Όπου φτωχός και το πόρταλ του

Γιατί μου είστε έτσι και με στεναχωρείτε; Γιατί γκρινιάζετε πάλι; Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

Γκρινιάζατε, επειδή χάσαμε την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Εντάξει. Κοιτάξτε. Μπορεί να την κάναμε σημαία. Μπορεί να ήταν μία εξαιρετικά καλή ευκαιρία να αυξήσουμε την ποιότητα του πολιτιστικού περιεχομένου και αλλά και των υποδομών. Ναι. Δεν αντιλέγω. Αλλά! Περιμένετε λίγο. Δεν έχουμε λεφτά, καθόλου δεν έχουμε. Δεν μας δίνει χαρτζηλίκι ο μπαμπάς-κράτος και είμαστε λίγο στην τράκα, αυτή τη στιγμή, excuse me, δηλαδή.

Ναι, δεν μπορώ να πω, ήταν ένα από τα βασικά σημεία της προεκλογικής εκστρατείας. Και ναι, την αγαπούσα, το παραδέχομαι. Αλλά… «no money, no honey», που λένε και οι φίλοι μας οι Ισπανοί.

Τι θέλετε να σας πω για να σας πείσω ότι δεν έχουμε λεφτά, κύριοι; Ε, ναι, δεν λέω, εντάξει, περηφανευόμαστε για τα έργα μας, στα οποία δίνουμε τα κατομμύργια ζεστά και αχνιστά, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Είναι χρηματοδότηση από προγράμματα. Βερεσέ, ας πούμε.

Τι εννοείτε, ότι μπορούσαμε να κάνουμε με προγράμματα (βερεσέ, δηλαδή) και τα έργα για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα; Ε όχι! Δεν το δεχόμαστε. Αυτά δεν είναι σωστά πράματα και το «τούτο» μας θέλουμε να τό’χουμε καθαρό και να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά στην κενωνία. Ακούς εκεί, βερεσέ τα έργα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Τα άλλα τα κάνουμε βερεσέ, γιατί είναι εδώ, του σπιτιού. Αυτά έχουν κύρος. Αλλιώς είναι να πάρεις βερεσέ τον τοματοπελτέ και αλλιώς μία Ferrari. Μα καθόλου πρακτικό μυαλό δεν διαθέτετε, πια.

Δεν άκουσα; Τι είπατε; Δωρεές και χορηγίες; Πώς τολμάτε κύριε. Πώς τολμάτε!; Να καταδεχτούμε εμείς, ένας περήφανος λαός νησιωτών, να πάρουμε δωρεές και χορηγίες!! Μα δεν είστε με τα καλά σας. Τι είμαστε κύριε; Σώγαμπροι; Ζιγκολό; Να παίρνουμε λεφτά από εύπορες ομάδες υψηλών προσωπάτων για να τους κάνουμε τα χατήρια; Jamais! Των ζαμών! Δεν θα καταλήξουμε εμείς, τα καλά παιδιά της διπλανής πόρτας, σαν τον Φαίδωνα Γεωργίτση, που μέχρι και μουστάκι τον έβαλε η πλούσια να ξυρίσει, αυτόν, ένα παιδί του λαού, για να γελά αυτή και οι πλούσιες φίλες της. Όχι. Ούτε δώρα, ούτε χορηγοί. Θα απλώσουμε το πόδια μας, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Τι πάπλωμα δηλαδή με τη φτώχεια που μας δέρνει; Κουρελού!

Αχ κύριε Πετροχείλο μου, άτιμη κοινωνία, που άλλους τους κατεβάζεις κι άλλους τους ανεβάζεις στα τάρταρα…

Τι είπατε κύριε Πετροχείλο μου; Γιατί αφού δεν έχουμε λεφτά δίνουμε κοντά 100.000 ευρώ στο portal; Τι; Γιατί αφού καταντήσαμε με άπλυτα πουκάμισα και τρύπια παντελόνια, δίνουμε μία (δημόσια) περιουσία για να φτιάξουμε μία ρημάδα ιστοσελίδα, που μέχρι στιγμής την έχουμε χρυσοπληρώσει και είναι σαν να την έφτιαξε μαθητής γυμνασίου με μέσο όρο 12,5;

Κύριε Πετροχείλο μου, παρακαλώ πολύ! Δεν σας επιτρέπω! Υπερβαίνετε τα εσκαμμένα. Τι ποια εσκαμμένα; Της ανάπλασης.

Εμείς; Εμείς με την έμφυτη αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια και σωφροσύνη που μας διακατέχει, είχαμε προβλέψει, ότι την Πολιτιστική θα την αφήναμε χρόνους και μεριμνήσαμε, να μαζέψουμε δεκαράκι – δεκαράκι, φασούλι το φασούλι, να κάνουμε ένα ταπεινό κομπόδεμα, για να φτιάξουμε το πιο δυνατό σούπερ ντούπερ ουάου πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλι πόρταλ, που μπορεί να φτιάξει νησί, ώστε και χωρίς την Πολιτιστική, να κάνουμε θραύση στον τουρισμό. Γιατί των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Απ!

Πώς το προβλέψαμε, αφού μέχρι πριν έξι μήνες φωνάζαμε ότι είμαστε έτοιμοι να καταθέσουμε φάκελο, με ρωτάτε. Ναι. Θα σας εξηγήσω αμέσως. Το προβλέψαμε, αλλά προσπαθήσαμε, μέχρι τελικής πτώσεως. Γιατί είμαστε και αισιόδοξοι.

Και γιατί είναι τέτοιο χάλι το πόρταλ, αφού δώσαμε 60.000 ευρώ για να το φτιάξουμε και τώρα ζητάει κι άλλα, με ρωτάτε. Μάλιστα. Εύκολη ερώτηση. Αυτά τα πράγματα είναι σαν το αυτοκίνητο. Το παίρνεις στην αρχή με στάνταρ εξοπλισμό, αλλά μετά ζητάει. Να μην του βάλεις ένα ράδιο-CD-USB με 12 ηχεία; Να μην του βάλεις μία αεροτομή, ένα σπόιλερ, ένα νίτρο, μία ζάντα, μια λεντοταινία στο σασί να κάνει λίγο φαντεζί; Αλλιώς πώς θα κάνει τη διαφορά; Έτσι και με το πόρταλ. Τα 60 χιλιάρικα ήταν για τον στάνταρ εξοπλισμό. Τώρα θα το καλοφτιάξουμε.

Τι τα θέλει αυτά ένας φτωχός – κατά τ’ άλλα – φορέας, που δεν έχει να δαπανήσει φράγκο για τον πολιτισμό, για υπαλλήλους και υπηρεσίες, ρωτάτε και δεν αρκείται σε μία καλοφτιαγμένη, αλλά οικονομική ιστοσελίδα, που αν πιάσει και αν φέρει κόσμο και πλούτο, τότε να την αναβαθμίσουμε.

Αχ, φτωχά μου μυαλά. Διότι σκεφτόμαστε μεγαλεπίβολα! Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Τους αισιόδοξους. Αυτούς που δράττουν την ευκαιρία από το μαλλί. Κι εμείς τέτοια ευκαιρία για να σπαταλ… εχμ, για να επενδύσουμε τόσα χρήματα, δεν θα την ξαναβρούμε. Ένεκα και οι χαλεποί καιροί που έρχονται.

Γιατί, η φτώχεια, κύριοι, θέλει καλοπέραση. Η φτώχεια θέλει πόρταλ.