"Δεν πεινάμε, αλλά ασφυκτιούμε"

Ένα μεγάλο σπίτι που θα αγκαλιάσει το σύνολο των παιδιών και των νέων στις Κυκλάδες, που χρήζουν ψυχοκοινωνικής στήριξης, παραμένει μέχρι και σήμερα το όραμα της “Στέγης” στη Σύρο, η οποία πέρα από την οικονομική “στενότητα” που αντιμετωπίζει κατά καιρούς, περιορίζεται σημαντικά και στην επέκταση των δράσεών της, λόγω έλλειψης χώρου.

Υπενθυμίζεται ότι η “Στέγη” είναι μία Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Κοινωνικής Υποστήριξης Ανηλίκων και Εφήβων, η οποία ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων του Δικαστηρίου Ανηλίκων Σύρου, κατόπιν εισηγήσεως της επιμελήτριας ανηλίκων – κοινωνικής λειτουργού, Μαρίας Κυδωνιέως Φωστέρη.

Στην προσπάθεια της να εφαρμόσει τα αναμορφωτικά μέτρα αλλά και να στηρίξει τις δυσλειτουργικές οικογένειες, η κ. Φωστέρη διαπίστωσε ότι τα παιδιά και οι νέοι είχαν ανάγκη από ένα επιστημονικό πλαίσιο στήριξης ενταγμένο στη δική τους τοπική κοινωνία και όχι τη φυλακή ή τα αναμορφωτικά ιδρύματα που είναι “αποθήκες ψυχών”.

“Το αύριο δεν είναι παρά το σήμερα που ετοιμάσαμε εμείς χθες”

Βασικοί στόχοι της Στέγης είναι να καλλιεργήσει στα παιδιά τις ηθικές αρχές και αισθήματα αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, να διευρύνει τις ομάδες-στόχους παιδιών και νέων που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στα διάφορα προγράμματα- εργαστήρια που υλοποιεί και να συντελέσει στην ένταξη των κοινωνικά αποκλεισμένων παιδιών στην κοινωνία. Παράλληλα, με τη βοήθεια του εξειδικευμένου προσωπικού του και το εκπαιδευμένο δίκτυο εθελοντών που προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους, παρέχεται υποστήριξη στα κοινωνικώς αποκλεισμένα παιδιά και νέους, στα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, στα παιδιά που είναι παραμελημένα από το οικογενειακό περιβάλλον και στα παιδιά οικονομικών μεταναστών.

Στο συνολικό χρόνο λειτουργίας της, η “Στέγη” υποστήριξε περισσότερα από 300 παιδιά ηλικίας 0-25 ετών. Ωστόσο, σημειώνεται ότι με το πέρασμα του χρόνου, ο αριθμός των παιδιών που ζητούν βοήθεια διαρκώς αυξάνεται. Σήμερα, “φιλοξενούνται” στο χώρο της περίπου 25 παιδιά, ενώ προσφέρεται βοήθεια (είτε φαγητό, είτε οικονομική ενίσχυση) και σε νέους που δεν έχουν τη δυνατότητα να την επισκεφτούν, εξαιτίας του περιορισμένου χώρου. Όπως δηλώνει στην “Κοινή Γνώμη” η κ. Φωστέρη “τον τελευταίο καιρό έχουμε γεμίσει ασφυκτικά, με αποτέλεσμα να μην έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε τα παιδιά στο χώρο της Στέγης”. Παρόλα αυτά, σημειώνει χάρη στην αγάπη της τοπικής κοινωνίας η οποία προσφέρει συχνά φαγητό και είδη πρώτης ανάγκης, “επί του παρόντος δεν πεινάμε. Έχουμε ένα καλό τραπέζι όπως έχει και κάθε νοικοκυρεμένο σπίτι σε μια μέση οικογένεια. Δεν μας λείπει τίποτα”.

