Στόχος η ευρωπαϊκή διάκριση

Ξεκίνησε από το στάδιο των “Πευκακίων” και παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια, έχει καταφέρει να σταθεί όρθια και αυτή τη στιγμή να συγκαταλέγεται στις καλύτερες Ελληνίδες στο άθλημα του τριπλούν.

Η Αναστασία Φουτσιτζίδου μετά από τρία χρόνια απουσίας από τους αγωνιστικούς χώρους επανήλθε στο προσκήνιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σημείωσε την καλύτερη φετινή επίδοση στην Ελλάδα και μία από τις καλύτερες στην Ευρώπη, όμως στους πιο κρίσιμους αγώνες στάθηκε άτυχη, αφού ολοκλήρωσε τις προσπάθειές της στη δεύτερη θέση. Αυτό της στέρησε το δικαίωμα να συμμετέχει στην αποστολή της Εθνικής ομάδας στα μεγάλα ευρωπαϊκά μίτινγκ.

Τώρα, βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Σύρο, για τις απαραίτητες ανάσες, αφού όπως μας είπε σε λίγες ημέρες επιστρέφει στα γήπεδα για το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της.

Η φετινή χρονιά που ολοκληρώθηκε, αν και για σένα ήταν μία μεταβατική περίοδο, πιστεύω ότι τα πήγες εξαιρετικά, αφού στις περισσότερες διοργανώσεις που πήρες μέρος ανέβηκες στο βάθρο και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοικτού στίβου ήρθες δεύτερη. Αλήθεια περίμενες μετά από μία αποχή τριών ετών να επιστρέψεις τόσο δυναμικά και να είσαι τόσο ανταγωνιστική;

“Η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε, ήταν μία χρονιά που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε και όπου έβγαινε. Πιο πολύ ξεκίνησα γιατί το ήθελα, γιατί μου είχε λείψει πάρα πολύ. Ξεκινήσαμε με τον προπονητή μου τον Θανάση Τσούκο να δουλεύουμε και όλα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν στον κλειστό στίβο, όπου ήρθε στην Πάτρα να κάνουμε έναν πρώτο αγώνα και μας βγήκε το ρεκόρ, αφού ήμουν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Ακόμη και ο ίδιος ο προπονητής μου δεν περίμενε να έχω τέτοια επίδοση στη συνέχεια που συζητήσαμε και αποκτήσαμε μεγάλη αισιοδοξία για την συνέχεια. Συνήθως η προετοιμασία έχει ολοκληρωθεί μέχρι τους αγώνες του κλειστού στίβου και από εκεί και πέρα κάνουμε συντήρηση και δουλεύεις πάνω σε κάποια πράγματα που έχεις διαπιστώσει. Βγήκε στους συγκεκριμένους αγώνες το ρεκόρ, αυτό ήρθε μετά από τέσσερα χρόνια (2010), στο Σχηματάρι. Από εκεί και πέρα η χρονιά ήταν ήδη επιτυχημένη, γιατί για κάθε αθλητή ένα ατομικό ρεκόρ σημαίνει ότι ανέβηκε ένα σκαλί. Στη συνέχεια κοιτάς να συνεχίσεις με τους ίδιους ρυθμούς και να πάρεις κάποιες καλές θέσεις και γιατί όχι να μπεις στην Εθνική ομάδα και να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου και ότι καλύτερο μπορείς να πετύχεις”.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή όταν είσαι σε μία καλή κατάσταση και να αναγκάζεσαι για διαφόρους λόγους να σταματάς τον αθλητισμό και να προσπαθείς στη συνέχεια να επανέλθεις.

“Είναι πάρα πολύ δύσκολο, ωστόσο τα προβλήματα ήταν μικροί τραυματισμοί τα οποία ήθελαν λίγο χρόνο για να περάσουν. Δεν ήταν ότι έμεινα έξω γιατί είχαν κάποια σωματικά προβλήματα, έμεινα έξω για διαφόρους λόγους. Μπορεί σ' αυτά τα τρία χρόνια να μην κατέβαινα σε αγώνες και να μην είχα επιτυχίες, ωστόσο γυμναζόμουν, πήγαινα στο στάδιο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην είμαι τόσο πολύ πίσω σωματικά, γι' αυτό και πιστεύω μου βγήκε. Εντάξει ήταν δύσκολο ψυχολογικά, να ξανά μπω σε αγώνες, γιατί όταν τρία – τέσσερα χρόνια βλέπεις μόνο τους αγώνες, έχεις το προβληματισμό γιατί να μην είμαι και εγώ στους αγώνες, γιατί να μην είμαι και εγώ μέσα. Αλλά θεωρώ όλα αυτά είναι μία ρόδα που γυρίζει. Πιστεύω ότι επανέρχεσαι πάλι και βλέπεις τις χαρές και όλα είναι καλά”.

