να κάνεις τη δική του προσπάθεια. Από εκεί και πέρα πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να είσαι ταπεινός και ταυτόχρονα να ακούς όλα όσα σου λένε  οι προπονητές σου”.

Πόσο δύσκολο ένα παιδί από μία νησιωτική περιοχή να καταφέρει να διακριθεί και να διατηρηθεί ταυτόχρονα ψηλά;

“Είναι δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Τα πάντα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του καθενός, γιατί θέλει πολλά ψυχικά αποθέματα όταν φτάσεις ψηλά να καταφέρεις να διατηρηθείς εκεί. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να σε επηρεάσουν. Ένα παιδί από επαρχεία πρέπει να καταβάλει διπλάσια προσπάθεια για να διακριθεί σε σχέση με έναν συνομήλικο του που βρίσκεται στο κέντρο. Αυτό γιατί εκεί υπάρχουν πολλοί που μπορούν να τον δουν σε αντίθεση με εδώ στα νησιά που δύσκολα μπορείς να διακριθείς”.

Φτάνοντας στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού, πόσο διαφορετική αντιμετώπιση είχες, αλλά και πόσο μεγάλος ήταν ο ανταγωνισμός;

“Η αντιμετώπιση δεν ήταν τόσο διαφορετική, καθώς ο Παναθηναϊκός με δέχθηκε αμέσως και με είδε σαν δικό του παιδί. Πρέπει να τονίσω πως πραγματικά ο Παναθηναϊκός είναι μία μεγάλη οικογένεια και με αγκάλιασε από την αρχή. Δεν ένοιωσα ποτέ ξένος, όλα τα παιδιά με δέχθηκαν, όπως και όλοι στην οικογένεια του Παναθηναϊκού.

Από εκεί και πέρα ο ανταγωνισμός είναι σαφώς μεγαλύτερος, καθώς ο Παναθηναϊκός είναι από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα. Χρειάζεται να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια και ταυτόχρονα κάθε μέρα να διεκδικείς μία καλύτερη θέση. Άπαντες παλεύουν για μία θέση κι αυτό ανεβάζει συνεχώς τον ανταγωνισμό”.

Η προσαρμογή σε μία τόσο μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολη;

“Η προσαρμογή δεν είναι εύκολη, αλλά ούτε δύσκολη. Είναι θέμα χαρακτήρα για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλα όσα θα βρεις μπροστά σου. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι ότι φεύγεις από πολύ μικρή ηλικία από το σπίτι σου και την οικογένειά σου. Όταν κάνεις το βήμα παραπάνω είσαι σε έναν ξενώνα και ζεις με παιδιά της ίδιας ηλικίας. Το ψυχολογικό για μένα είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Γυρνάς το καλοκαίρι και βλέπεις όλους τους φίλους σου να κάνουν διακοπές και εσύ για παράδειγμα πρέπει να φύγεις για να ξεκινήσεις προετοιμασία. Το ποδοσφαιρικό έρχεται με τον καιρό, γιατί τον πρώτο καιρό τα πάντα θα είναι καινούργια και θα χρειαστεί να προσαρμοστείς στους ρυθμούς της ομάδας”.

Η στήριξη από πλευράς οικογένειας παίζει σημαντικό ρόλο ώστε ένα παιδί να καταφέρει να κρατηθεί ψηλά;

“Η οικογένεια είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για να μπορέσει ένα παιδί για να τα καταφέρει. Χρειάζεται πολύ μεγάλη στήριξη, αγάπη από τους δικούς σου ανθρώπους και ταυτόχρονα να σε πιστεύουν. Αν δεν σε πιστεύουν τότε νομίζω δεν θα μπορεί κανείς να τα καταφέρει. Από την πλευρά μου νιώθω πολύ τυχερός γιατί από την πρώτη ημέρα η οικογένειά μου ήταν δίπλα μου και με στήριζε και φυσικά με στηρίζει μέχρι και σήμερα”.

