Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι!

Ή αυτό τον τόπο τον κυβερνούν πανέξυπνοι άνθρωποι και όλοι εμείς είμαστε τόσο ηλίθιοι που δεν μπορούμε να κρίνουμε το πόσο μπροστά είναι ή είναι απλώς κουτοπόνηροι και μας θεωρούν τόσο ηλίθιους που δεν μπορούμε να κρίνουμε τι ακριβώς γίνεται.

Μία μεγάλη υπόθεση για τη Σύρο, η προσπάθεια της για ανάδειξη ως πολιτιστική πρωτεύουσα το 2021, είναι ευχής έργον και μακάρι να ευωδοθεί.

Θα ήταν κακόβουλος, κακεντρεχής, κακοπροαίρετος και κάθε χαρακτηρισμός που παραπέμπει σε «κακο…», όποιος αντιταχθεί σε μια τέτοια προσπάθεια.

Ποιος δεν θέλει την προκοπή, την πρόοδο και την ανάδειξη του τόπου του;

Από την άλλη πλευρά όμως θα ήταν μικρόνους, χαζός ή απλά αδιάφορος όποιος καταπίνει αμάσητο αυτό που του σερβίρουν, χωρίς να κοιτάξει λίγο βαθύτερα.

Από το πουθενά, ξαφνικά μας προέκυψε μία Γερμανική εταιρεία, ο επικεφαλής της οποίας άλλο καημό δεν είχε και ολημερίς και ολονυχτίς σκεφτόταν τον πολιτισμό της Σύρου και πώς να τον αναδείξει.

Είχε χάσει τον ύπνο του ο άνθρωπος, που μια μέρα δεν άντεξε, πήρε το καράβι και να ‘τος στον Δήμαρχο να του παρουσιάζει το μεγαλεπήβολο σχέδιο του.

Τώρα τι σχέση μπορεί να είχε με διάφορα δίκτυα, ποια δοσοληψία έγινε ώστε η προσπάθεια να στεφθεί με δάφνες, αυτό η ιστορία θα το απαντήσει.

Από την άλλη μας προέκυψαν και κάποιοι γνωστοί άγνωστοι τεχνοκράτες του νησιού, που με την κάθε ευκαιρία τρέχουν να αρπάξουν τις μελέτες. Μάλλον και αυτό τυχαίο θα είναι!

Σε πρώτη φάση θα δοθούν μερικά ψωροχιλιάρικα από τον Δήμο, τι ψυχή έχουν 25.000 ευρώ για κάτι τόσο μεγάλο; Όμως κανείς δεν αναφέρει πόσα θα δοθούν στη συνέχεια. Αλλά ξέχασα. Θα ανοίξουν τα ταμεία της Ευρώπης και θα καλύψουν τα έξοδα.

Και αν δεν εγκρίνουν την πρόταση; Τότε πόσα χιλιαρικάκια θα κλάψουμε;

Τι μας νοιάζει όμως; Οι ημέτεροι, θα έχουν ήδη κονομήσει, η γερμανική εταιρεία μόνο χαμένη δεν θα βγει και το γεμάτο χρυσόσκονη πανηγύρι, θα χρησιμοποιηθεί εύκολα ως προεκλογική παντιέρα, υποσχόμενο μεγαλεία.

Πόση κινητικότητα το τελευταίο διάστημα για το θέμα! Πόση σπουδή και εγρήγορση!

Αλήθεια πόσο διαφορετική θα ήταν η πόλη αν με την ίδια ζέση αντιμετωπιζόταν και η τουριστική της προώθηση, η ακτοπλοϊκή της απομόνωση, τα απωλεσθέντα της έργα, η ναυπηγική της ρύπανση, το άλυτο κυκλοφοριακό της!

Όμως εμείς, όλα κι όλα! Ονειρευόμαστε την πολιτιστική πρωτεύουσα. Άντε βρε παιδιά και με το Όσκαρ! Και άμα χορτάσουν οι ημέτεροι τότε το ξανασυζητάμε σοβαρά.