Από ψηλά θα καμαρώνει τη δική του... ομάδα

Ο Φοίνικας του 2007-08, η διοίκηση, οι παίκτες και οι φίλοι της ομάδας τίμησαν όπως μόνο εκείνοι ξέρουν ένα δικό τους άνθρωπο που έφυγε πρόωρα και άδικα από κοντά μας.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την... χρυσή περίοδος, που όλοι ζούσαν για να φέρουν την ομάδα της Σύρου ψηλά. Ήθελαν όλοι να ανεβάσουν τον Φοίνικα στο ανώτερο επίπεδο, να βρεθεί για πρώτη φορά στα σαλόνια της Α1 εθνικής κατηγορίας στο βόλεϊ, που σήμερα έχει μετονομαστεί σε Volley League. Αλήθεια ποιος δεν θυμάται την αγωνία των ανθρώπων της ομάδας, αλλά και τη σκληρή δουλειά των παικτών και προπονητή για να φέρουν χαρά στο νησί;

Αλήθεια, θυμάται κανείς πως εκείνη την ημέρα του τελικού με την Ορεστιάδα η Α' κλειστή αίθουσα του Αθλητικού κέντρου ήταν πάρα πολύ... μικρή για να φιλοξενήσει ένα τόσο κρίσιμο αγώνα. Πόσος κόσμος πραγματικά περίμενε με αγωνία έξω από το κλειστό να μάθει, να ακούσει κι έστω να δει κάτι, για μία στιγμή και να πάρει μία μικρή γεύση για όσα διαδραματίζονταν μέσα στην αίθουσα, την ώρα του αγώνα. Πόσοι τότε θα έδιναν και την ψυχή τους για να δουν από κοντά αυτό το μεγάλο παιχνίδι που πραγματικά έμελε να γράψει... ιστορία. Ο Φοίνικας το καμάρι των Κυκλάδων έσπαγε το κατεστημένο και επικρατώντας της πολύς μεγάλης τότε Ορεστιάδας, αποκτούσε το εισιτήριο για τα μεγάλα σαλόνια του βόλεϊ.

Πρωτομάστορας αυτής της... χρυσής ομάδας που έδωσε το είναι του ήταν ο Χρήστος Παπαθανασίου. Ένας κύριος με "Κ" κεφαλαίο, αγάπησε τη Σύρο και αγαπήθηκε όσο λίγοι μέχρι στιγμής. Δούλεψε σκληρά μαζί με τους παίκτες του γιατί πίστεψε ότι μπορεί να τα καταφέρει, κράτησε την ομάδα ενωμένη και εμψύχωνε τους παίκτες του όταν αυτοί έδειχναν ότι πάνε να χάσου τον... δρόμου τους. Οι παίκτες του τον αγάπησαν γιατί πάνω από όλα ήταν Άνθρωπος που αν και του άρεσε η σκληρή δουλειά ήξερε να ακούει και να καταλαβαίνει τα προβλήματα των αθλητών του. Οι παίκτες του όπως αποδείχτηκε δεν τον ξέχασαν και όλοι μαζί βρέθηκαν στον τόπο που έγραψαν ιστορία για να τιμήσουν την μνήμη του αδικοχαμένου Χρήστου Παπαθανασίου. Βρέθηκαν όλοι μαζί στη Σύρο για να στείλουν ένα μήνυμα εκεί... ψηλά που βρίσκεται σήμερα ο πρώην προπονητής τους, ότι τον αγαπούν και τον θυμούνται. Ο "ΣΙΟΥ" όπως τον φώναζαν παίκτες και διοίκηση, ήταν κοντά το καταλάβαιναν όλοι και έπαιξαν ένα παιχνίδι σαν να τους έδινε ο ίδιος οδηγίες. Έπαιξαν ένα παιχνίδι σαν να μην είχε περάσει ούτε ημέρα. Έπαιξαν ξανά το παιχνίδι της... ζωής τους και ανέβαζαν τον Φοίνικα ξανά στην... Α1. Όπως έκαναν τότε τη σεζόν 2007-08.