“Έζησα στην πορεία μου συγκλονιστικές στιγμές”

Μηνύματα πίστης, στοχοπροσήλωσης, προόδου και ζωής απευθύνει ο Παναγιώτης Γιαννάκης μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στην “Κοινή Γνώμη”, στο πλαίσιο της οποίας μίλησε για την πορεία του στο χώρο του μπάσκετ, αναφερόμενος παράλληλα, στην επιτακτική ανάγκη που προβάλλει οι νέοι άνθρωποι να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό, χώρο, από τον οποίο έχουν να κερδίσουν αυτογνωσία και εφόδια συνολικά για τη διαδρομή τους.

Η σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού μπάσκετ που επισκέφθηκε τη Σύρο για δεύτερη φορά καθώς βραβεύθηκε για την προσφορά του στον Αθλητισμό από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σύρου Κ. Δωρόθεο Β΄ στο πλαίσιο φιλανθρωπικού αγώνα, μίλησε αναλυτικά στο web tv της “Κοινής Γνώμης” όπου και προβάλλονται οι απαντήσεις του, μετά από την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας.

· Ποια είναι η θέση και το αρχικό σχόλιο του Παναγιώτη Γιαννάκη για τον Αθλητισμό στη σημερινή εποχή;

“Ο Αθλητισμός είναι από τα μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας όσον αφορά στην προβολή δυνατοτήτων που έχει ένας Έλληνας, παρ΄ ότι οι συνθήκες δεν είναι αυτές που θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, δείχνει τις δυνατότητες που μπορούν να έχουν τα Ελληνόπουλα για να πετύχουν κάτι που μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολο. Έχουμε ταλέντο. Στον Αθλητισμό πιστέψαμε, είχαμε θέληση, βάλαμε πολλή δουλειά και γίναμε σημαντικοί σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο χώρο του μπάσκετ. Πάντα οι Έλληνες παίκτες και οι προπονητές είχαν μία έκπληξη να δείξουν στην ελληνική κοινωνία και νομίζω ότι το μπάσκετ έδωσε ώθηση στα “πιστεύω” και στη θέληση των Ελλήνων, ώστε και σε άλλους τομείς να πιστέψουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να γίνουμε συναγωνιστικοί και ανταγωνιστικοί με τον υπόλοιπο κόσμο. Νομίζω πως αυτό, ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα που έκανε το μπάσκετ”.

· Από την πλούσια προσωπική πορεία σας στον χώρο του Αθλητισμού – πορεία που έκανε την Ελλάδα υπερήφανη πάρα πολλές φορές – ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί σταθμοί που κρατάτε στη μνήμη σας;

“Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι πως ασχολήθηκα με ένα σπορ, το οποίο δεν ήταν τόσο δημοφιλές την εποχή που ξεκίνησα. Είχα τη χαρά να βρεθώ σε μία γειτονιά, τη Νίκαια, όπου κάποιοι άνθρωποι που αγαπούσαν τον Αθλητισμό, όπως ο κ. Δαμιανίδης ως παράγων και ο κ. Κρίθαρης ως προπονητής, οραματίστηκαν μία πρόοδο του μπάσκετ στην περιοχή, όπου δημιούργησαν μία αθλητική κυψέλη, εντός της οποίας βρέθηκα κι εγώ και είχα την ευκαιρία να αναδείξω τις δεξιότητες και την ικανότητα που είχα στον Αθλητισμό. Ήταν κάτι συγκλονιστικό γιατί μέσα από τη διαδρομή που έζησα, νιώθω ευλογημένος άνθρωπος επειδή γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους, έκανα κάτι που αγαπούσα πολύ, που μου άρεσε και ήθελα να ξοδεύω χρόνο για να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερος. Άρχισα να αναγνωρίζω και να γνωρίζω τον εαυτό μου μέσα από τις δυσκολίες του Αθλητισμού, όπως η κούραση, ο θυμός, η χαρά, η λύπη, η ήττα, η νίκη. Μέσα από όλα αυτά και σε ρυθμούς υψηλής έντασης γνωρίζεις ουσιαστικά τον εαυτό σου. Έζησα ανεπανάληπτες στιγμές γιατί εκείνη την εποχή ο αθλητισμός και το μπάσκετ δεν ήταν υψηλού επιπέδου. Δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί με ευρωπαϊκές ή παγκόσμιες ομάδες. Έζησα συγκλονιστικές νίκες που καταφέραμε όλοι ως παρέα. Θεωρώ ότι οι παρέες κάνουν τη διαφορά και μέσα από τον αλληλοσεβασμό καταφέραμε να κάνουμε τον κόσμο που παρακολουθούσε αυτήν την πρόοδο, να αισθάνεται χαρούμενος και να πιστεύει στον εαυτό του. Δε θα ήθελα να πω περισσότερα καθώς ο κόσμος γνωρίζει τις μεγάλες επιτυχίες, όπως το 1987 με την εθνική ομάδα οπότε και έγινε κάτι εκτός προγνωστικών, το οποίο βέβαια έγινε “θάλασσα” παιδιών που πλησίασαν το χώρο του μπάσκετ και γνώρισαν αυτό το ωραίο άθλημα. Υπήρξαν και οι μετέπειτα επιτυχίες που έδωσαν στον Αθλητισμό ώθηση γενικώς κι ελπίζω να συνεχίζουν να δίνουν ώθηση. Στη σημερινή εποχή νομίζω πως είναι ο κατάλληλος χρόνος για να πιστέψουμε στο πώς τα παιδιά θα δουλεύουν μαζί, ώστε να τους δώσουμε κατευθύνσεις γιατί κι αυτά έχουν μεγάλο ταλέντο. Αυτό, παρατήρησα και στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Σύρο. Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο. Χρειάζονται βοήθεια και κατεύθυνση. Χρειάζονται υποδομές και ανθρώπους με μεράκι, ώστε να τους διδάξουν αυτά που ξέρουν για να μπορέσουν να αναπτύξουν το ταλέντο τους και να υλοποιήσουν τα όνειρά τους”.

· Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ασχολούνται με τον Αθλητισμό, υπάρχουν ωστόσο και άλλα παιδιά που παραμένουν αποστασιοποιημένα. Ποιες είναι οι βασικές αρχές και αξίες που διδαχθήκατε από την ενασχόλησή σας με τον Αθλητισμό – οι οποίες αποτέλεσαν πολύτιμη παρακαταθήκη για τη ζωή σας – και ποιο είναι το μήνυμα που απευθύνετε στους νέους ανθρώπους;

“Νομίζω πως χάνουν πάρα πολλά πράγματα οι νέοι δεν ασχολούνται με τον Αθλητισμό. Ίσως είναι η πιο ωραία δραστηριότητα που θα μπορούσαν να έχουν ώστε να γνωρίσουν τον εαυτό τους αλλά και τους συνανθρώπους τους. Νομίζω ότι είναι ευλογία να καταφέρουν να μπορέσουν να βρεθούν στον Αθλητισμό. Θα μάθουν το σώμα τους καλύτερα, τον χαρακτήρα τους καλύτερα, θα δουν πώς αντιδρούν οι άλλοι άνθρωποι, θα μάθουν να έχουν ακόμη και καλύτερη διατροφή αλλά και να συμπεριφέρονται καλύτερα. Είναι μία δραστηριότητα, η οποία σου δίνει την ευκαιρία μέσα από παιχνίδι κι από διασκέδαση να γνωρίσεις τον εαυτό σου και τις ανθρώπινες αξίες”.