Ξεκινώντας το ποδόσφαιρο πίστευες ότι μπορείς καταφέρει να φτάσεις σε υψηλό επίπεδο;

“Από μικρός ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Από την πρώτη ημέρα που ο μπαμπάς μου με πήγε στο γήπεδο, ήθελα να παίξω μπάλα και πάλεψα για να το καταφέρω αυτό. Επίσης, όταν πήγα σχολείο αργότερα όποιος δάσκαλος με ρωτούσε τι ήθελα να γίνω, η απάντηση ήταν ίδια, να γίνω ποδοσφαιριστής. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι λόγω ότι το ήθελα τόσο πολύ, δούλεψα σκληρά και τα κατάφερα”.
Οι ακαδημίες της Σύρου έπαιξαν κάποιο ρόλο ώστε να καταφέρεις να εξελιχθείς και να φτάσεις μέχρι και τον Παναθηναϊκό.

“Σίγουρα έπαιξαν τον δικό τους ρόλο, καθώς είχα πιστεύω τους καλύτερους προπονητές. Όλοι τους είχαν κάτι να σου δώσουν, καθώς πάντα κάναμε καλή προπόνηση. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στον Αίαντα δουλεύαμε πάρα πολύ και κάναμε καλή δουλειά με τον Γιώργο Ρούσσο. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους για τη βοήθεια που μου πρόσφεραν. Αν δεν έχεις δουλέψει σωστά δεν θα μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα”.

Στον Αίαντα όπως αναφέρεις είχες τις κατευθύνσεις ώστε να σε οδηγήσουν σε σωστά μονοπάτια;

“Νομίζω πως ο κ. Ρούσσος ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να με οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Βέβαια θα πρέπει να σημειώσω εδώ πως ο κάθε ένας προπονητής που είχα έκανε εξαιρετική δουλειά. Είχα τον Παναγιώτη Ραμπαβίλα, τον κ. Σιμιγδαλά, τον Μιχάλη Λιγνό, τον Μιχάλη Βασάλο, τον Νίκο Βουτσίνο, τον κ. Καρδάτο. Με όλους όσους συνεργάστηκα είχα πάντα τις κατάλληλες συνθήκες. Βέβαια κάποιοι είχαν τις κατευθύνσεις από τον κ. Ρούσσο”.

Πάμε τώρα στο κομμάτι, ίσως και το πιο σημαντικό μέχρι τώρα, όταν εσύ βρισκόσουν στη Σύρο και σε κάλεσαν να πάρεις μέρος στην προετοιμασία της ανδρικής ομάδας. Αλήθεια τι πέρασε από το μυαλό σου και πως ένιωσες;

“Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα, καθώς ήταν κάτι το οποίο δεν περίμενα. Ήταν Πέμπτη αν θυμάμαι καλά και ήμουν σπίτι και ετοιμαζόμουν να πάω για μπάνιο, όταν ξαφνικά με πήρε ο τεχνικός διευθυντής της ακαδημίας ο κ. Σάμιος. Όταν με ρώτησε για το είμαι έτοιμος να κάνω, με ρώτησε αν θέλω να πάρω μέρος με την προετοιμασία με την πρώτη ομάδα. Για μία στιγμή… πάγωσα, πραγματικά δεν ήξερα τι να πω. Αμέσως μετά το πρώτο σοκ του απαντάω πως εννοείται πως θέλω να πάω και μου απάντησε πως σε λίγες μέρες πρέπει να είμαι στην Αθήνα γιατί ξεκινάμε προετοιμασία. Όταν έκλεισα το κινητό, έκατσα στον καναπέ για αρκετή ώρα μόνος για να μπορέσω να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου που πραγματικά δεν μπορούσα να το καταλάβω εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα ήταν μία από τις μεγαλύτερες χαρές μου που έχω μέχρι τώρα στο ποδόσφαιρο”.

Θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Γιώργου Κάτρη στο επόμενο φύλλο της “Κοινής Γνώμης”.