Μαχητές των δρόμων: Syros drift

«Σε πενήντα μέτρα, στρίψτε δεξιά. Χάσατε την έξοδό σας. Αναπροσδιορισμός πορείας. Σε εκατό μέτρα, στρίψτε αριστερά.»

Έχετε παρατηρήσει πόσο ήρεμα τα λένε, αυτές οι κυρίες και οι κύριοι στα GPS; Νηφαλιότητα και σεβασμός. Πώς συμπεριφερόμαστε εμείς εδώ στη Σύρο, όταν οδηγούμε από την Ακτή Πέτρου Ράλλη; Καμία σχέση.

Εμ, καρδιά μου, διαφορετικός ο δρόμος της Γερμανίας και της Ολλανδίας με 10 χιλιόμετρα ευθείες και άπλα τεσσάρων λωρίδων σε κάθε ρεύμα, και άλλο να ανεβαίνεις από το Ανηφοράκι.

Άσε που νομίζω, ότι και τους δρόμους της Γερμανίας να είχαμε, ένα παρκαρισμένο θα το έβλεπες πού και να λάχει.

Εδώ όμως, η οδήγηση είναι για δυνατούς λύτες. Άλλο επίπεδο.

Ας έρθει εδώ ο Ευρωπαίος, που έχει μάθει στις ευθείες και τα οργανωμένα πάρκινγκ και να τον βάλουμε να οδηγήσει από την Ηρώων Πολυτεχνείου, να περάσει την πλ. Ηρώων, να επιβιώσει στην Ακτή Γεωργίου Α’, εκεί μπροστά στα στέγαστρα, ειδικά αν την ίδια ώρα περνάει λεωφορείο, να κρατήσει το αυτοκίνητο αλώβητο περνώντας εκείνη τη στροφή, λίγο πριν φτάσει στην αφετηρία των ταξί, όπου έχει παρκάρει πάνω στο δρόμο ο κάθε πικραμένος, να οδηγήσει μέσα από την Ακτή Πέτρου Ράλλη φροντίζοντας να αποφύγει αυτοκίνητα και πεζούς που κάνουν παράλληλα ζιγκ-ζαγκ για να αποφύγουν ο ένας τον άλλο, να δαμάσει τις δαιδαλώδεις διαδρομές του πάρκινγκ στο νησάκι και να βρει να παρκάρει. Θα τα καταφέρει; Όχι. Και αυτά, για εμάς εδώ, είναι τα καθημερινά, τα εύκολα.

Άσε το άλλο. Αυτοί εκεί στις Ευρώπες, έχουν συνηθίσει να είναι με το σεις και με το σας στους δρόμους, να ανάβουν φλας, για να ξέρουν οι υπόλοιποι οδηγοί, ότι ετοιμάζονται να στρίψουν, έχουν όλα τα φώτα του αυτοκινήτου, δεν τους λείπει, δηλαδή, ούτε ένα πίσω δεξί φλας, τίποτα.

Αυτά όμως, είναι για τους βουτυρομπεμπέδες. Εμείς εδώ δεν έχουμε Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Έχουμε μόνο έναν κανόνα. Τι εννοείς, δεν ξέρεις ποιος είναι ο κανόνας;

Κανόνας 1: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ.

Θέλω να στρίψω; Θα στρίψω! Εδώ. Τώρα. Γιατί έτσι.

Θέλω να σταματήσω; Θα σταματήσω! Θα το κοκκαλώσω και δες εσύ πίσω τι θα κάνεις! Πόσο γρήγορα αντανακλαστικά έχεις; Ε;

Θέλω να παρκάρω; Θα παρκάρω! Εμποδίζω την κυκλοφορία; Ε και; Εγώ θέλω να το αφήσω εδώ. Ξεπεράστε το. Αν θέλετε να γκρινιάζετε, πηγαίνετε στη μανούλα σας.

Είσαι πιο αργός από μένα; Πας σαν κότα. Είσαι πιο γρήγορος από μένα και τόλμησες να με προσπεράσεις; Είσαι μανιακός και τρως και μια πενταδάκτυλη πεσκέσι.

Θέλω να σε βρίσω, επειδή πήγα να περάσω και με έκοψες; Θα σε βρίσω! Τι σημαίνει είχες προτεραιότητα; Όχι, φίλε μου! Όποιος προλάβει είναι. Σε πρόλαβα; Θα με περιμένεις.

Επειδή όμως είμαστε τόσο σκληροπυρηνικοί οδηγοί και αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο καθημερινά στο πεδίο της μάχ- εχμ… του δρόμου, έχουμε αναπτύξει και μερικά ένστικτα άμυνας.

Για παράδειγμα, όταν ο μπροστινός ετοιμάζεται να στρίψει χωρίς φλας, το νιώθεις, το αισθάνεσαι, καταλαβαίνεις. Όταν σταματάει χωρίς αλάρμ, είσαι έτοιμος, προετοιμασμένος με τα πόδια στο αμπραγιάζ και το φρένο. Όταν ξεχνάει το φλας αναμμένο σε όλη τη διαδρομή, μέσα σου ξέρεις, πότε θα στρίψει τελικά από την αντίθετη μεριά.

Γατάκια Ευρωπαίοι. Ελάτε με τις Μερσεντές και τις Φεράρι να το πατήσετε στο Μέγα Γυαλό για να πιάσετε τελική! Ου ρε! Καλά σας κάνει ο Βαρουφάκης.