Ανάποδα

Όταν έρχονται στιγμές που το μυαλό νιώθει μουδιασμένο και η λογική δεν βρίσκει να πατήσει πουθενά, που με όσα συμβαίνουν αισθάνεσαι τον παραλογισμό να σε γυροφέρνει, που το κενό στο οποίο καλείσαι να περπατήσεις σε τρομάζει, τότε όλα αυτά μπορούν να γίνουν πολύ πονηροί σύμβουλοι και να οδηγήσουν τη σκέψη σε περίεργους δρόμους.

Είναι σε κάτι τέτοιες στιγμές που άρχισα να πλάθω ιστορίες από την ανάποδη. Άρχισα να φαντάζομαι ανεστραμμένη την πραγματικότητα, σαν φωτογραφία στο αρνητικό της, σαν εικόνα σε παραμορφωτικό καθρέφτη.

Ζούμε σε μια χώρα που μπορεί να έχει σκοτεινιά και βροχή, όμως ανθεί και ακμάζει.

Τι και αν έχουμε δικτατορικό καθεστώς, όταν μας κυβερνούν φωτεινά μυαλά που δεν λαμβάνουν καμία απόφαση ενάντια στο λαό τους.

Ο τόπος μας είναι φτωχός και αδιάφορος, αλλά οι ηγέτες μας με νύχια και με δόντια τον υπερασπίζονται και δεν τον ξεπουλάνε.

Μπορεί να μη σέρνουμε πίσω μας μεγάλη ιστορία και να μη γνωρίσαμε το μεγαλείο της βαριάς κληρονομιάς των προγόνων μας, όμως εμείς παλεύουμε ενάντια σε ότι μας δυναστεύει και γράφουμε καθημερινά νέα ιστορία.

Δεν γνωρίζουμε την αίγλη και τον θαυμασμό ενός αρχαίου πολιτισμού, μα καταφέρνουμε να παράγουμε τέτοιας ποιότητας τέχνη, ζηλευτή ανά την υφήλιο.

Ναι μεν διαθέτουμε μία ισχυρή βιομηχανική παραγωγή, ανταγωνιστική ανά τον κόσμο, αλλά κοπιάζουμε νυχθημερόν σαν τα μυρμήγκια, αφού το «αραλίκι» και το «φραπόγαλο» είναι άγνωστα σ’ εμάς.

Είμαστε υπερήφανοι διότι δεν ανήκουν στη δική μας ιστορία οι «κερκόπορτες» και οι «Εφιάλτες», με όλους μας να αγνοούμε τι σημαίνει δοσιλογισμός, προδοσία και εμφύλια μαχαιρώματα.

Εμείς δεν γαλουχηθήκαμε με τις έννοιες του αλτρουισμού, της προσφοράς, της αλληλεγγύης, μα δεν λειτουργήσαμε ποτέ με τη λογική του ωχαδερφισμού και του φιλοτομαρισμού.

Εδώ πάντοτε όλα ήταν ξεκάθαρα, μακριά από λαμογιές και απάτες, αλλά κι εμείς αποτελούμε τα καλύτερα παραδείγματα ηθικής και αξιοπρεπούς συμπεριφοράς καθώς ποτέ δεν επιλέγουμε το βόλεμα, την αρπαχτή και την κομπίνα.

Μπορεί να μην είχαμε ποτέ τουριστικό ενδιαφέρον για κανέναν επισκέπτη, όμως δημιουργούμε σε κάθε γωνιά υποδομές τέτοιες που μπορεί να γίνουν για τη χώρα μας σημείο διεθνούς αναγνώρισης.

Ίσως οι μικρές, τοπικές μας κοινωνίες να είναι ξεχασμένες, όμως το μεγαλείο και η ενεργητικότητα των διοικούντων τις αναγάγουν σε μικρές οάσεις.

Εν ολίγοις είμαστε εμείς που μπογιατιζόμαστε με το μακιγιάζ του ελεύθερου, δημοκράτη, πολιτισμένου, έξυπνου, μάγκα, δουλευταρά, ατσίδα, επαναστάτη και υποψιασμένου ενεργού πολίτη, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη αλλά και την απραξία μας.

Και όπως λέει και ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο «Πριν εκατό χρόνια, η Αλίκη, μετά το ταξίδι της στη χώρα των θαυμάτων, μπήκε σε έναν καθρέφτη για να ανακαλύψει τον κόσμο από την ανάποδη. Αν η Αλίκη ξαναγεννιόταν στις μέρες μας, δεν θα χρειαζόταν να περάσει μέσα από τον καθρέφτη, θα αρκούσε να ρίξει μια ματιά έξω από το παράθυρο».