“Κρείττον σιωπάν ή λαλείν μάτην”

Ένα έντονο, μεθυστικό άρωμα παραβίαζε επιμόνως τα σύνορα των ρουθουνιών μου, αποσπώντας την προσοχή μου από την καταγραφή σημειώσεων, εν ώρα εργασίας.

Μία γλυκιά ζάλη είχε καταλάβει το εγκεφαλικό μου σύστημα και τα δάχτυλά μου με δυσκολία κρατούσαν το στυλό, το οποίο κάθε ένα λεπτό γλιστρούσε ανάμεσά τους και προσγειωνόταν στο ξύλινο πάτωμα, προκαλώντας έναν υπέρ του δέοντος εκκωφαντικό θόρυβο.

Σαν λαγωνικό είχα σουφρώσει τη μύτη και πάσχιζα να εντοπίσω το σημείο προέλευσής του και συγχρόνως, να προσδιορίσω το είδος του. Ήταν κάποια δυνατή κολόνια; Ένα πικάντικο αποσμητικό χώρου; Μήπως η νέα παρκετίνη του δημαρχιακού μεγάρου; Αδυνατούσα να συμπεράνω. Την απάντηση έδωσε η συνάδελφος και φίλη, που καθόταν σιμά μου.

“Τεστοστερόνη” υπογράμμισε με απόλυτη βεβαιότητα.

Το στυλό έπεσε και πάλι στο πάτωμα, συναντώντας εκεί το σαγόνι μου το οποίο είχε φτάσει πρώτο.

“Αυτό είναι το κανονικό άρωμα της τεστοστερόνης;” απόρησα με υπερβολικά γουρλωμένα μάτια, θυμίζοντας γιαπωνέζικο καρτούν. “Και γιατί η δική μου μυρίζει σαν πλαστικό φυτό ενυδρείου; Τους απατεώνες. Σκάρτο πράμα μου πούλησαν πάλι” μονολόγησα και η συνάδελφος με κοίταξε συνοφρυωμένη.

Παράλληλα με το ζήλο μου να ανακαλύψω αυτή την αναβλύζουσα πηγή αρρενωπότητας, οι αποφάσεις του συνεδριαζόμενου δημοτικού οργάνου διαδέχονταν η μία την άλλη. Τη δεδομένη στιγμή, τέθηκε επί τάπητος το αίτημα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων για τη λειτουργία ενός μικρού ενημερωτικού περιπτέρου στην πλατεία Μιαούλη, με αφορμή τα αυριανά εγκαίνια του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Σύρου.

Για κακή τύχη όμως εκείνων που κάθονταν ακριβώς μπροστά από το γραφείο των δημοσιογράφων, πέρα από την όσφρηση άρχισε να “ξεσαλώνει” και η ακοή μου. Αυτό δεν ήταν συνεδρίαση, αλλά η αυτοκρατορία των αισθήσεων. Ένα μέλος του συμβουλίου έγειρε υποτυπωδώς στον ώμο του διπλανού του και τον ρώτησε, αν το περίπτερο πρόκειται να το λειτουργήσουν άνδρες με διαφορετικό ερωτικό προσανατολισμό.

Συγκεκριμένα, χρησιμοποίησε και έναν κοινό, αλλά καθόλα ρατσιστικό όρο, ο οποίος δεν θα ακουγόταν προσβλητικός, εάν αποδιδόταν σε καλόγριες μοναστηριού, σε νοσηλεύτριες νοσοκομείου ή έστω στις Άννα και Μαρία Καλουτά.

“Μπα, δεν θ' άκουσα καλά” ψέλλισα, κρατώντας τις επιφυλάξεις μου.

Ωστόσο, ο εν λόγω σύμβουλος, βλέποντας ότι κάποιοι συνάδελφοί του ετοιμάζονται να κατεβάσουν “βλέφαρα”, σκέφτηκε να “ανάψει” λίγο τα αίματα, δίνοντας έναν πιο επιθεωρησιακό τόνο στην ανιαρή συνεδρίαση. Οπότε, αψηφώντας ανοιχτά μικρόφωνα και την παρουσία εξωγενών παραγόντων (κούκου, πίσω σου!) ύψωσε ακόμη περισσότερο τη φωνή του και μοιράστηκε με όλους το υψηλής αισθητικής καλαμπούρι του, αναδεικνύοντας την έμφυτη κωμική του φλέβα.

“Το περίπτερο θα αφορά μόνο τα δύο φύλα ή και τα τρία”; αναφώνησε με ύφος τριτοξαδέρφου του Σεφερλή και ακολούθησε ένα ατυχές γελάκι του προεδρείου, λίγα δευτερόλεπτα πριν παρουσιαστεί το επόμενο θέμα.

Μπίνγκο! Τον βρήκαμε τον άντρα. Αποκαλύφθηκε από μόνος του, γιατί όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα “είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και θα πω και μια καφρίλα παραπάνω”. Δυστυχώς για εκείνον, μετά το στιγμιαίο αυτό stand up comedy δεν εκθειάστηκε από το κοινό του, αλλά τουλάχιστον απέδειξε σε όλους, χωρίς βέβαια να του έχει ζητηθεί, ότι ο ίδιος τιμά τα παντελόνια που φορά, κρίνοντας μάλιστα όσους δεν τον μιμούνται.

Παρόλο που ένα τέτοιο γεγονός τις περισσότερες φορές περνά απαρατήρητο, πίσω από αυτό υπάρχουν στριμωγμένα πολλά μελανά σημεία τα οποία δημιουργούν έναν εύλογο προβληματισμό. “Ωρέ πού πάμε”!

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν σύμβουλοι που έχουν λιώσει αρκετές σόλες στα μονοπάτια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό βέβαια οδηγεί σε μία λογική σύγχυση, καθώς μετά από τόσα χρόνια θητείας παρερμηνεύεις τα πράγματα, έχοντας την αίσθηση ότι ο δήμος είναι το σπίτι σου. Κάθεσαι γύρω από το τραπέζι του δημοτικού συμβουλίου και θεωρείς ότι βρίσκεσαι για μπύρες μαζί με την παρέα σου. Σου ξεφεύγουν πράγματα, τα οποία θα έπρεπε να να έχεις περάσει πρώτα από ένα δεύτερο ή και τρίτο σκανάρισμα στο μυαλό σου. Ή ακόμα χειρότερα, δεν σου ξεφεύγουν γιατί πολύ απλά...δεν ενδιαφέρεσαι για τη γνώμη των άλλων. Είσαι άντρας, θα πεις ό,τι σου περνάει από την κούτρα σου. Χωρίς να υπολογίζεις προσβολές, αστοχίες, και κυρίως την έλλειψη παιδείας ή ενημέρωσής σου πάνω σε ζητήματα, για τα οποία καλείσαι να γνωμοδοτήσεις και να δώσεις την ψήφο σου.

Για την ιστορία, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων είναι ο αρμόδιος κυβερνητικός φορέας για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής των πολιτικών για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς. Ουδεμία σχέση με την προάσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων.

Εν κατακλείδι, θα δανειστώ μία φράση του Μωχάμεντ Αλί και θα πω: “Η σιωπή είναι χρυσός, όταν δεν μπορείς να σκεφτείς μία καλή απάντηση”.

“Από τόσα αποφθέγματα, αυτό βρήκες να χρησιμοποιήσεις”; με ρώτησε η συνάδελφος.

“Γιατί, τι έχει”; απόρησα.

“Το έχει δηλώσει μαύρος”.

“Σωστά. Παναγιά μου βοήθα!” είπα τρομοκρατημένος και έκανα το σταυρό μου.