· Έχετε αποτελέσει ινδάλματα και σπουδαία πρότυπα για τους νεότερους ανθρώπους και τους αθλητές. Ποια είναι σήμερα η συνεισφορά και η παρουσία της γενιάς σας;

“Δεν γνωρίζω αν η δική μου παρουσία ήταν κάτι ιδιαίτερο. Αυτό που μπορώ να πω ήταν ότι η γενιά που μεγάλωσα, κατόρθωσε να κάνει το μπάσκετ γνωστό σε όλη την Ελλάδα και να παρακινήσει δεκάδες χιλιάδες παιδιά να περάσουν από τα γήπεδα. Αυτό, πιστεύω ότι έχει μεγάλη ανάγκη η ελληνική κοινωνία και γενικά ο κόσμος, ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι πρέπει να προσέχουμε το σώμα μας, πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε με άλλους ανθρώπους, να έχουμε αλληλεγγύη, να συνεισφέρουμε ο ένας στον άλλον και να παρακινούμαστε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Από εκεί και μετά, αυτές οι νίκες μας, δεν έδωσαν ώθηση μόνο στο μπάσκετ, που αυτή τη στιγμή είμαστε από τους καλύτερους στον κόσμο και το γνωρίζουν όσοι πηγαίνουν στο εξωτερικό και μιλούν για μπάσκετ, αφού οι Έλληνες παίζουμε καλό μπάσκετ. Μετά το 1987 προκλήθηκε και η δυνατότητα να παρακινηθούν όλα τα άλλα σπορ γιατί μέχρι τότε υπήρχε μία νοοτροπία, ότι με τις συνθήκες που υπάρχουν, δεν μπορούμε να φθάσουμε σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Τελικά θεωρώ ότι η - τότε - παρέα μας, απέδειξε ότι με σκληρή δουλειά, θέληση και πίστη, μπορείς να κάνεις πράγματα που έβλεπες στα όνειρά σου. Πιστεύω ότι εμείς αυτά τα όνειρα, καταφέρνουμε και τα κάνουμε πραγματικότητα.

Όσον αφορά στην κοινωνία της Σύρου, βλέπετε ότι ο Γιώργος Πρίντεζης που κατάγεται από εδώ, έχει κατακτήσει τον κόσμο με το ταλέντο του και συγχρόνως είναι ένα παιδί που έχει πολύ ήθος. Συνδυασμός, που νομίζω ότι φέρνει επιτυχία στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν πρέπει να φοβάστε να συναγωνιστείτε, μη νομίζετε ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί από εσάς. Κι εσείς μπορείτε να ξεπεράσετε τον εαυτό σας και τις ανασφάλειές σας και να γίνεται πολίτες ή αθλητές του κόσμου και να συναγωνίζεσθε σε αυτό το επίπεδο. Ως νεαρός όταν ξεκίνησα είχα παίξει στην εθνική ομάδα και είχα πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Αμερική. Παίξαμε μπάσκετ με ομάδες από το πανεπιστήμιο και η εμπειρία μου ήταν τραυματική. Αισθάνθηκα απογοήτευση γιατί χάναμε τα παιχνίδια πολύ εύκολα με διαφορά τριάντα και σαράντα πόντους. Αυτή η απογοήτευση όμως, έγινε θέληση και πίστη για την επόμενη σειρά προπονήσεων. Ως ομάδα νιώσαμε πως έπρεπε να δουλέψουμε σκληρά και πως την επόμενη φορά θα είμαστε καλύτεροι. Κάθε μέρα προσπαθούσαμε να γινόμαστε καλύτεροι. Μετά από τέσσερα χρόνια που παίξαμε με τις ίδιες ομάδες, κερδίσαμε με μεγάλη διαφορά. Αυτό το ταξίδι της προόδου δεν σταμάτησε εκεί. Έφθασε μέχρι τις σημερινές γενιές, οι οποίες κάνουν πράγματα απίστευτα. Αυτό σημαίνει πως τη δική μας πρόοδο την είδαν οι νεότεροι, δούλεψαν σκληρά, ήρθε περισσότερο ταλέντο στον Αθλητισμό και άρα γι αυτό το λόγο είμαστε σε αυτό το επίπεδο. Τα παιδιά από τη Σύρο, να γνωρίζουν ότι έχουν δυνατότητες και ταλέντο. Αρκεί να έχουν παράλληλα, πίστη και θέληση. Να μη φοβούνται να χάσουν. Τότε μόνο θα προσπαθήσουν να σηκωθούν ξανά. Και όταν σηκώνεσαι πάντα αισθάνεσαι πιο δυνατός”.

