Οι βιαστικές συμφωνίες... πληρώνονται(!)

Χρήσιμο να “ανιχνεύεις” τον συνομιλητή σου, να μπορείς να τον αξιολογείς, να κατανοείς τον τρόπο της σκέψης του και να καταλήγεις σε συμπεράσματα για την πορεία του, για τις βλέψεις αλλά και για τις απαιτήσεις του, προκειμένου στη συναναστροφή και την επικοινωνία σου προ κάποιας συμφωνίας, να γνωρίζεις τί σε περιμένει - ίσως – μελλοντικά!

Είναι ξεκάθαρο πως οι πρόωρες και μη τεκμηριωμένες συμφωνίες πληρώνονται... και μάλιστα πληρώνονται ακριβά, πολλώ δε μάλλον, όσες φέρουν “άρωμα” ψηφοθηρίας και έχουν προκύψει βιαστικά στο όνομα ενός προσωρινού “δούναι και λαβείν”.

Για να αποφύγεις το “φέσι” όμως, πρέπει, όταν επιδιώκεις να αναδειχθείς σε μία θέση και να υπηρετήσεις(;) ένα αξίωμα, να έχεις μεριμνήσει για τη δημιουργία μίας ομάδας, τα μέλη της οποίας θα αναγνωρίζουν βασικές αρχές επί των οποίων συναινούν να σηκώσουν ένα τεράστιο αυτοδιοικητικό “φορτίο”, αλλά και θα διαθέτουν μία στοιχειώδη κοινή πολιτική αντίληψη για τα πράγματα, ώστε να μπορούν να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν!

Όταν η κατάρτιση ενός ψηφοδελτίου όμως, δεν έχει ούτε τα ελάχιστα για υπόβαθρο, τα μέλη της δεν αναγνωρίζουν σαν κοινό παρονομαστή το συμφέρον του τόπου που οφείλουν(!) να υπηρετήσουν και προτάσσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες ή και ματαιοδοξίες, τότε η κατεύθυνση της αποσύνθεσης δεν θα αργήσει να ακολουθηθεί και μετά από εύλογο χρόνο να γίνει ευρέως αντιληπτή!

Κι αν στην πραγματικότητα της πολικής ζωής γίνεται ιδιαιτέρως σαφές πως έχουμε πήξει από τέτοιες παρατάξεις, ωστόσο, με φόντο τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας που ταλανίζουν τον τόπο, ο προβληματισμός ίσως και η μεγάλη ανησυχία προκύπτουν και μας απασχολούν, όταν αυτή η πολιτική μαγιά που αδυνατεί να “φουσκώσει” για να αποτελέσει “καρπό”, έχει στα χέρια της τα “ηνία” του νησιού.

Άνοστες... προσωπικότητες που απλώς “κατεβάζουν” γραμμή στα αυτοδιοικητικά ψηφίζοντας “τυφλά” ό,τι υπαγορεύεται, πολιτικοί “υπηρέτες” που αδυνατούν να κατανοήσουν την ευθύνη που έχουν κληθεί να σηκώσουν και να φέρουν εις πέρας για τους πολίτες του τόπου, αλλά και ανούσιες “φωνές” που κάνουν θόρυβο για να καταφέρουν να ικανοποιήσουν το όποιο καπρίτσιο τους προκειμένου να εξασφαλίσουν με τη σειρά τους ψήφους από δεξαμενή ψηφοφόρων για τη συνδικαλιστική ανάδειξή τους, έρχονται σταδιακά στο προσκήνιο, με το πρόσωπο που ηγείται αυτής της χαοτικής ομάδας ατόμων, να βρίσκεται πλέον εκτεθειμένο!

Εκτεθειμένο πρωτίστως, απέναντι στους πολίτες του τόπου οι οποίοι αν και είχαν προσδοκίες από τη νέα μέρα που υποτίθεται πως θα ξημέρωνε για τον τόπο, παραμένουν σε βαθύ σκοτάδι, συναντώντας τελικά μόνον ως φρέσκο... νέο, την αδιαφορία και το βεντετιλίκι ορισμένων αυτοδιοικητικών!

Εκτεθειμένο επίσης, απέναντι σε όσους – έστω κι ελάχιστους – ικανούς συνεργάτες του έχουν απομείνει για να “τρέξουν” σημαντικές υποθέσεις του νησιού, αφού η σταθερή αδιαφορία του να “απαγκιστρωθεί” από τις μελλοντικές ψηφοθηρικές ανάγκες του, δεν αποκλείεται να του στερήσουν ορισμένους ακόμη από αυτούς, μα κυρίως το πρόσωπο που ηγείται, βρίσκεται εκτεθειμένο απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του!

Κι αυτό, επειδή αν προσδοκά σε νέο κύκλο αυτοδιοικητικής πορείας, όφειλε όχι μόνον να έχει καταφέρει εξ αρχής να δημιουργήσει μία ομάδα με συνοχή και κοινό προσανατολισμό, αλλά έστω και μετά από μία πρώτη ταραχώδη πορεία της παράταξής του, να είχε καθαρίσει εγκαίρως, δηλαδή “χθες”, το πολιτικό ζυμάρι του, από όποιες “τρίχες” απομένουν πάνω σε αυτό!

Το πλέον ανησυχητικό όμως, δεν είναι πως δεν μεριμνά για να ξεχωρίσει την ήρα... από το στάρι..., αλλά πως η αίσθηση που αφήνει σε υγιώς σκεπτόμενους πολίτες που συζητούν, αλλά επίσης, μεταφέρουν και στα δημοσιογραφικά γραφεία τις απόψεις τους, είναι πως στη δική του παράταξη αρχίζει τελικά να επιβάλλεται η “ήρα”!