Παρόντες οι φωτογενείς...

Ας μου επιτραπεί μία ευχάριστη... παρένθεση στην καθημερινότητά σας αλλά και τη δική μας, μα παράλληλα και μία διαπίστωση ελαφρώς παραλλαγμένη από τη συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας. Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, βαρκούλες αρμενίζουν... Και το αναπάντητο ερώτημα είναι για πόσο ακόμη;

Με τους επιστημονικούς φορείς, τον εμπορικό κόσμο και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες να εναντιώνονται σε ένα καταστροφικό ασφαλιστικό, με την κοινή λογική όχι μόνο να προβληματίζεται αλλά και να ανησυχεί έντονα για το αν θα υπάρχει μέλλον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που είναι ήδη γονατισμένες, καθώς επίσης και με τις αγνές... προσπάθειες ρύθμισης και διαμόρφωσης μίας Παιδείας που μάλλον θα βολεύει μερικούς και θα ξεσπιτώνει την ουσιαστική γνώση, αλλά επιπλέον, με τους μαζικούς (άκουσον άκουσον) διορισμούς που επιθυμούν οι πρώτοι της χώρας – πλην όμως τελευταίοι σε επίπεδο υπεράσπισής της -, μα και με τόσα άλλα που διανθίζουν... καθημερινά την ειδησεογραφία, αν και δεν μας μένουν πολλά περιθώρια να εφησυχάσουμε, παρ΄ όλα αυτά, παρατηρούμε πως, μερικοί εξ υμών, πέρα από τη σπατάλη χρόνου για να “αγοράζουν αγρό”, φαίνεται ότι σπαταλούν... ό,τι έχει απομείνει, προθύμως και γενικώς, εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμό τους.

Με τούτα και με κείνα λοιπόν, μοιραία, η όποια κριτική, αν και εμμονικά ζητά να εστιάσει στις ραγδαίες εξελίξεις που μας αφανίζουν ως οντότητα και ως χώρα, αναγκάζεται να στρέψει το βλέμμα της στα του “οίκου” μας, αφού φαίνεται πως, ο τόπος μας δεν αφουγκράζεται τις ανάγκες και τον παλμό της εποχής.

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά ήδη, διανύουμε μία νέα προεκλογική περίοδο σε τούτο το νησί. Πολλοί το επιβεβαιώνουν και μάλιστα ποικιλοτρόπως και με στοιχεία..., αλλά αυτός ο νέος αγώνας αποδεικνύεται δε, από τον τρόπο με τον οποίο γιορτάζουμε εδώ – εμείς... και οι ψηφοφόροι “μας” - την άφιξη του νέου έτους. Πολλές εκδηλώσεις, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χωριό, σε κάθε κοινότητα όπως συνηθιζόταν και είναι λογικό, αλλά και σε κάθε Κέντρο Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων ή καλύτερα σε κάθε παράρτημα των ΚΑΠΗ. Οκτώ στον αριθμό οι εκδηλώσεις παρακαλώ - λιτές βέβαια -, πλην όμως οκτώ διαφορετικές και σε διάφορες περιοχές, με όλους τους φωτογενείς... παρόντες!

Αλίμονο και ποιός θα μπορούσε να εναντιωθεί στην απλόχερη χαρά που μπορεί να δοθεί στους ηλικιωμένους ετούτου του τόπου μέσω μίας απλής γιορτής, οι οποίοι έχουν προσφέρει από την πλευρά τους τα μέγιστα στο διάβα της ζωής τους. Ο τρόπος όμως με τον οποίο “προβάλλονται” εκ των υστέρων αυτές οι εκδηλώσεις, έρχεται να αποκαλύψει το έλλειμμα σε επίπεδο λήψης αποφάσεων ή παραγωγής κι εφαρμογής σχεδίου που θα δίνει επί της ουσίας χαρά και ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά κι εν γένει λύσεις στους ανθρώπους των χωριών.

Μία μικρή γιορτή όμως, ενδεχομένως προσαρμοσμένη στα πενιχρά οικονομικά δεδομένα, η οποία και θα αναπαραχθεί ως “θεσμός” ή “καινοτομία” από τους αυλοκόλακες και γενικώς του κόλακες, αν μη τί άλλο, μόνο πολιτική σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης δεν συνιστά. “Πολιτική” ψηφοθηρίας ίσως... Πολιτική ουσίας; Νo!

Πρωταγωνιστής όμως σήμερα είναι οι τεράστιες κοινωνικές ανάγκες και τα προβλήματα που βιώνουν όλοι οι πολίτες και αναφορικά με αυτά – στο μέτρο του εφικτού – θα αξιολογηθούν όλοι οι “διοργανωτές” των πολλών αυτών εκδηλώσεων. Η ύπαρξη συσσιτίων αλλά και η διατήρηση προγραμμάτων που ενισχύουν την κοινωνική μέριμνα δεν αποτελούν μία ολοκληρωμένη πρόβλεψη για τις πιο ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού. Η αξιοποίηση άλλων προγραμμάτων και η μη απώλεια ευκαιριών, μέσω των οποίων θα μπορούσε να ανακουφιστεί έστω και μέρος ετούτης της κοινωνίας είναι ωστόσο, κάτι το επιβεβλημένο αλλά στην παρούσα φάση ανύπαρκτο. Η έλλειψη δε, επιστημονικού προσωπικού, το οποίο παρέχει υπηρεσίες σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας, δεν είναι θετικός οιωνός.

Αν και θα μπορούσαν να απαριθμηθούν πολλά ανοικτά ζητήματα, αξίζει να περιοριστούμε στην παρούσα φάση, στο ότι, η εθιμοτυπικού ύφους επίσκεψη στα χωριά για την αυγή του νέου χρόνου, σε καμία περίπτωση δε μοιάζει με τις λαϊκές συνελεύσεις που ορισμένοι... είχαν υποσχεθεί ότι θα πραγματοποιούσαν και που μόνο δείγμα αυτών είδαμε, αλλά και οι εκτός έδρας συνεδριάσεις φαίνεται πως, εξακολουθούν να λείπουν κι αυτό, καθώς όπως έχει αντιληφθεί η τοπική κοινωνία, οι αρμόδιοι δεν μερίμνησαν κατάλληλα για να γίνουν κι ας υποστήριζαν θεατρινίστικα πως εμποδίστηκαν...

Περισσεύει ο λαϊκισμός και η παλαιολιθικού χαρακτήρα πολιτική σε αυτή τη χώρα, πλεονάζει ως φαίνεται και σε αυτόν τον μικρό τόπο. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν εμμονικά να είναι παρόντες σε αναίμακτες εκδηλώσεις όλοι οι φωτογενείς... στα χωριά!