· Πώς μπορεί να αναδειχθεί ένας καλός αθλητής; Αναφερθήκατε στην επιτακτική ανάγκη που παρουσιάζεται, να υπάρχουν αθλητικές δομές τέτοιες, που θα βοηθούν τους νέους ανθρώπους και την πρόοδό τους.

“Αυτό που έπρεπε να κάνει κάθε κοινωνία και κάθε άνθρωπος που αγαπά τον Αθλητισμό προκειμένου να εξελιχθεί σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του είναι να φροντίζει να υπάρχουν οι συνθήκες. Καλώς ή κακώς η κοινωνία προοδεύει. Ο ανταγωνισμός στον Αθλητισμό είναι συγκεκριμένος. Η ζωή παρουσιάζει ευκολίες εφήμερες σε ένα νεαρό άτομο και το κάνει να νομίζει ότι αυτός είναι ο στόχος της ζωής του, χωρίς να κατανοεί ότι στόχος μας είναι να ψάχνουμε να βρούμε μέσα από τις δυσκολίες, τα ταλέντα μας. Όταν μέσα από δυσκολίες επιτυγχάνεις, προβάλλεις ως άνθρωπος ένα ακόμη ταλέντο σου και μία δεξιότητά σου. Όλοι αυτοί οι πειρασμοί που υπάρχουν σε οδηγούν σε μία εύκολη ζωή που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από φαγητό, ύπνο και διασκέδαση. Έτσι όμως, περνά η ζωή χωρίς να ανακαλύπτεις πράγματα, τα οποία μπορείς να κάνεις και να γίνεσαι καλύτερος και που φυσικά εσένα τον ίδιο θα σε κάνουν να εκπλαγείς για τις δεξιότητες. Γι αυτό, πρέπει η Πολιτεία να καταλάβει ότι είναι σημαντικό να υπάρχουν δομές που θα εξυπηρετούν. Θεωρώ επίσης, ότι πρέπει να πλησιάσουν τα μικρά παιδιά στις γειτονιές και θα ήταν καλό να δημιουργηθούν περισσότερα προπονητήρια και όχι τεράστιες και μεγάλες εγκαταστάσεις που κατά καιρούς φαίνονται ωραίες κι επιβλητικές και δημιουργούν μία ωραία εικόνα για λίγες εκδηλώσεις, αφήνοντας τις πολλές - που είναι οι προπονήσεις των παιδιών και η δυνατότητα να βρεθούν σε έναν χώρο που θα τους παρακινήσει να προπονηθούν περισσότερο – στην άκρη. Θεωρώ λοιπόν, ότι αν έπρεπε να γίνει χαρτογράφηση της περιοχής, θα έπρεπε να εξετάσουν που υπάρχουν περισσότερα παιδιά, ώστε να δημιουργηθούν προπονητήρια που θα αξιοποιηθούν. Εκτός αυτού, θα πρέπει να υπάρξουν και άνθρωποι που θα τους δίνουν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με υψηλότερου επιπέδου εκπαιδευμένους ανθρώπους, ώστε ανταλλάσσουν απόψεις και να παρουσιάζονται πιο έτοιμοι”.