Πιστεύω ότι ο κλασσικός αθλητισμός χρειάζεται μία μεγαλύτερη προσπάθεια στο να επανέλθεις γιατί είναι καθαρά ατομικός, σε αντίθεση με τα ομαδικά αθλήματα.

“Εξαρτάτε καθαρά από τις δικές σου δυνάμεις και τους προπονητής σου. Φυσικά σημαντικό ρόλο παίζουν και όλα τα άτομα που έχεις δίπλα σου, γιατί όταν κάνεις ατομικό αγώνισμα, συμβάλουν όλα γύρο σου. Ακόμη και οι συναθλητές σου στο στάδιο που θα κάνουν πλάκα και μείνεις μία ώρα παραπάνω για να κάνεις τις διατάσεις που για παράδειγμα βαριόσουν να τις κάνεις μόνη. Αργότερα όταν θα γυρίσεις στο σπίτι, όλο αυτό το κλίμα που υπάρχει με την οικογένεια που είναι από πίσω σου και σου λέει προχώρα, όλα παίζουν ρόλο. Όπως έχει γίνει ο αθλητισμός στις μέρες μας, αφού είναι γνωστό ότι από το κράτος δεν υπάρχει τίποτα, εάν δεν υπάρχει πίσω από ένα αθλητή/τρια και σε όλα τα αθλήματα μία οικογένεια που να βοηθά, εννοείται και χρηματικά, αλλά και ψυχολογικά, δεν γίνεται τίποτα. Δεν μπορείς να κάνεις προετοιμασία, θα έχεις χρήματα, δεν θα έχεις τίποτα. Ο καθένας προχωρά με ότι έχει και μόνος του. Είναι δύσκολα τα πράγματα”.

Η επιστροφή στην κατηγορία των γυναικών

“Αυτή η κατηγορία είναι η τελευταία κατηγορία στον στίβο, των ανδρών – γυναικών και οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη ατυχία που είχα μέχρι τώρα, κι αν θεωρεί ατυχία, γιατί κάθε εμπόδιο είναι για καλό, ήταν ότι έχασα τρία χρόνια, απ' αυτά που εμείς λέμε ότι είναι τα καλύτερα. Γιατί είναι κάποιες κατηγορίες που εύκολα μπορείς να διακριθείς, να κάνεις κάποιο ρεκόρ και να πας έξω με την Εθνική ομάδα. Παρόλα αυτά το αγώνισμα που έχω επιλέξει, το τριπλούν, είναι ένα αγώνισμα το οποίο φαίνεται σε βάθος χρόνος, το πως θα πάει. Θέλει δουλειά, γιατί αν δεις οι περισσότερες μεγάλες αθλήτριες είναι από 29 έως 31 ετών. Το τριπλούν θέλει χρόνο για να φανεί, θέλει να έχεις δουλέψει πολύ όλα αυτά τα χρόνια και να είσαι δυνατός, για να σου βγει αργότερα. Δεν είναι κάποιο αγώνισμα που όσο πιο μικρός είσαι τόσο καλύτερα είναι. Θεωρώ ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό, επανήλθαμε φέτος και τα πήγαμε πάρα πολύ καλά και από εδώ και πέρα θα δείξει πως θα πάμε”.

Πιστεύεις με βάση όλων αυτών που είδαμε φέτος τα επόμενα χρόνια θα έρθουν ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες;

“Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, ωστόσο θα ξεκινήσω πολύ δυνατά τη νέα χρονιά. Δεν έχουμε κάνει ακόμη κάποιον προγραμματισμό με τον προπονητή μου, για το να δούμε αν θα κατέβουμε και στον κλειστό στίβο. Σίγουρα από εδώ και πέρα ξεκινά μία πολύ διαφορετική χρονιά. Θα μιλήσουμε με τον προπονητή μου για να δούμε σε ποιους αγώνες θα πάρουμε μέρος, αν θα αγωνισθούμε και σε αγώνες του εξωτερικού, αν θα κινηθούμε με μάνατζερ ώστε να είμαστε συνεχώς μέσα στα πράγματα. Θέλουμε να κινηθούμε τελείως διαφορετικά φέτος, γιατί δεν μπορούσαμε να το κάνουμε πέρσι, καθώς δεν γνωρίζαμε σε ποια κατάσταση θα ήμουν. Από εδώ και πέρα και επειδή το ρεκόρ μου είναι μία καλή επίδοση στην Ευρώπη, μπορούμε να κυνηγήσουμε και αγώνες στο εξωτερικό και θα είναι πολύ διαφορετικά έτσι”.

