Απολογισμός άνευ νηστείας...

Είναι κι εκείνες οι ημέρες του έτους οι ελαφρώς άχαρες... Να πρέπει να κάνεις τον απολογισμό σου σε κάθε επίπεδο και με το στανιό να μάχεται η πολύχρωμη σειρά με τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο να παρέμβει καταλυτικά στο πληκτρολόγιο για να δώσει κατεύθυνση πιο ήπια από εκείνη που σου επιβάλλει η πραγματικότητα και η συνείδησή σου!

Δεν είναι τόσο αθώοι οι καιροί...

Να και η διαπίστωση που σιχαίνομαι κυριολεκτικά να ακούω από χείλη μεγαλύτερων και που έφθασε η ώρα να την ασπαστώ, δυστυχώς, αφού τα γεγονότα έχουν αποδείξει, ότι η αθωότητα και η αγνότητα σε τούτο τον τόπο, για μερικούς... αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια παρελθόν.

Δε νηστεύω για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον στον απολογισμό που αφορά τα δημόσια και κατά κάποιο τρόπο κοινά για όλη την κοινωνία “πράγματα”, αφού η αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή του χρόνου έχει ξεκινήσει και θα ήταν χρήσιμο οι σκληρές αλήθειες να ειπωθούν νωρίς, με την ελπίδα να αφεθούν σε αυτόν τον χρόνο, μήπως και οριστεί μία νέα αρχή με την “αυγή” του 2016.

Είπαμε, δεν είναι τόσο ευχάριστοι οι δημόσιοι απολογισμοί, όμως, ανάμεσα στο πολυσέλιδο περιεχόμενό τους, δε θα μπορούσε κάποιος να μην εστιάσει στο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο “αντοχή και αξιοπρέπεια”, προκειμένου να δώσει στο τέλος, ένα μήνυμα αισιοδοξίας για την περεταίρω πορεία και συνύπαρξή μας στον ίδιο τόπο με όσους συστηματικά μας αγνοούν.

Πλούσια η ελληνική γλώσσα και οι λέξεις της, οι οποίες υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται, να εμπλουτίζουν προτάσεις, να συνθέτουν νοήματα και να αποκαλύπτουν τα γεγονότα. Πολλά από τα ρήματά της δε, απαραίτητα για να δηλώσουν συναισθήματα και να αναδείξουν τις αποκρουστικές συμπεριφορές ανθρώπων που ενώ εκλέχθηκαν, μονομερώς αποφασίζουν και διατάζουν.

Ντρέπομαι λοιπόν, ναι! Στον απολογισμό μου πρωτίστως ντρέπομαι, καθώς εν έτει 2015 παρατηρώ πως αποτελεί μεγάλο ζητούμενο η εφαρμογή της δημοκρατίας σε έναν μικρό τόπο, που έχει όλα τα υλικά για να γευθεί ένα ουσιαστικό μέλλον. Ψεύτικες διαβουλεύσεις κι εκ των υστέρων συζητήσεις για καθημερινά θέματα, αλλά και ανύπαρκτες προθέσεις ανάπτυξης διαλόγου με την τοπική κοινωνία για σοβαρά ζητήματα προόδου. Κοινό μυστικό οι τραμπουκισμοί - λεκτικοί κατά κύριο λόγο σε μηνύματα από επίσημα χείλη - προς όποια θέση δεν ταυτίζεται με τις αποψάρες μερικών “κυρίων” και “κυριών”...

Πέραν αυτών, θλίβομαι, ενοχλούμαι και δεν ανέχομαι δευτερευόντως, τις προσπάθειες διχασμού της τοπικής κοινωνίας με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον... Στο βωμό των μαχών που συνηθίζει η πλειοψηφία να καλλιεργεί, παραποιώντας και παραχαράζοντας τα γεγονότα, θέτει στην αρένα χωριά και περιφέρεια έναντι πόλης και τούμπαλιν, προκειμένου να αποπροσανατολίσει από το πασιφανές... για να κρύψει τη δική της αεργία.

Επιπλέον, η συνεχής προσπάθεια υποτίμησης της κοινής λογικής, γεννά πλέον, αισθήματα αποστροφής όχι μόνο για ανθρώπους που επιδεικτικά αγνοούν και δε σέβονται την τοπική κοινωνία, αλλά ακόμη και για ανθρώπους που κλήθηκαν να παρουσιάσουν ως αληθοφανείς μαύρες τρύπες, προκειμένου να “στηρίξουν” την πρόθεση των εντολέων τους, να ασκήσουν αντιπολίτευση σε όσους έχουν επιστρέψει σπίτι τους με τη δική τους βούληση αλλά και να επιβάλλουν μίνι χαράτσι στον κόσμο.

Σε αυτόν τον απολογισμό, δεν θα μπορούσα να παραλείψω όμως και τις συστηματικές προσπάθειες φίμωσης της όποιας πολιτισμένης συμπεριφοράς παρουσιάζεται αλλά και ξεχωρίζει στο προσκήνιο της τοπικής κοινωνίας μας, αναδεικνύοντας τον τόπο και χαρίζοντάς του σημαντικές διακρίσεις. Αποφάσεις τιμωρητικού χαρακτήρα που “κλείνουν” χρήσιμους ανθρώπους σε δωμάτια 2χ2, επιβεβαιώνουν μόνον, τον ανεξάντλητο και πλήρως καταστροφικό κομπλεξισμό ορισμένων...

Λίγο πριν τη “δύση” του 2015, ωστόσο, θαυμάζω την αντοχή και την ευγένεια φιλόμουσων που συνεχίζουν να παράγουν έργο υψηλής ποιότητας, όταν μερικοί τους χρέωσαν προθέσεις ιδιοτελών συμφερόντων. Σέβομαι επίσης, την υπομονή της επιχειρηματικής κοινότητας και των εμπόρων, των οποίων επί μήνες ο ημερήσιος τζίρος τους “φλερτάρει” με διψήφια νούμερα, αλλά και την ανοχή κατοίκων να δαπανούν τα διπλά χρήματα σε καύσιμα για να μεταβούν στη μόνιμη κατοικία τους ή στο κέντρο για να πραγματοποιήσουν τις αγορές τους.

Υποκλίνομαι τέλος, στον πολιτισμό ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων, που έγιναν αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης από ποταπούς ανθρώπους, τους οποίους και προσπέρασαν εντέχνως και απλώς...

ΥΓ. Με όσα αποθέματα ψυχικής ηρεμίας απέμειναν, εύχομαι ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα και να προλάβει να γυρίσει ο τροχός...!