· Έχει περιέλθει στις υποχρεώσεις των Δήμων η διαχείριση, η διατήρηση και η λειτουργία των αθλητικών κέντρων και εγκαταστάσεων. Πόροι όμως δεν υπάρχουν. Αυτός ο “σκόπελος” πώς μπορεί να ξεπερασθεί;

“Δεν είναι κάτι που γίνεται με ένα ραβδάκι. Θεωρώ ότι οι κοινωνίες πλέον πρέπει να κατανοήσουν ότι τα παιδιά μας είναι από τα πιο παχύσαρκα στην Ευρώπη και είναι ένας κίνδυνος που θα έρθει σε όλη την κοινωνία και που αυτή τη στιγμή, μπορεί να μην τον καταλαβαίνουμε, αλλά μακροπρόθεσμα, θα τον βρούμε μπροστά μας. Άρα, η ανάγκη της κοινωνία να φτιάξει υποδομές ώστε να παρακινήσει τα παιδιά να έρθουν σε αθλητικούς χώρους είναι επιβεβλημένη καθώς μελλοντικά αντί να φτιάχνουμε αθλητικούς χώρους, θα προσπαθούμε να έχουμε Νοσοκομεία. Αυτό θα πρέπει να προκαλέσει στις τοπικές Αρχές μεγάλη διαδικασία δουλειάς. Πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια και να ασχοληθούν. Λύσεις θα βρουν. Θεωρώ πως όταν ενημερωθούν όλοι οι δημότες θα συμπαρασταθούν στους Δήμους και συγχρόνως, θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη και η μελέτη ευρωπαϊκών προγραμμάτων γιατί το μέλλον θα είναι δύσκολο”.

· Ως ο πλέον έμπειρος στο χώρο των γηπέδων, από την παραμονή σας στη Σύρο, τί έχετε να παρατηρήσετε για τις αθλητικές εγκαταστάσεις;

“Φτωχές. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει μία προσπάθεια να δώσουν στα παιδιά και στους μεγαλύτερους την ευκαιρία να αθληθούν. Όλοι έχουμε ανάγκη άθλησης ανεξάρτητα από την ηλικία. Σημασία έχει η ποιότητα της δουλειάς που γίνεται προκειμένου να διατηρείς το σώμα σου υγιές. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι το σώμα μας είναι το πλοίο της ζωής μας. Εσείς γνωρίζετε από πλοία στο νησί. Όταν δεν είναι καλά, μέχρι να φθάσουν στον προορισμό μπορεί πολλές φορές να θρηνήσουμε και ανθρώπους. Με το “πλοίο” της ζωής του, πρέπει να ασχολείται ο καθένας. Και η Πολιτεία και η Δημοτική Αρχή και όσοι ασχολούνται με τα κοινά, πρέπει να καταλάβουν ότι είναι ανάγκη να έρχεται ως προτεραιότητα να παρακινούμε τους ανθρώπους και να τους δίνουμε την ευκαιρία να ασχολούνται με τον Αθλητισμό”.

· Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια που έχετε στο πλάνο σας;

“Αγαπώ τον χώρο. Υπάρχουν πιθανότητες το καλοκαίρι να υπάρξει κάποια ομάδα με ενδιαφέρον και θα μου άρεσε να το κάνω... Ελπίζω να μπορέσουμε να καταφέρουμε να βρούμε έναν τρόπο να είμαι εντός γηπέδου ώστε να δώσω κι εγώ αυτό που μπορώ”.

· Ποιο είναι το μήνυμα που απευθύνετε και κυρίως προς τους νέους ανθρώπους και αθλητές που πιστεύουν σε εσάς;

“Να μη σταματούν να πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν να πετύχουν περισσότερα από όσα κατάφεραν χθες. Πρέπει να δουλέψουν σκληρά. Όσο βάζουν τον εαυτό τους σε δυσκολία, τόσο πιο πολύ θα χαίρονται το ταλέντο που έχουν και τις δυνατότητες που έχουν να ξεπεράσουν τα όνειρά τους”.