Τα σύκα... σκάφη...

Σαφέστατα και ΟΧΙ! Δεν τους “πλημμύρισε” από το πουθενά ένας αναιτιολόγητος επαναστατικός “οίστρος” σχετικά με τα νέα δεδομένα της μη ασφαλούς άφιξης, αναχώρησης και μεταφοράς των ανήλικων παιδιών τους ως την είσοδο των σχολείων. Γονείς είναι κι ενδιαφέρθηκαν – απαιτητικά και διεκδικητικά – για την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα της μεταφοράς των μικρών παιδιών, τα οποία κατά τη φετινή χρονιά, θα έπρεπε να περπατούν από την πλησιέστερη στάση ως το σχολείο τους, διασχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους και συνυπάρχοντας με οχήματα, δίκυκλα και κάποιες φορές με βαρέα οχήματα, χωρίς συνοδό. Γονείς είναι κι έδειξαν αυξημένο ζήλο, άκρως αιτιολογημένο προκειμένου να διευθετηθεί έστω κι ΕΝ ΜΕΡΕΙ το ζήτημα που τους απασχολεί.

Σαφέστατα και ΝΑΙ! Το θέμα είναι πολιτικό και άπτεται των αποφάσεων της κυβέρνησης και των αρμόδιων Υπουργείων, που στο “όνομα” της εξοικονόμησης χρημάτων, αποφάσισαν να απαξιώσουν λίγο ακόμη το δημόσιο σχολείο και τη συνολική λειτουργία του, αφήνοντας τα παιδιά στο έλεός τους, ήτοι να εξυπηρετούνται με δρομολόγια της γραμμής, τα οποία όμως θα φθάνουν στις προκαθορισμένες στάσεις του κεντρικού δρόμου κι εντός των οποίων, αυτονόητο είναι ότι, οι μικροί μαθητές, θα συνυπάρχουν με τον κάθε άγνωστο. Είναι ξεκάθαρο πλέον, πως τα σχολικά λεωφορεία - στην πράξη - για το δημόσιο σχολείο, αποτελούν παρελθόν, όπως εδώ και χρόνια παρελθόν αποτελεί η ουσιαστική εκπαίδευση, παιδεία, μόρφωση, τα άξια λόγου ερεθίσματα αναζήτησης της γνώσης, αλλά και αρκετοί εκπαιδευτικοί!

Αλίμονο, σε ένα χρεοκοπημένο κράτος, ποιός θα μπορούσε να μη ζητά και να μη στηρίζει ορθολογικές πολιτικές διαχείρισης(;) του χάους; Ουδείς! Ορθολογικές ναι, παράλογες λύσεις όμως, για να γλιτώσουν(;) ένα μεγάλο ποσόν, το οποίο δεν ξέρουμε με ποιόν τρόπο θα επιστρέψει(;) στο κοινωνικό σύνολο ή στις μαθητικές κοινότητες, σαφώς και ΟΧΙ!

Η πρόσφατη σύσκεψη των άμεσα ενδιαφερομένων κι εμπλεκομένων πλευρών, απέδειξε για ακόμη μία φορά πως το ουσιαστικό πρόβλημα στη χώρα μας, σε πανελλαδικό μα και σε τοπικό επίπεδο είναι πως δεν έχουμε μάθει να λέμε “τα σύκα... σύκα και τη σκάφη... σκάφη”!

Το να φωτογραφίζει κάποιος μόνον ως ένα πρόβλημα που κληρονόμησε από την εφαρμοζόμενη πολιτική, τη μη ασφαλή μεταφορά των μαθητών και να θέλει να πρωταγωνιστήσει στη “μάχη” της προσωρινής λύσης, σαφώς και προδίδει έναν ελαφρώς υποκριτικό τόνο, όταν έστω κι εκ των υστέρων δεν πρωταγωνιστεί ουσιαστικά στη μάχη που θα έδινε ειλικρινή και απόλυτη απάντηση στην αγωνία της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινότητας των γονέων. Στη λύση που θα αναδείκνυε πως, γενικές διατάξεις και οδηγίες σε περιοχές με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες δεν μπορούν να εφαρμοσθούν, καθώς δεν θα εξυπηρετούν ομαλά την πρόσβαση των παιδιών στα σχολεία τους.

Την ίδια στιγμή που για άλλα ζητήματα, αρμόδιοι... και αναρμόδιοι... σπεύδουν να επιχειρήσουν τις παρεμβάσεις σε κεντρικό επίπεδο για την αλλαγή ακόμη και νομοθετικού πλαισίου για να πετάξουν... πχ. κότερα, αεροπλάνα και υδροπλάνα, έρχεται στο προσκήνιο η κοινή λογική που επισημαίνει πως, η ασφάλεια της μετακίνησης των παιδιών, ακόμη κι αν είναι ακραίο να πει κάποιος πως δεν αποτελεί μέλημά τους... τουλάχιστον δεν συμπεριλαμβάνεται στην ατζέντα τους, ως προτεραιότητά τους! Πολλώ δε μάλλον, όταν αντιμετωπίζεται καθυστερημένα και αφότου έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά.

Προς την κατεύθυνση της ανάδειξης της ρίζας του προβλήματος, για να αποδώσει κάποιος τα δίκαια και στις δύο πλευρές, πρέπει να πει ότι, θα όφειλαν να επισημάνουν οι πλευρές των γονέων και των εκπαιδευτικών, ΞΕΚΑΘΑΡΑ αυτήν την ανάγκη απαίτησης αλλαγής ή έστω μελλοντικής τροποποίησης των σχετικών τροπολογιών, διατάξεων ή οδηγιών προς ενίσχυση – έστω και στοιχειωδώς – του δημόσιου χαρακτήρα των σχολείων, όταν μάλιστα γίνονται αποδέκτες επιχειρημάτων που υποστηρίζουν τον προκλητικό τρόπο μείωσης εξόδων του κράτους, την ίδια στιγμή που αυτό το σάπιο... ακόμη συνδικαλιστικά, κομματικά... και από άποψη αριθμού δημοσίων υπαλλήλων – καλά κρατεί!

Κοινώς, ό,τι δεν λέγεται, δεν στηλιτεύεται και δεν υπογραμμίζεται με σαφήνεια, δεν λύνεται επαρκώς, παρά μόνον εν μέρει και προσωρινώς.

Απόδειξη αυτού του ισχυρισμού, πως, για όσο ακόμη τα σύκα δε θα λέγονται σύκα, στη χώρα θα διοικούν εκείνοι που λένε τα σύκα... σκάφη!