Εκκολαπτόμενη αυλοκόλαξ

Πόσο εύκολα μπορεί η λάμψη των επερχόμενων Χριστουγέννων να επισκιάσει μία μίζερη συμπεριφορά, ένα κακοστημένο σκηνικό επιχείρησης τρόμου κι επιβολής απολυταρχικών συμπεριφορών, αλλά πολύ περισσότερο να θολώσει μία κάκιστη παράσταση δήθεν ουσιαστικών τοποθετήσεων, στις οποίες μόνος στόχος των ομιλητών είναι να εκτοξεύσουν λάσπη γιατί παρουσιάζονται εκ του αποτελέσματος ανίκανοι να πουν κάτι ουσιαστικό;

Πόσο εύκολο είναι να αφεθεί κάποιος στη μαγεία των εορτών που μανιωδώς προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν σε μία εικόνα απόλυτης χρυσόσκονης, κάνοντάς μας να μη βλέπουμε στα πέντε μέτρα την αθλιότητα που παρουσιάζει με περίσσιο θράσος ο (για τους νοήμονες...) εκλεγμένος προφέσορας... ή η τοποθετημένη πριγκιπισσούλα...

Αν κάτι περισσεύει σήμερα στην κοινωνία μας, το οποίο και παρατηρείται εύστοχα κι ουσιαστικά από λίγες εν τέλει μειοψηφίες, είναι η ανοησία, η ένδεια σκέψης, η πενία γνώσης καθώς και η επιδερμική αντιμετώπιση καταστάσεων, μα και της ίδιας μας της ζωής.

Όταν αυτά τα στοιχεία τα αναγνωρίζουμε και τα διακρίνουμε σε ανθρώπους που επηρεάζουν έναν μικρό κύκλο άλλων ατόμων ή μόνον τον στενό οικογενειακό περίγυρό τους και εντός αυτού – ευτυχώς – εμείς, δεν συμπεριλαμβανόμαστε, τότε όλα βαίνουν καλώς... στο πλαίσιο που θέλει πάντα, αυτή η στάση και η συμπεριφορά να μην απλώνει τα δίχτυα της ευρύτερα και άμεσα στην κοινωνία.

Ωστόσο, το θλιβερό της υπόθεσης είναι η ύπαρξη ανθρώπων που αποδεικνύουν με πράξεις πως δε διαθέτουν το στοιχειώδες υπόβαθρο αξιοπρέπειας (πρωτίστως γι αυτούς) και μαζί με τον σημαντικό ρόλο τους, ο οποίος επηρεάζει την εικόνα, την προβολή και την πορεία ενός ολόκληρου τόπου, παρασύρουν εν τέλει την ίδια την ύπαρξή τους στον κάλαθο των αχρήστων.

Ο λόγος για τους ανθρώπους που θα πρέπει να γνωρίζουν πως, το νεαρό της ηλικίας - όταν καλείσαι να ανταποκριθείς σε σημαντικούς στόχους που έχεις επισημάνει ότι μπορείς να φέρεις εις πέρας -, δε θα σε κρατά για πάντα στο απυρόβλητο, πολλώ δε μάλλον, όταν με περίσσευμα προκλητικότητας, έπαρσης και αλαζονείας, μαθαίνεις – και φαίνεται να σου αρέσει - να κουνάς το δάχτυλο και να υπηρετείς όσους εύκολα - πλην όμως έντεχνα - σε προστάζουν!

Προσφάτως, μία ακόμη ανεύθυνη συμπεριφορά σου, είδε το φως της δημοσιότητας, με εσένα να ανοίγεις παρένθεση σε ανοικτή συνεδρίαση και να εξαπολύεις άνευ λόγου έναν λίβελο κατά ανθρώπων που απλώς έμαθαν, κουράστηκαν, πάσχισαν και πλέον γνωρίζουν πώς να κάνουν έγκαιρα, άμεσα και σωστά τη δουλειά τους. Γιατί ΑΥΤΗ είναι η δική ΤΟΥΣ δουλειά!

Ωστόσο, εσύ, ως άνθρωπος που οφείλεις να χτίσεις ένα πλάνο, ένα πρόγραμμα, έστω... μία λίστα εορταστικών δράσεων, έχεις υποχρέωση να επικεντρώνεσαι σε αυτό ακριβώς το έργο, προκειμένου, ει δυνατόν, εκείνο το πρόγραμμα να σχεδιάζεται όσο περισσότερο γίνεται πιο πρωτότυπο, ελκυστικό και ουσιαστικό.

Αντίθετα με την κοινή λογική όμως, ως άλλη μικρή κι εκκολαπτόμενη αυλοκόλαξ, τάχθηκες ως φάνηκε με τις νουθεσίες των προφεσόρων... σου, δείχνοντας εν τέλει, ποια διαδρομή έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις. Διακριτή πλέον η επιλογή της εντύπωσης, κι όχι της ουσίας.

Μη σπεύσεις όμως να κακολογήσεις, υποστηρίζοντας πως δεν πήρες το χρονικό περιθώριό σου... Πλέον είναι αργά! Απλά σκέψου μέχρι σήμερα πόσο χρόνο αφιέρωσες για να φανείς αντάξια των προφεσόρων σου και αρεστή σε αυτούς, παπαγαλίζοντας δημόσια τη μιζέρια, την αθλιότητα και την ανοησία, μα ταυτόχρονα και πόσο χρόνο άφησες να χαθεί, χωρίς να οικοδομήσεις μέσα σου γνώση.

Όταν σπεύδεις προθύμως να σπεκουλάρεις, θα πρέπει να γνωρίζεις την αλήθεια για να μην εκτεθείς. Όταν δεν έχεις μερίδιο όμως στην πάσα αλήθεια, οφείλεις να προφυλαχθείς. Κι όταν αγνοείς παντελώς τί γίνεται τρεις θέσεις παραδίπλα σου, θα ήταν χρήσιμο να μετριάζεις το τουπέ που επιδεικνύεις άνευ λόγου και λογικής...

ΥΓ. Περισσεύει να θέσουμε τον προβληματισμό γιατί ο “προκάτοχός” σου στην ίδια συνεδρίαση πυροδότησε αυτή τη συμπεριφορά...