λύκος

Νιώθω ενοχές...

  • Τετάρτη, 3 Απριλίου, 2013 - 06:00

Αν η γάτα της κολλητής μου δεν είχε χωθεί ολόκληρη μέσα στην τσάντα μου, τότε δεν θα είχε αποκαλυφθεί το μυστικό μου. Αλλά η έντονη μυρωδιά ιχθυόσκαλας που αναδυόταν μέσα από αυτή, της κίνησε την περιέργεια και εν τέλει, ξεμπροστιάστηκα.

“Ψόφησε κάτι”; απόρησε η φίλη μου, όσο η Μπουμπού...

Άστρα μη με "πληγώνετε"

- Δεν καταλαβαίνω πού οφείλονται οι ενοχλήσεις στη μέση σας! Δε διακρίνω τίποτα! απόρησε ο γιατρός, κοιτάζοντας τις ακτινογραφίες. Πού πονάτε ακριβώς;

- Πουθενά! απάντησα με μεφιστοφελικό χαμόγελο και ο επιστήμων είχε ήδη κάνει ανάταση χεριών.

- Δηλαδή, δεν πονάτε; επέμεινε....

Άλλος με τη βάρκα μας

“Δε χωράς”, ψέλλισε η φίλη μου, κατάκοπη μετά τις συνεχείς, αλλά άκαρπες προσπάθειές της να ικανοποιήσει τις τρέλες μου.

“Χωράω” επέμενα εγώ μέσα στην απελπισία μου. “Ίσως όχι ακόμα...αλλά σε ένα μήνα από τώρα που είναι το ταξίδι, θα έχω χάσει λίγο βάρος και θα τα καταφέρω”.

“Πάρ'...

Να 'μασταν πάλι παιδιά (;)

Όχι, δεν θα το αρνηθώ. Εάν με ρωτούσες, σε ποια εποχή θα ήθελα να είχα ζήσει, θα σου απαντούσα άνευ ενδοιασμού, στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα, έτσι ακριβώς όπως παρουσιάζονται στα μυθιστορήματα της Αγγλίδας Τζέιν Όστεν. Με το διάχυτο ρομαντισμό, τα ερωτικά γαϊτανάκια της επαρχιακής...