“Στα μονοπάτια της αρχαιότητας”

Αφιέρωμα στην Άνδρο, την ιδιαίτερη και ξεχωριστή ομορφιά της, καθώς και τις μοναδικές περιπατητικές διαδρομές του νησιού, φιλοξενείται στην Κυριακάτικη έκδοση της μεγάλης βρετανικής εφημερίδας Times.

Στο φύλλο των Sunday Times, που κυκλοφόρησε στο τέλος Ιανουαρίου, η Άνδρος είχε... την “τιμητική” της, αφού μέσα σε ένα μεγάλο αφιέρωμα, η δημοσιογράφος Ρέιτσελ Χάουαρντ, περιγράφει την εμπειρία της στο νησί, στα τέλη του φθινοπώρου, μία εποχή, που σπανίως τυχαίνει μνείας από διεθνή μέσα, όσον αφορά στους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς.

Τα μονοπάτια σε πρώτο πλάνο

Η αφήγηση της δημοσιογράφου στο άρθρο των Sunday Times ξεκινά μέσα από την περιγραφή των δέντρων και των ώριμων καρπών, που παρέχει άφθονα η φύση της Άνδρου, λέγοντας πως το νησί “δίνει την αίσθηση ενός τόπου, τόσο μακριά από το κλισέ του ελληνικού μπλε-λευκού νησιού”.

Δίνοντας πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος και την γεωγραφία του νησιού, περιγράφει πως “στις γεμάτες δέντρα κορυφές φαίνονται λωρίδες από ορμητικά ρυάκια που τρέχουν προς υγρότοπους, που σφύζουν από άγρια ζωή. Το ένα τρίτο του νησιού αποτελεί προστατευόμενη περιοχή”.

Γίνεται αναφορά στις πάνω από 70 παραλίες της Άνδρου, ενώ η Χάουαρντ σημειώνει πως “δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι η Άνδρος βρίσκει σταδιακά τη θέση της ως ένας προορισμός πεζοπορίας, για όλο το χρόνο”.

Πιο συγκεκριμένα η δημοσιογράφος αναφέρει, πως “περίπου 300 χιλιόμετρα από μονοπάτια είναι χαραγμένα μέσα στο τοπίο, ένα δίκτυο το οποίο κάποτε χρησιμοποιούνταν από αγρότες, βοσκούς και περιπλανώμενους εμπόρους, όταν η κύρια μορφή μετακίνησης ήταν το γαϊδουράκι. Πολλά από αυτά τα εντυπωσιακά μονοπάτια, είναι τώρα εύκολα προσβάσιμα στους πεζοπόρους, χάρη στους εθελοντές του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Andros Routes». Μέχρι στιγμής, έχουν καθαρίσει και σηματοδοτήσει πάνω από 150 χιλιόμετρα μονοπατιών. Η πιο μεγαλόπνοη, είναι η Διαδρομή της Άνδρου, μία πορεία περίπου 10 ημερών και 250 χιλιομέτρων, που σε πάει από το βόρειο τμήμα του νησιού στο νότιο, με διανυκτερεύσεις σε ξενώνες κατά τη διάρκεια της διαδρομής”.

Στο αφιέρωμα αναφέρεται η διεξαγωγή του 1ου Andros on Foot Festival, σε συνδυασμό με γαστρονομικές και πολιτιστικές εμπειρίες, οι οποίες “αποκαλύπτουν” το νησί, ακόμη και στους ίδιους τους κατοίκους του.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη ομαλότερες και συντομότερες διαδρομές, οι οποίες μπορούν να “μαγέψουν” τον επισκέπτη. “Μονοπάτια οδηγούν κατευθείαν στα χωριά Λάμυρα και Μένητες, με πηγές γάργαρου γλυκού νερού και καρπούς, για να σε κρατήσουν χορτάτο στη διαδρομή. Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να σκαρφαλώσει έως τη Μονή Παναχράντου, όπου αν “πετύχει” τον ηγούμενο εκεί, μπορεί να τον κεράσει ένα πιάτο σκορδομακάρονα”, λέει η Χάουαρντ.

Ανάδειξη της τοπικής αγοράς και γαστρονομίας

Στην αναφορά της για τη Χώρα, η δημοσιογράφος αναφέρεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στις ταβέρνες και τα ουζερί, αλλά και στις επιλογές που υπάρχουν για αγορές αναμνηστικών, καθώς και τοπικών προϊόντων.

“Παρά το γεγονός ότι η πρωτεύουσα είναι εκλεπτυσμένη και σικ, δεν υπάρχουν πολλά ίχνη του 21ου αιώνα. Περιπλανηθείτε προς τα ορεινότερα σημεία και θα συναντήσετε εγκαταλελειμμένους νερόμυλους, μεσαιωνικούς πύργους και καταρράκτες. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τον θεό Πάνα να κάνει έφοδο μέσα από τα πυκνά δέντρα, αλλά πιο πιθανό είναι να συναντήσετε κάποιον αγρότη να αλωνίζει, ή να τηγανίζει λουκάνικα και πατάτες σε έναν εξωτερικό ξυλόφουρνο”, σημειώνεται στο άρθρο.

Αναφορικά με τη γαστρονομία, μνεία γίνεται στην παραδοσιακή φρουτάλια, στο ανδριώτικο βολάκι (τυρί), αλλά και το γλυκό του κουταλιού λεμονοανθός, που όπως επισημαίνεται συνδυάζεται νοστιμότατα με το ελληνικό γιαούρτι, ενώ αναφορά γίνεται και στα γαστρονομικά σεμινάρια που πραγματοποιούνται στην Άνδρο.

Όπως λέει ένας εκ των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο νησί, “τα μονοπάτια της Άνδρου είναι μαγικά, διότι έχεις αυτό το αρχέγονο αίσθημα, ότι πατάς τα ίδια μονοπάτια όπως οι αρχαίοι Έλληνες και έχεις αυτή την ιδιαίτερη ανταμοιβή στο τέλος, να κολυμπήσεις στα κρυστάλλινα νερά, σχεδόν χωρίς κανέναν άλλο τριγύρω”.

Το αφιέρωμα κλείνει, με την εμπειρία της δημοσιογράφου στο αρχαίο λιμάνι της Παλαιόπολης, που βρίσκεται λίγο κάτω από την επιφάνεια του νερού. “Το νερό είναι τόσο καθαρό, που μπορώ να ξεχωρίσω κομμάτια της 2500 χιλιάδων ετών τερακότας στο βυθό. Είναι ένα υποβρύχιο μουσείο και είμαι η μόνη επισκέπτης”.