Οδός Άναρχης Στάθμευσης

Τελικά, ο ελληναρισμός δεν πτοείται με τίποτα.

Δε φτάνει, που είναι μισή σπιθαμή η άσφαλτος που στρώθηκε, δε φτάνει που ο δρόμος στένεψε και έχασε την άπλα του, ο μέσος συριανός οδηγός θέλει και να παρκάρει, εκεί που θέλει να παρκάρει. Μα στη μέση του δρόμου, μα στην άκρη, μα στις κούρμπες που κάνουν τα καινούρια πεζοδρόμια, μα πάνω στα ίδια τα καινούρια πεζοδρόμια, που σε τι έφταιξαν τέλος πάντων μιας βδομάδας νεοφώτιστα, να τα πατά η ρόδα του Μιτσουμπίσι. Ήταν που θέλαμε να πατηθεί και σωστά το οδόστρωμα. Σίγουρα!

Μιάμιση λωρίδα τα παρκαρισμένα, μισή λωρίδα στην κυκλοφορία, διπλής κατεύθυνσης η Ακτή Παπάγου. Που αυτός δεν είναι δρόμος, χριστουγεννιάτικο δρώμενο είναι, από τα τόσα αλάρμ που αναβοσβήνουν χαρωπά και ανέμελα σε όλο του το μήκος κι ας γίνεται η κόλαση του Δάντη (όχι του Χρήστου, του άλλου) στη μέση. Και στον αγέρα να πλανιέται η μελωδική φωνή του Φρανκ Σινάτρα, που προσπαθεί να μας πείσει ότι «It’s the most wonderful time of the year», από τα μεγάφωνα των πεζόδρομων της Στ. Πρωίου και της Πρωτοπαπαδάκη.

Ποιοι πεζόδρομοι ρωτάτε; Ναι, είναι αλήθεια, κανένας δρόμος δεν είναι εκτός κυκλοφορίας για ένα μηχανάκι, αν το πιστέψει πραγματικά. Και το πιστεύει. Και μπαίνει μέσα στους πεζόδρομους σαν η πεζοδρόμηση να μην είχε συμβεί ποτέ. Σαν να μην υπήρχε ως όρος και ως πρακτική. Ως εκ θαύματος.

Άνοιξε ο νέος δρόμος, που λυσσάξαμε να τον ανοίξουμε, που μας την είχε δώσει πάρα πολύ, που έπρεπε να κάνουμε τον κύκλο από Βροντάδο κι από Δήλι για να κατεβαίνουμε στο κέντρο και ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που κάναμε; Να τον χρησιμοποιήσουμε ως πάρκινγκ. Λαμπρά!

Και έρχομαι να ρωτήσω σε αυτό το σημείο: Τι μας λέει αυτό το φαινόμενο; (Εκτός από το γεγονός, ότι ως οδηγοί δε σεβόμαστε τίποτα)

Αυτό το φαινόμενο, έρχεται να μας τρίψει στα όμορφα, γοητευτικά και τσαχπίνικα μουτράκια μας το γεγονός, ότι το κυκλοφοριακό δεν είναι θέμα δρόμου, αλλά θέμα τήρησης των απλούστερων εκ των διατάξεων του κώδικα οδικής κυκλοφορίας (όπως το ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΡΕΙΣ ΜΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΣΤΡΟΦΗ). Επίσης, έρχεται να μας υπενθυμίσει, ότι υπάρχει τεράστια ανάγκη εύρεσης χώρων στάθμευσης, εκτός αυτού στο Νησάκι, καθώς κατά τη διάρκεια των ωρών αιχμής έρχεται και στουμπώνει (και δεν είναι ακόμη καλοκαίρι), μην αφήνοντας άλλη εναλλακτική σε όσους θέλουν να κάνουν τις καθημερινές δουλειές τους στο κέντρο, από το να αφήσουν τα οχήματά τους από δω κι από κει, άναρχα, με τις όποιες συνέπειες, όπως την ελαφρότερη μορφή αυτών, ευτυχώς, βιώσαμε χτες.

Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί και αν – ας πούμε – εφαρμοστεί ξανά το εξαιρετικά επιτυχημένο μέτρο της πεζοδρόμησης του κέντρου από το ύψος της οδού Δωδεκανήσου, που καταευχαριστηθήκαμε το περασμένο καλοκαίρι, τι θα συμβεί με όλα αυτά τα οχήματα; Τι ακριβώς θα τα κάνουμε; Θα τα καταπιούμε; Και τον τουρισμό που θέλουμε να φέρουμε; Πού θα τον βάλουμε κι αυτόν και τα αυτοκίνητά του; Στις ταράτσες;

Και πριν πέσει στο τραπέζι η – κατά τ’ άλλα σωστή – ιδέα της αύξησης και ισχυροποίησης της παρουσίας της αστυνομίας στους δρόμους του κέντρου (μη μου συνοφρυώνεστε, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος), θα πρέπει να δοθούν και εναλλακτικές λύσεις στους οδηγούς, προκειμένου και να εξυπηρετούνται, αλλά και να μην έχουν δικαιολογία για τη μη τήρηση των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων. Δεν μπορεί με ένα γεμάτο μέχρις εσχάτων Νησάκι και με τα υπόλοιπα δημοτικά πάρκινγκ (πλην αυτού της Δόξας), αρκετά πιο μακριά από το κέντρο της πόλης, να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από αυτό που γίνεται μέχρι στιγμής.

Επιπλέον, δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει έναν πολίτη, ο οποίος εκτός από τα δημοτικά τέλη του, πληρώνει αυξημένη φορολογία, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιστρα και τα λειτουργικά έξοδα (βενζίνες, σέρβις κτλ) για το όχημά του, να χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο τα… «μικρολεωφορεία» με το αντίστοιχο αντίτιμο, για τις μετακινήσεις του από και προς το κέντρο.

Αν παρασχεθούν πρακτικά εφαρμόσιμες εναλλακτικές λύσεις, ακολουθήσει η αυστηρότερη εφαρμογή των όσων ορίζουν ο ΚΟΚ και οι τοπικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, με τη συνδρομή και των δημοτικών λεωφορείων, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για διαχείριση του κυκλοφοριακού και όχι για επιφανειακά «πυροτεχνήματα», για πολιτική εκμετάλλευση, που στην ουσία δεν παρέχουν καμία λύση.

Υ.Γ.: Καλές γιορτές, με υγεία και ευτυχία σε όλους. Και να θυμάστε, ποτό και οδήγηση δεν πάνε μαζί. Καλά Χριστούγεννα!