Λίθοι και ηλίθιοι

Πολλά μικρά λιθαράκια, εάν μπουν σε μια σειρά κι ενωθούν, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιο θα τοποθετηθεί πρώτο και ποιο τελευταίο, φτιάχνουν όλα μαζί έναν τοίχο. Αν κάποιο εξ’ αυτών δεν επιθυμεί να ταιριάξει και να συνεργήσει με τα υπόλοιπα, τότε ο τοίχος θα καταρρεύσει και το σπίτι μας θα μπάζει αέρα. Για να μακροημερεύσει η κατασκευή, πέρα από το μυστρί και το πηλοφόρι, απαιτούνται τα απαραίτητα δομικά υλικά και το έμψυχο δυναμικό που θα τα χρησιμοποιήσει κατάλληλα. Ένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ολόκληρη πολιτεία, επομένως συνίσταται συνεργασία και ομαδικό πνεύμα.

Ο πολιτισμός είναι ένας από τους πολλούς τοίχους του νησιού μας, που όπως και η Ρώμη δεν θα χτιστεί σε μια μέρα. Ο τοίχος αυτός για να μην πέσει κάποια στιγμή, όπως ο θόλος του κολυμβητηρίου και μας πλακώσει, χρειάζεται γερά θεμέλια, τα οποία δεν θα υπάρξουν, εάν ανάμεσα στις πέτρες του επικρατούν βεντετισμοί και σταριλίκια. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και μία πέτρα δεν χτίζει, όχι τοίχο, ούτε πεζουλάκι στο Βροντάδο. Κάθε λίθος είναι πολύτιμος, εκτός από τις πέτρες στα δόντια και τη χολή, που γίνεται εύκολα νταμάρι, αν αναλάβεις μια εργολαβία και κάποιοι σου βγάζουν το μάτι με το καλάμι τους.

Ένας τοίχος είναι μεν ενιαίος, αποτελείται όμως από διάφορα τμήματα. Ένα τμήμα του πολιτιστικού «τοίχου» μας είναι και το Συριανό Καρναβάλι, στο οποίο κάθε χρόνο πραγματοποιούνται παρεμβάσεις για τη συντήρηση και επέκτασή του. Το συγκεκριμένο τμήμα θα έμενε μόνο στα μπετά, εάν δεν υπήρχαν και οι απαραίτητοι -για την οικοδόμησή του- λίθοι. Οι λίθοι αυτοί είναι οι ομάδες που με τη συμμετοχή τους «συγκρατούν» και «θωρακίζουν» τη μεγάλη διοργάνωση του δήμου. Με κάθε λίθο που προστίθεται, το τμήμα μας καθίσταται πιο στέρεο και ανθεκτικότερο. Χωρίς ομάδες, δεν θα υπήρχαν Καρναβάλια, δεν θα υπήρχαν άρματα και παρελάσεις, δεν θα υπήρχαν φωτογραφίες και αναφορές σε εφημερίδες, κανάλια και ηλεκτρονικά μέσα.

Κάθε ομάδα αποτελεί μία αυτόνομη «δύναμη», η οποία μόνη της θα ήταν τελείως ανίσχυρη. Όπως η Ζουμπουλία του «Παρά Πέντε» δεν θα έλυνε ποτέ το μυστήριο χωρίς τους άλλους τέσσερις, το Συριανό Καρναβάλι με μία ομάδα, θα ήταν σαν παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Για να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει την αξία της συλλογικότητας, χρειάζεται πρώτα να ξεκαθαρίσει το στόχο του. Ποιος είναι αυτός; Να στηρίξω τις εκδηλώσεις του νησιού μου; Να γελάσω και να διασκεδάσω; Να πάρω το πρώτο βραβείο και όλοι να μιλούν για τη στολή και το άρμα μου; Την απάντηση, τη γνωρίζουμε μόνο εμείς, αλλά η συμπεριφορά μας μπορεί και να μας προδώσει.

Το Καρναβάλι δεν είναι ο τελικός του Europa League, ούτε καν το «Survivor» (τώρα που ξανάγινε της μόδας). Δεν παίζουμε με στρατηγική, μέχρι να φάμε την άλλη ομάδα «λάχανο». Προσπαθούμε να περάσουμε καλά, όχι να πάρουμε ασυλία. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Όλοι κρίνονται για τις πράξεις και τα λόγια τους. Κι όταν αυτά υποδηλώνουν ανταγωνιστικότητα, υπεροψία και υπέρμετρη φιλοδοξία, σημαίνει ότι ο λίθος είναι ηλίθιος. Προς τι η κακιά αφρίτα και η λύσσα ορισμένων επειδή το θέμα τους έγινε σε όλη τη Σύρο γνωστό «λόγω της κακής δημοσιογραφίας και των εκάστοτε αυτοβαφτιζόμενων δημοσιογράφων»; Τους είπε μήπως κάποιος ότι συμμετέχουν στο Καρναβάλι του Ρίο και αγχώθηκαν; Άσε που αν συμμετείχαν, θα είχαν να κουτσομπολέψουν πολύ κόσμο και δεν θα προλάβαιναν.

Ο στόχος ενός Καρναβαλιού είναι η ψυχαγωγία των συμμετεχόντων, των κατοίκων, των επισκεπτών και η προβολή ολόκληρου του νησιού και τέτοιου είδους συμπεριφορές τον θέτουν σε κίνδυνο. Δημιουργούν δυσμενές κλίμα σε έναν σημαντικό θεσμό, για την εξέλιξη του οποίου καταβάλλεται από όλους κάθε δυνατή προσπάθεια, στο πλαίσιο του ομαδικού πνεύματος και της συνεργασίας. Τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν ανθρώπους, υποδηλώνουν έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των ομάδων και βλάπτουν τη διοργάνωση. Εάν καταλάβουμε ότι εκτός από εμάς, υπάρχουν κι άλλοι λίθοι, εξίσου πολύτιμοι και χρήσιμοι, τότε μόνο θα καταφέρουμε να χτίσουμε ένα τείχος, απροσπέλαστο και ισχυρό, περισσότερο κι από το Σινικό.