Σημειώνεται επίσης ότι για την υλοποίηση διαφόρων προγραμμάτων της Στέγης (χορός, μουσική, γυμναστική” έχει παραχωρηθεί από τη Βαρδάκειο Σχολή Ερμούπολης η αίθουσα, όπου στεγαζόταν στο παρελθόν το 1ο Νηπιαγωγείο.

Ανάγκη για ένα μεγαλύτερο κτήριο

Παράλληλα, δεν κρύβει ότι τα αιτήματα παιδιών, που έχουν απευθυνθεί στη Στέγη για ψυχοκοινωνική στήριξη, αλλά δεν μπορούν να διαβούν την πόρτα της, λόγω έλλειψης χώρου, είναι πολλά, γεγονός που αποδεικνύει τις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν στο νησί. “Η Σύρος είναι μικρογραφία μιας μεγάλης πολιτείας. Οι ανάγκες που υπήρχαν πριν από εκατό χρόνια, όταν ιδρύθηκαν γηροκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, ψυχιατρεία και οτιδήποτε άλλο που έπαψε να λειτουργεί και έγινε ένα μάτσο πέτρες, υπάρχουν και σήμερα στον ίδιο βαθμό”, υπογραμμίζει η κ. Φωστέρη.

Όπως εξηγεί, ένα μεγαλύτερο κτήριο θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα που παρουσιάζονται σήμερα και να διευκολύνει την κατάσταση. Ωστόσο, σημειώνει ότι το υπάρχον κτήριο, πέρα από τα όποια μειονεκτήματά του, έχει και κάποια θετικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, δεν ενοχλεί κανέναν και εξυπηρετεί τα παιδιά, καθώς η στάση του λεωφορείου είναι λίγα μόλις μέτρα μακριά από την πόρτα του.

“Δεν κλείνουμε την πόρτα μας σε κανέναν”

Στην ερώτηση αν η ίδια έχει ζητήσει από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης τη βοήθειά τους για την εξασφάλιση μίας μεγαλύτερης στέγης, η κ. Φωστέρη καθιστά γνωστό ότι πέρα από τις συνεχείς οχλήσεις της, είχε συμμετάσχει δύο φορές στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με στόχο την προώθηση του εν λόγω αιτήματος αλλά και την καλύτερη κοινωνική πρόνοια στις Κυκλάδες. Ωστόσο, επισημαίνει ότι ήταν μια εμπειρία την οποία δεν θα ήθελε να ζήσει και για τρίτη φορά, αφού δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτή.

Όπως υποστηρίζει, πρόθεσή της δεν ήταν να γίνει πολιτικός, αλλά να προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί στον τομέα της κοινωνικής μέριμνας για τους νέους και τους εφήβους του Νομού. “Ως κοινωνική λειτουργός, επιτελώ ένα έργο ακομμάτιστο. Δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα σε κανέναν, είτε είναι μαύρος, κόκκινος, κίτρινος. Όλοι άνθρωποι του Θεού είναι” τονίζει, προσθέτοντας ότι η “Στέγη” στέκεται στα πόδια της όχι χάρη σε πολιτικά πρόσωπα, αλλά στην αγάπη και τη βοήθεια των απλών ανθρώπων, οι οποίοι προσφέρουν ό,τι μπορούν από το υστέρημά τους, χωρίς να επιδιώκουν την αναγνώριση και την προβολή. “Το έργο τους στηρίζεται στους λόγους του Ευαγγελίου, να μην ξέρει το δεξί σου χέρι τι κάνει το αριστερό σου. Είναι ένα έργο που το κάνει η ίδια η κοινωνία, προβάλλεται από μόνο του”, επισημαίνει.

Καταλήγοντας, υπογραμμίζει ότι το κράτος θα έπρεπε να ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα και να δημιουργήσει δημόσια κέντρα για την παροχή ψυχοκοινωνικής στήριξης παιδιών και εφήβων, κάτι το οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα ένα άπιαστο όνειρο.