Οι…άλλοι

Επαναστάτες της ευκολίας, αντιδρώντες εκ του ασφαλούς, κατήγοροι της πλάκας.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσο το έλλειμμα, σε πολλά επίπεδα, δεν μπορεί να κρυφτεί και φανερώνεται από ενέργειες, συμπεριφορές, αντιδράσεις.

Αλλά ας μιλήσουμε για τους άλλους. Πάντοτε για τους άλλους. Ποτέ για εμάς.

Βλέπεις είναι πιο εύκολο να στοχοποιείς πάντοτε τον άλλο, είναι πιο ασφαλές να του ρίχνεις την ευθύνη.

Ειδικά με την ευκολία που παρέχει το διαδίκτυο, πλέον όλοι έγιναν κριτές και κατήγοροι.

Όταν η μιζέρια της ανυπαρξίας γίνεται ο υποβολέας εύκολων και ανέξοδων σχολιασμών, τότε ο εξυπνακισμός μεγαλουργεί και η κριτική περισσεύει.

Δεν πάω μακριά. Μένω εδώ και κρίνω από όσα συναντώ στη δική μου καθημερινότητα. Είμαστε λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, όσοι δημοσιογραφούμε σε αυτό τον τόπο. Βλέπεις υπάρχει μία επαγγελματική πορεία πολλών χρόνων και δεν βγήκαμε από τη μία στιγμή στην άλλη να παραστήσουμε κάτι που δεν είμαστε.

Όμως μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο κάποια πράγματα έγιναν αυταπόδεικτα.

Είχαμε ευκαιρίες και υπήρξαν οι προοπτικές και οι προτάσεις από μεγάλα μέσα ενημέρωσης πανελλαδικής εμβέλειας, απέναντι στις οποίες υπήρξε άρνηση, μακριά από το θάμπωμα της δόξας, με ήσυχη συνείδηση και χωρίς οσφυοκαμψίες σε πολιτικά συμφέροντα, καθώς προτάχθηκαν άλλα πιο ουσιαστικά θέματα που μας κράτησαν να βολοδέρνουμε σε έναν μικρό τόπο. Κάθε μέρα παρόντες. Εκεί, στα μικρά και τα μεγάλα θέματα, να τα επικοινωνούμε, μακριά από την λάμψη των μεγαλοεπώνυμων star του επαγγέλματος, αλλά με μία αλήθεια πραγματική και όχι με το κριτήριο να είναι επικοινωνιακά αρεστά.

Δεν αρκεστήκαμε και δεν επαναπαυτήκαμε στην αναδημοσίευση θεμάτων από άλλα μέσα. Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για θέματα που πάμπολλες φορές ερευνήσαμε, αναδείξαμε, σχολιάσαμε.

Αλήθειες που όταν ειπώθηκαν μας οδήγησαν έως τα δικαστήρια.

Θέματα που τώρα, προς εξυπηρέτηση πολιτικών και επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων, ήρθαν ξανά στο προσκήνιο και με την αφορμή αυτή βρέθηκαν όλοι οι πρόθυμοι αντάρτες της φακής να μας στοχοποιήσουν, χωρίς ούτε καν να αντιληφθούν τι κρύβεται πίσω από τους πηχυαίους τίτλους.

Εκφράσανε όλη την οργισμένη ευαισθησία τους, μακριά από το μερίδιο της κοινωνικής ευθύνης που τους αναλογεί, με μοναδικό τους στόχο όχι αυτό καθ’ εαυτό το πρόβλημα αλλά εμάς που δεν εξυπηρετήσαμε το δικό τους, εκ του ασφαλούς πάντοτε, αντάρτικο.

Όταν για τα ίδια θέματα, ενάντια στα οποία επιδεικνύουν ιδιαίτερο μένος, λόγω της υπέρμετρης ευαισθησίας τους, δεν είδα να επιδείξουν την ανάλογη ευαισθησία, όταν εμείς συρόμασταν στα δικαστήρια, όταν γίναμε βορά στη χλεύη, τις απειλές και τους εκφοβισμούς λόγω των όσων φέρναμε στο φως της δημοσιότητας.

Ας καταλογίσουν πρώτα στον εαυτό τους τις ευθύνες για αυτό που οι ίδιοι είναι ή πράττουν, χωρίς να δίνουν τον ρόλο του «κακού» πάντοτε στους άλλους. Μπορεί αυτό να είναι πιο εύκολο όμως είναι και τόσο μαρτυριάρικο για τα σενάρια που πλάθουν για να αιτιολογούν τον ρόλο τους, του επαναστάτη της πορδής.

Στην απόρροια δε αυτής της υπερευαισθησίας τους τελώ εν αναμονή της ανάληψης και του κόστους της καταδίκης μου, για όσα κάποτε υπερασπίστηκα, σε σχέση με όσα τώρα εναντιώνονται και ως αδέκαστοι κριτές σπέρνουν κατηγορητήρια.