Ένας Ξαρχάκος θα μας σώσει

«Θα έχει καμιά καλή συναυλία το καλοκαίρι»; Αυτό είναι το ερώτημα που βασανίζει τον κόσμο. Τέτοια αγωνία ούτε για την έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια. Και που την προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, πάλι για τις συναυλίες ενδιαφερόμαστε. Και πολύ καλά κάνουμε. Γιατί αυτές είναι σίγουρες. Μπορεί να μας βγήκε λίγο το λάδι μέχρι να προταθούν, να εγκριθούν και να ανακοινωθούν αλλά, έστω και καθυστερημένα, ιδού ο λευκός καπνός. Έχουμε συναυλίες.

Δε μένουμε στο γεγονός ότι, η Άλκηστη Πρωτοψάλτη ήρθε στο νησί πριν από δύο χρόνια. Η συνάντησή της με τον μεγάλο Σταύρο Ξαρχάκο επί σκηνής του Χώρου Πολιτισμού «Μάνος Ελευθερίου» θα βγάλει τα σπασμένα του προηγουμένου χρόνου και θα επαναφέρει κάπως τις ισορροπίες. Μη γελιόμαστε. Καμία συναυλία πέρυσι δεν ταίριαζε με το ύφος και τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου χώρου. Άλλωστε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Δύο. Μια του Δήμου, μια ξώφαλτση. Φέτος, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Μία μέχρι στιγμής. Γιατί μεταξύ μας…. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Από όλες τις πλευρές. Όμως, δεν μεμψιμοιρούμε. Γιατί ένας Ξαρχάκος στο πρόγραμμα «Σύρος – Πολιτισμός» είναι εγγύηση. Προσδίδει ένα κύρος. Ξέρεις ότι, θα δεις και θα ακούσεις κάτι που θα σου μείνει. Δεν θα πας για να δεις ποια έχει τα ωραιότερα πόδια, ποια χόρεψε περισσότερο και ποια όχι, γιατί φοβόταν μη διαλυθεί.

Και είναι βέβαιο ότι, το κοινό θα ανταποδώσει στον Σταύρο Ξαρχάκο την αγάπη που τρέφει ο ίδιος για το νησί μας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτή έχει γίνει πιο έντονη και εμφανής. Ο συνθέτης όχι μόνο δίνει το στίγμα του σε αξιόλογες εκδηλώσεις (βλέπε χορωδιακό αφιέρωμα Μουσικού Ομίλου τον Ιούλιο του 2016), αλλά συμβάλλει και στην ανάπτυξη του πολιτιστικού αγαθού της με τις ιδέες και την προσωπική του ενεργοποίηση (βλέπε «Eν Χορδαίς και Οργάνοις»). Έτσι λοιπόν, αυτοί οι δεσμοί αγάπης θα ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο με την ένταξη της Σύρου στη λίστα με τους καλοκαιρινούς σταθμούς της Συνάντησής του με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Σάββατο 28 Ιουλίου στον Χώρο Πολιτισμού «Μάνος Ελευθερίου».

Ενάμιση μήνα νωρίτερα, θα υποδεχτούμε στο Θέατρο Απόλλων, δύο εξίσου σημαντικούς καλλιτέχνες, την Ελένη Βιτάλη και τον Παναγιώτη Μάργαρη. Τον Μάιο τους περιμέναμε, τελικά 13 και 14 Ιουνίου θα μας έρθουν. Pas mal. Αρχικά είχε ανακοινωθεί μία μόνο συναυλία στις 26 Μαΐου και τώρα, προγραμματίστηκαν δύο. Ευτυχώς, γιατί προβλεπόταν σκοτωμός. Μπορεί κάθε χρόνο -να έχουμε τη χαρά- να βλέπουμε τον κ. Μάργαρη στο νησί μας, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη σπουδαία ερμηνεύτρια. Η παρουσία της Ελένης Βιτάλη σήκωσε «κύματα» ενθουσιασμού και όλοι ξεσηκώθηκαν να βρουν εισιτήριο. Ελπίζω βέβαια να μην την πάθουμε σαν τις συναυλίες της Ελευθερίας Αρβανιτάκη το 2010 στο Θέατρο, όπου δεν έμεινε ούτε κολυμπηθρόξυλο. Γιατί πολλοί πιστεύουν, ότι όσοι εργάζονται στα ΜΜΕ, κάθονται πάντα πρώτο τραπέζι πίστα. Όχι κυρία μου, πρώτα θα καθίσουν οι θεατές που έχουν πληρώσει και μετά εμείς… όπου έχει μείνει χώρος. Έτσι, είναι το σωστό.

Με τις εμφανίσεις των δύο διδύμων και με αυτήν της Ηρώς Σαΐα (3 Αυγούστου στο Θέατρο), θα έχουμε τουλάχιστον μία μεγάλη συναυλία κάθε μήνα. Πέρα από εκείνες που θα πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των καθιερωμένων φεστιβάλ και των λοιπών εκδηλώσεων.

Γιατί όμως τόσα λίγα ονόματα; Υπάρχει και παρασκήνιο. Η εταιρεία που έφερε πέρυσι την πιο πολυσυζητημένη (για πολλούς και διάφορους λόγους) συναυλία του καλοκαιριού, πρότεινε φέτος άλλη μία star. Ίσως τη μεγαλύτερη που έχει η χώρα μας, στο συγκεκριμένο είδος μουσικής, που υπηρετεί. Τη «Madonna» της Ελλάδας. Για να γίνει αυτό όμως, η εταιρεία ζήτησε ξανά λεφτουδάκια, τα οποία ο Δήμος αρνήθηκε να δώσει για να μην ψάχνει πάλι μέρος να κρυφτεί, μετά τα επικριτικά σχόλια που δέχτηκε την περασμένη σεζόν.

Ηχηρό ήταν το «όχι» της Επιτροπής Πολιτισμού και προς μία ακόμη παραγωγή η οποία, αφού ακύρωσε πέρυσι την παράστασή της στο νησί, κρεμώντας Δήμο και κοινό, επανήλθε φέτος δριμύτερη με νέα πρόταση. Έλα όμως που πέρυσι, «λιποτάκτησαν» από το πρόγραμμα, επειδή δεν υπήρχε μεγάλη προπώληση εισιτηρίων. Ποιος είναι σίγουρος λοιπόν ότι, φέτος δεν θα επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό; Επομένως, bye bye love, bye bye happiness. Ένας Ξαρχάκος θα μας σώσει, γι’ αυτό και τον αναμένουμε με ανοιχτές αγκάλες.