Η μεγάλη της κατινιάς σχολή

Θαύμασα και απόρησα.

Πόση ευφράδεια και πόση αποφασιστικότητα επιδεικνύουν κάποιοι από αυτούς που υπηρετούν τα κοινά και δεν τους βάζει το μάτι σου!

Πόση μαχητικότητα και πόση αντρειοσύνη κρύβουν όταν νιώθουν να θίγονται τα ιερά και όσια των υψηλών τους φρονημάτων!

Πόση ευτέλεια και πόση αθλιότητα μπορούν να προσδώσουν στην πολιτική ζωή του τόπου!

Ακόμα και για όποιον διατηρούσε έστω και την παραμικρή αμφιβολία, πλέον εξανεμίστηκε κάθε ενδοιασμός και η υπόνοια επιβεβαιώθηκε, ότι κάποιοι διοικούντες με την συμπεριφορά ποντικομαμής, από απλά ηλίθιοι πλέον έχουν γίνει επικίνδυνοι.

Το δημοτικό συμβούλιο, από όργανο συλλογικών αποφάσεων, κατάντησε θέατρο σκιών, με πάσης φύσεως καργκιοζάκια και όλες τις φιγούρες του μπερντέ να δίνουν τη δική τους παράσταση.

Ο δημόσιος λόγος περιορισμένος στο ασφυκτικό πλαίσιο ενός άκρατου λαϊκισμού, που απηχεί στεντόρεια το πεζοδρομιακό του επίπεδο.

Η διαχείριση των κοινών γίνεται με λογικές που δίνουν πάτημα σε υφέρπουσες φασίζουσες νοοτροπίες.

Η πολιτική αντιπαράθεση διεξάγεται με όρους κατινιάς, αντλώντας την επιχειρηματολογία του από τα προφίλ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Το σκηνικό στημένο με όλη την σοβαρότητα που επιβάλλει το συλλογικό όργανο και την ευπρέπεια που υποβάλλει η σημειολογία της λειτουργίας του, χωρίς κανείς να έχει προετοιμαστεί για την φτηνή αλλαγή των πολιτικών συμπεριφορών.

Το έργο παλιό, γνωστό και χιλιοπαιγμένο, από ανάλογα ευκαιριακά μπουλούκια, που αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος του κλασσικού ρεπερτορίου και αρκούνται να ανεβάζουν φαρσοκωμωδίες χονδροειδών υπαινιγμών και ελαφρών προσεγγίσεων.

Οι κομπάρσοι της πολιτικής θέλησαν να αναλάβουν ρόλους πρωταγωνιστών, παίζοντας τον μόνο ρόλο που έμαθαν στην καριέρα τους, αυτό του πολιτικού κλακαδόρου, διατυμπανίζοντας την ιδεολογικής τους μιζέρια.

Και οι πολίτες εκεί, θεατές απορημένοι και απογοητευμένοι συνάμα, για την κατάντια της δημόσιας ζωής, για το φτήνεμα της πολιτικής παρουσίας, για τον ξεπεσμό των θεσμικών εκπροσώπων.

Καταστάσεις, γεγονότα, συμπεριφορές, αντιδράσεις, που δε πηγαίνουν από την αγανάκτηση στον οίκτο, από τον θυμό στην θλίψη, και ακόμα κάποια δεν ξέρουν αν πρέπει να κλάψουν ή να γελάσουν, να βρίσουν ή να αστειευτούν, να προβληματιστούν ή να αδιαφορήσουν.

Εσείς όμως εκεί στις καρέκλες, μην πτοήστε. Άλλωστε είστε τόσο αδαείς, ευκαιριακοί και τυχαίοι, που οτιδήποτε μεγαλύτερο, βαθύτερο ή σημαντικότερο από την προσωπική σας μικρότητα είναι δύσκολα κατανοητό από εσάς ώστε να σας πτοήσει.

Εσείς θα συνεχίσετε να ζείτε στον κατινίστικο μικρόκοσμο του Facebook, θα ναρκισσεύεστε με selfie και θα ασκείται πολιτική μέσα από αναρτήσεις και επιδερμικούς σχολιασμούς.

Μεγάλο σχολείο, ότι και να πεις. Αν κρίνουμε από τα φωτεινά σας παραδείγματα βγάζει άξιους ηγήτορες της κατινιάς και της αθλιότητας! 

 

 

Διαβάστε ακόμα