Ο Σύριζα Σύρου για την Ημέρα της Γυναίκας

Κάθε 8 Μάρτη, τα ΜΜΕ συνήθως μας παρουσιάζουν τη μέρα αυτή ως μια χαζοχαρούμενη γυναικεία γιορτή. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πλέον δεν υπάρχει γυναικεία καταπίεση, ότι οι γυναίκες έχουν κατακτήσει την ισότητα. Όμως στην εποχή της κρίσης γίνεται ολοφάνερο το πως η κρίση ξεκινάει χτυπώντας πάντα αυτούς που θεωρεί πιο ευάλωτους. Τις γυναίκες, τους μετανάστες κλπ. Οι γυναίκες συνεχίζουν να αμοίβονται λιγότερο από τους άντρες για ίση εργασία, ενώ η κρίση έχει φορτώσει καινούρια βάρη στις γυναίκες. Ανεργία, κατάρρευση κοινωνικού κράτους (κλείσιμο βρεφονηπιακών σταθμών), κατάργηση κλάδων στην εκπαίδευση στους οποίους οι γυναίκες συμμετείχαν κατά συντριπτικό ποσοστό. Όσο για τη βία στο σπίτι, αυτή έχει πάρει τραγικές διαστάσεις, καθώς τα νούμερα αυξάνονται κατακόρυφα τα δύο τελευταία χρόνια.

Η 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών, δεν είναι μια χαζοχαρούμενη εμπορική γιορτή, όπως μας την παρουσιάζουν. Η ιστορία της 8ης Μάρτη γράφτηκε το 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, όταν πραγματοποίησαν μια μεγάλη διαδήλωση, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, με δέκα ώρες και όχι δεκαέξι ώρες εργασίας και ίσα μεροκάματα με τους άντρες.

Σήμερα, που (άντρες και γυναίκες) δεχόμαστε μια ολόπλευρη επίθεση σε όλα μας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις, που αμφισβητούνται όλα όσα με αγώνες δεκαετιών καταφέραμε, είναι καλό να θυμόμαστε από που ερχόμαστε … Η ιστορία μας μπορεί να γίνει οδηγός αντίστασης και ανατροπής για το σήμερα.

Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Οι γυναίκες και οι άντρες οφείλουν να παλέψουν μαζί ενάντια στους κοινούς καταπιεστές, ενάντια στα μνημόνια και συνολικά την κυβερνητική πολιτική.