Για να φτάσεις σε σημείο να αγωνίζεσαι σε τέτοιο επίπεδο τι χρειάζεται;

“Είναι πολύ δύσκολο και δεν το είχαμε σκεφτεί ούτε εμείς. Για να το δώσω να το καταλάβουν όλοι θα πω απλά, για να πας στο εξωτερικό, από την στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει καθόλου χρήματα, πρέπει να είσαι μονίμως σε συγκεκριμένους αγώνες στην πρώτη θέση. Εμείς φέτος είχαμε την ατυχία ενώ η χρονιά κλείνει και είμαι στην πρώτη θέση στην κατηγορία των γυναικών, με την καλύτερη επίδοση, στους δύο αγώνες που έπρεπε να κερδίσω, βγήκα δεύτερη. Αυτό ήταν ατυχία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να πάω με την Εθνική ομάδα στο εξωτερικό. Έχει μεγάλες διαφορές όταν αγωνίζεσαι στην Ευρώπη με άλλες αθλήτριες. Αυτό θέλουμε να κυνηγήσουμε με τον προπονητή μου, Θανάση Τσούκο. Θέλουμε να το πετύχουμε από μόνοι μας, όχι σαν Ομοσπονδία, γιατί εκεί κρύβονται άλλα συμφέροντα από πίσω. Θέλουμε να πάρουμε μέρος σε διαφόρους αγώνες κι αυτό γίνεται μόνο με κάποιους μάνατζερ, με κάποιους γνωστός. Έχω και στην Πάτρα έναν προπονητή τον κ. Παπανδρεόπουλο, ο οποίος με βοηθά πάρα πολύ και έτσι θα κινηθούμε σε αγώνες του εξωτερικού, ώστε να μπορέσω να κυνηγήσω καλύτερες επιδόσεις. Στην Ελλάδα πλέον δεν έχει τόσους πολλούς αγώνες και όταν το πετύχεις αυτός, έχεις έναν τελείως διαφορετικό σχεδιασμό”.

Για την οικονομική κρίση

“Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πάρα πολύ τον κλασσικό αθλητισμό. Αυτό το βλέπουμε και εδώ τη Σύρο που δεν γίνεται τίποτα”.

Κεφάλαιο Θανάσης Τσούκος

“Η βοήθεια του Θανάση δεν μπορώ να την περιγράψω με λόγια. Όλα αυτά τα χρόνια με έχει στηρίξει πολύ. Απλά να κοιταχτούμε μετά από όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύουμε μαζί, καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει ακόμη και στον αγώνα. Φέτος είχαμε κάποια μικρά προβλήματα στη φόρα μου και μου στέρησαν κάποιες επιτυχίες, αλλά αυτό έγινε καθαρά γιατί δεν γυμναστήκαμε φέτος μαζί. Εγώ ήμουν στην Πάτρα και ο Θανάσης στην Αθήνα, ήταν δύσκολο. Μου έδινε το πρόγραμμα και τις ασκήσεις, αλλά ήταν δύσκολο σε ένα κομμάτι τις φόρας να συνεννοηθούμε και εκεί είχαμε ένα μικρό πρόβλημα. Κατά τα άλλα όλα αυτά αυτά τα χρόνια που είμαι με τον Θανάση, δεν έχω πάθει το παραμικρό, όλα έχουμε λειτουργήσει και έχουνε βγει όπως τα έχουμε προγραμματίσει. Θεωρώ ότι έχουμε καλή χημεία και αυτό είναι το καλύτερο και γιατί όταν πάει κάτι καλά δεν το αλλάζεις”.

Οι στόχοι

“Σκέφτομαι ήδη τους μεγάλους αγώνες, απλά ακόμη δεν έχουμε δει το πρόγραμμα και τα όρια. Σίγουρα υπάρχει το Παγκόσμιο ανοικτού στίβου, απλά δεν το έχουμε δει ακόμη. Θέλουμε να δούμε τους στόχους που θα βάλουμε, όμως σίγουρα τη νέα χρονιά θα προσπαθήσουμε να ανέβουμε ένα σκαλί και να κυνηγάμε αυτούς τους αγώνες. Όλα θα φανούν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, αν όλα πάνε καλά και δεν έχουμε τραυματισμούς και άλλα προβλήματα που να μας πάνε πίσω, σίγουρα θα κυνηγήσουμε μία μεγάλη διοργάνωση”.