Το Καρναβάλι μας ενώνει

Έλα, πες την αλήθεια. Καλά πέρασες. Μπορεί να μην είσαι φαν του Καρναβαλιού, αλλά πρέπει να τους το δώσεις. Ξεπέρασαν τον περσινό εαυτό τους και το διασκεδάσαμε. Και στο λέει ένας από τους μεγαλύτερους κρυφο-γρουσούζηδες, που αν του κλωτσήσει κάτι, θα το διαβάσεις.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο φέτος είναι ότι όλοι έχουν χαλαρώσει. Είναι πιο ήρεμοι, πιο προσγειωμένοι και δείχνουν να απολαμβάνουν τη φάση χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ίσως μας πήρε καιρό για να το πετύχουμε, όμως ποτέ δεν είναι αργά. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού έλεγε και ξαναέλεγε για το άριστο κλίμα μεταξύ διοργανωτών και καρναβαλικών ομάδων, αλλά κρατούσα μια πισινή. Μέχρι που το αντιλήφθηκα, το ένιωσα και το άφησα να με οδηγήσει στην πηγή του κεφιού. Κανείς δεν είχε το -πάλαι ποτέ- άγχος της αυτοπροβολής και της «νίκης», κανείς δεν κοκορεύτηκε και δεν παρέλασε με το καλάμι του και κανείς δεν επέβαλε το «εγώ» του σε αυτή τη συλλογική γιορτή, όπου κερδισμένοι είναι όλοι. Και οι μέσα και οι έξω.

Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια οι ομάδες έχουν αποδείξει ποιες είναι. Ο κόσμος γνωρίζει ότι κάθε χρόνο θα δει παπάδες από τους συμμετέχοντες. Συνεπώς, το ζητούμενο δεν είναι να ξεπεράσει η μία ομάδα την άλλη, αλλά κάθε ομάδα να ξεπεράσει τον εαυτό της. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε οι ηθοποιοί «περνάμε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει στον κόσμο». Όταν υπάρχει μια θετική αύρα στην ατμόσφαιρα, αποκλείεται να μη σε παρασύρει.

Μιλάω εκ πείρας. Ανέβηκα στην Άνω Σύρο με low battery… στη διάθεση, όχι στη φωτογραφική μηχανή, γιατί αυτή, τη φόρτιζα όλο το απόγευμα. Με είχε κυριεύσει μια μουρτζουφλιά, μια μιζέρια και έλεγα από μέσα μου «άντε, πάλι τα ίδια». Κι όμως, πάνω που ήμουν έτοιμος για απενεργοποίηση, δόθηκε το σήμα για την έναρξη του Καρναβαλιού και οι ομάδες από κοινού με τους παρουσιαστές που φέτος πετούσαν, με φόρτισαν. Η βραδιά κύλησε σαν νερό και αυτό που σου έμεινε στο τέλος ήταν ένα χαμόγελο. Όλοι ήταν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι και ο κόσμος ανυπομονούσε πραγματικά για τη μεγάλη παρέλαση στην Ερμούπολη. Καλός οιωνός, ο οποίος και επαληθεύτηκε.

Σημαντικό ρόλο στη διάθεση συμμετεχόντων και θεατών έπαιξαν φυσικά και οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες. Όταν δε βρίσκεσαι υπό την απειλή καταρρακτώδους βροχής ή βοριάδων που θα σε πάρουν από το Συριανό Καρναβάλι και θα σε εναποθέσουν αστραπιαίως στο Τηνιακό ή το Μυκονιάτικο, μια ψυχική ανάταση… την αισθάνεσαι. Βέβαια, κάποιος που παρακολουθεί στενά την πορεία του θεσμού γνωρίζει καλά, ότι μια καταιγίδα δεν εμπόδισε ποτέ τους συμμετέχοντες, που ακόμη και η Κιβωτός του Νώε να είχε ναυλωθεί στην πλατεία Μιαούλη, αυτοί θα έμπαιναν με το άρμα τους και θα την εκτόπιζαν για να χορέψουν και να λικνιστούν υπό τις στάλες της βροχής.

Άσε που κάποια πράγματα αποτελούν σταθερή αξία. Ας πούμε, το αντρικό στριπτίζ κατά τη συμμετοχή «Εκείνων των Ζαβών» είναι σαν τα κοντοσούβλια της Τσικνοπέμπτης. Στην αρχή λες «σιγά, αυτή τη μέρα περιμένω για να φάω; Τρώω όποτε θέλω», αλλά κατά βάθος το περιμένεις, γιατί αν δεν στο σερβίρουν θα σου κακοφανεί. Κι αυτό που μου αρέσει είναι ότι και οι ίδιες οι ομάδες αυτοτρολάρονται. «Εξαιτίας σου, δεν θα γδυθώ φέτος», μου είπε στην παρέλαση το «Κορμί» - Δημητριανός των Ζαβών, καθώς στο παρελθόν έχω γράψει πολλάκις ότι καλό θα ήταν να βρουν κι άλλες ιδέες για να μην επαναλαμβάνονται. «Καθόλου;» αναρωτήθηκα εγώ με μία υπόγεια θλίψη. «Ε, λίγο», μου απάντησε το «Κορμί» το οποίο λίγη ώρα αργότερα έμεινε στην πλατεία με ένα ωραιότατο μποξεράκι, που είχα βάλει κι εγώ κάποια στιγμή στο μάτι. Το πολύ, πώς θα ήταν; Αλλά για να μην παρεξηγηθούμε, δεν είπαμε ποτέ «να μην έχετε κορμιά», αλλά «να τα ανανεώσετε ή να τα αυξήσετε». Α, όλα κι όλα… μπορείτε να μας πείτε όπως θέλετε, αλλά πουριτανούς όχι.

Τέλος, ένα εξίσου μεγάλο φιλί στην Αγνή Ρούσσου, την καρναβαλική μούσα μου τα τελευταία χρόνια από τους «Άνω Ποταμών», η οποία με πλησίασε και μου πρότεινε να βγω μία selfie με την κυρία Ξι Παπαμήτρου. Και το έκανα με πολύ μεγάλη χαρά, γιατί όπως είπε και η ίδια «Το Καρναβάλι μας ενώνει». Κι έχει απόλυτο δίκιο.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους. Και του χρόνου!