“Άστεγοι” λόγω διχόνοιας

Γνωστή η μέθοδος του “διαίρει και βασίλευε”, γνωστές και οι συνέπειές της. Γνωστός επίσης ο χώρος ή ορθότερα το πλαίσιο εντός του οποίου ευδοκιμούν τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις, γνωστές αλλά και κατανοητές επιπλέον, οι τάσεις των ανθρώπων που τις αναπτύσσουν προς συγκεκριμένους κοινωνικούς κύκλους!

Απολύτως γνωστή η πρόθεση αυτοδιοικητικών προσώπων να κατακτούν την εύνοια των πολιτών – ψηφοφόρων και μάλιστα να πασχίζουν μανιωδώς για τη διατήρησή της, αλλά επιπλέον, γνωστά τα κίνητρά τους, πολλώ δε μάλλον όταν αυτά δεν πηγάζουν από τη διάθεση ή τη σκέψη τους να δρομολογήσουν άμεσα λύσεις (άλλωστε δεν το κάνουν), αλλά να τις προωθήσουν στον χρόνο που εκτιμούν ότι αυτό θα γίνει και μάλιστα με το αζημίωτο αποκλειστικά για τους ίδιους!

Κάθε εμπλεκόμενη πλευρά αιρετών που για να κατακτήσει θέσεις ισχύος ή να διεκδικήσει μελλοντικά κάποιες νέες, διαπιστώνεται πως όταν αναγκάζεται να ασχοληθεί με “καυτές πατάτες”, ήτοι φλέγοντα και σοβαρά θέματα όπως για παράδειγμα την αναζήτηση, την πρόταση ή και την επιλογή μίας θέσης – στέγασης των αναγκών αναμονής επαγγελματιών οδηγών, επιδιώκει μία πρακτική λύση όσο το δυνατόν αναίμακτη(!), ενώ καθίσταται σαφές, πως, ακολουθούν με μορφή καταρρακτώδους βροχής οι προσθαφαιρέσεις “κουκιών” για τη μικρότερη δυνατή απώλεια μελλοντικών ψήφων.

Το σύνολο αυτών των προβληματικών συμπεριφορών που προδίδει μία τουλάχιστον εγωκεντρική τάση, ακόμη κι αν προέρχεται από ανθρώπους που απλώς οφείλουν να προτείνουν πιθανές κι εφαρμόσιμες λύσεις και όχι να λάβουν τις τελικές αποφάσεις, βρίσκει ελεύθερο πεδίο όταν δεν συναντά σύμπνοια, συμπόρευση, ομόνοια κι ενότητα. Όταν μιλάμε δε αναφορικά με τις ανοικτές ανάγκες επαγγελματικού κλάδου, καθίσταται ακόμη και στον πιο άσχετο νου απολύτως κατανοητό ότι συμπεριφορές από αυτοδιοικητικούς που έχουν την τάση της πρόκλησης διάσπασης με σκοπό τη διατήρηση μίας διαλυτικής κατάστασης, δεν στοχεύουν σε τίποτα περισσότερο από την ανάπτυξη ενός εκ των δύο παρακάτω σεναρίων, πάντοτε προς απώτερο όφελός τους: Είτε σε ανύποπτο χρόνο, να εμφανισθούν ως “σωτήρες” της τελευταίας ώρας προκειμένου να κερδίσουν μέρος των άμεσα ενδιαφερόμενων που θα συμφωνούν μαζί τους, είτε να φτιασιδώσουν την υποκρισία τους και να προτάξουν την αιτιολογία ενός αιρετού με προφίλ τέτοιο που πασχίζει για την ενότητα και την ομόνοια και ωστόσο... δεν βρίσκει ανταπόκριση, χρεώνοντάς τους το αδιέξοδο!

Κρίνεται αναγκαίο να συλλογισθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικές εταιρείες, αλλά στο ίδιο Σωματείο ή Σύλλογο πως πάντοτε, η απουσία ενότητας, όποτε και όπου αυτή διαπιστώνεται, έχει ως κύρια συνέπεια τη μη λύση σοβαρών θεμάτων, τη διαιώνισή τους, αλλά και τη διατήρηση αναπάντητων των μεγάλων και άκρως σημαντικών αναγκών που αντιμετωπίζει ένας κλάδος και σχετίζεται άμεσα με την επιβίωση κάθε μέλoυς.

Οφείλουν επιπλέον να σκεφθούν πως, η γνωστή και παντελής ανυπαρξία ενότητας γίνεται αντιληπτή από αυτοδιοικητικά “κοράκια”, τα οποία σπεύδουν να αξιοποιήσουν τη δεδομένη κατάσταση εκμεταλλευόμενα την εσωτερική διαμάχη στον κλάδο, προκειμένου να ανταλλάξουν μεταξύ τους “πυρά”, αφού βλέπετε... πως μάλλον νωρίς ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος!

Όποιες κι αν είναι οι συμπεριφορές μεταξύ εκείνων που δίνουν την προσωρινή λύση, προτείνουν ή αποφασίζουν αποκλειστικά επί θεμάτων που χρονίζουν και παραμένουν άλυτα, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, θα πρέπει να υποψιαστούν κι επιτέλους να αντιληφθούν πως, οι ίδιοι, αποτελώντας ένα θέμα που “πουλάει”, γίνονται “θυσία” στον βωμό προσωπικών αντιπαραθέσεων και αυτοδιοικητικής μάχης, ενώ αντίθετα, θα ευνοηθούν αν κατανοήσουν πως, ως πρωταγωνιστές της τοπικής ειδησεογραφίας - αφού το θέμα της δυνατότητας ασφαλούς παραμονής των επαγγελματικών οχημάτων τους στην πόλη προέχει λόγω καλοκαιρινής περιόδου -, διατηρούν τη δύναμη να ασκήσουν πίεση για την όσο το δυνατόν ορθότερη και πρακτικότερη λύση!

Μπορεί η πολυφωνία να είναι επιθυμητή, ωστόσο η διάσπαση και η εσωτερική διχόνοια αποδεικνύεται καταστροφική! Κι όσο αυτό ως δεδομένο διατηρείται, οι ίδιοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα παραμένουν “άστεγοι” και ίσως στα μάτια της υπόλοιπης κοινωνίας έως κι ενοχλητικοί!